คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ทรัพย์สิน

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเผาฟืนในเตาเพื่อเคี่ยวนมมีลักษณะน่ากลัวอันตรายแก่คนและห้องแถวและเกิดไฟไหม้หลังคาห้องแถวคิดเป็นเงิน 20 บาทขอให้ลงโทษตามมาตรา 186,187 กฎหมายลักษณะอาญา ศาลพิจารณาเห็นว่า จำเลยควรมีผิดเพียงฐานประมาทตาม มาตรา 201 และโจทก์ไม่ได้กล่าวถึงการประมาท และไม่ได้อ้างกฎหมายเรื่องการประมาทลงโทษจำเลยไม่ได้(ฎีกาที่ 574/2483)

ของหายในระหว่างมาพักในโรงแรม เมื่อของหายแล้วผู้มาพักก็แจ้งให้ผู้ดูแลแทนผู้จัดการโรงแรมทราบ ดังนี้ ผู้จัดการต้องรับผิดชอบ
คู่ความรับฟังกันว่าโจทก์มาพักที่โรงแรมจำเลยและของหายจริงการที่โจทก์มาฟ้องระบุวันเกิดเหตุ (วันของหาย) ผิดไปวันหนึ่ง ไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้อง

ฆ่าโคโดยฝ่าฝืน พ.ร.บ.ควบคุมการฆ่าขายโคกระบือฯ พ.ศ. 2481 จะริบเนื้อโคตาม ก.ม.อาญา ม.27 (2) ไม่ได้ เพราะตาม ม.27 (2) นั้น ต้องเป็นทรัพย์ของผู้อื่นไม่ใช่ทรัพย์ของจำเลยเอง.

ลักทรัพย์ของมารดาจำเลยไปจากผู้ที่ยืมไปจากมารดาจำเลย แม้จำเลยจะรู้ว่าทรัพย์เป็นของมารดาหรือไม่ก็ตาม ก็ได้รับการลดโทษตาม ม.54

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยรับกระบือจากผู้ลักมาจากประเทศอินโดจีน โจทก์มีหน้าที่นำสืบว่าการลักทรัพย์รายนี้เป็นความผิดตามกฎหมายของประเทศอินโดจีน มิเช่นนั้นจะลงโทษจำเลยฐานรับของโจรไม่ได้.

ได้รับอนุญาตให้นำซิกาแรตออกนอกเขตต์สองพันมวน แต่นำออกนอกเขตต์เกินสองพันมวนนั้นเป็นความผิดและริบได้ฉะเพาะส่วนที่เกิน.

จำเลยขู่เจ้าทรัพย์ ว่าของที่เจ้าทรัพย์มีอยู่เป็นผิดกฎหมายจะต้องถูกปรับ ถ้าไม่อยากขึ้นโรงศาลก็ต้องให้ของและเงินแก่จำเลย ฝ่ายเจ้าทรัพย์กลัวจะถูกฟ้องจึงยอมให้เงินแก่จำเลยไม่ใช่เพราะกลัวถูกทำร้าย ดังนี้ไม่เป็นความผิดฐานลักทรัพย์หรือชิงทรัพย์

มารดาทำหนังสือสัญญายกที่ดินและสิ่งปลูกสร้างในที่ดินซึ่งเป็นที่ตั้งโรงทำน้ำโซดาให้แก่จำเลย สิ่งปลูกสร้างในที่ดินหมายถึงโรงเรือนเท่านั้น เครื่องจักร์ทำน้ำโซดาและอุปกรณ์ในการทำน้ำโซดาไม่ใช่เป็นส่วนควบของที่ดินนั้นด้วย
จำเลยเป็นผู้เก็บรักษาทรัพย์มฤดกและดำเนินการค้าไว้เป็นกองกลางก่อนแบ่งให้ทายาท แม้เกิน 1 ปีนับแต่เจ้ามฤดกตาย ผู้รับมฤดกก็ฟ้องขอแบ่งได้

ในการที่จำเลยลักทรัพย์นั้นเจ้าทรัพย์เข้าจับจำเลยจนถึงกอดปล้ำกันล้มลุกคลุกคลานไป เมื่อเลิกกันแล้ว ปรากฏว่าแขนของเจ้าทรัพย์ฟกช้ำโดบไม่ปรากฏเหตุดั่งนี้ ไม่พอฟังได้ว่าจำเลยมีเจตนาทำร้ายเจ้าทรัพย์ ไม่มีผิดฐานชิงทรัพย์คงมีผิดแต่ฐานลักทรัพย์

สามีโอนที่ดินสินเดิมของตนให้ภริยาในระหว่างอยู่กินด้วยกันโดยมิได้ระบุว่าให้เป็นสินส่วนตัว ทรัพย์นั้นย่อมตกเป็นสินสมรส
สามีทำพินัยกรรมยกทรัพย์ให้ภรรยาแล้วโอนทรัพย์นั้นให้ภรรยา แต่ทรัพย์นั้นตกเป็นสินสมรส ดังนี้ไม่ถือว่าข้อกำหนดในพินัยกรรมนั้นถูกเพิกถอนตาม ม.1696
ผู้ตายทำพินัยกรรมยกทรัพย์ให้ภรรยาและบุตร์ 2 คนและระบุว่า คนอื่นนอกจากนี้ไม่ให้ได้รับทรัพย์เป็นอันขาดนั้น ถือว่าเป็นการตัดทายาทอื่น ม.1608 (1)