คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ของกลาง

คดีที่หาว่าจำเลยกระทำผิด พ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควร หากศาลไม่ได้ปรับจำเลยและไม่มีของกลางที่ศาลสั่งริบก็สั่งให้จ่ายรางวัลแก่ผู้จับไม่ได้

เมื่อศาลล่างทั้งสองเห็นต้องกันว่า เครื่องมือที่ใช้ในการเล่นการพนันอย่างใดไม่ควรริบ โจทก์ฎีกาว่าเป็นของควรริบตาม ก.ม. อาญา ม. 27(1) นั้นเป็นการคัดค้านดุลยพินิจของศาลเป็นฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้าม

เมื่อศาลล่างทั้งสองเห็นต้องกันว่า เครื่องมือที่ใช้ในการเล่นการพนันอย่างใดไม่ควรริบโจทก์ฎีกาว่าเป็นของควรริบตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 27(1) นั้น เป็นการคัดค้านดุลพินิจของศาลเป็นฎีกาในข้อเท็จจริงต้องห้าม

ฟ้องคดีอาญานั้น กฎหมายบังคับให้อ้างมาตราในกฎหมายซึ่งบัญญัติว่า การกระทำเช่นนั้นเป็นความผิดเท่านั้น หาได้บัญญัติให้อ้างบทมาตราที่บัญญัติให้ริบของกลางด้วยไม่ฉะนั้นแม้จะไม่ได้อ้างมา ศาลก็มีอำนาจริบได้ในเมื่อโจทก์มีคำขอไว้แล้ว
พระราชบัญญัติมาตราชั่ง ตวง วัดได้มีบทบัญญัติในเรื่องการริบและการยึดไว้แล้ว ดังจะเห็นได้ตามมาตรา 24 และ 38 ย่อมเห็นเจตนารมย์ของพระราชบัญญัตินี้ได้ว่า ไม่ประสงค์ที่จะให้นำมาตรา 27,28 แห่งกฎหมายลักษณะอาญามาใช้บังคับแก่กระทำผิดใดๆ ตาม พระราชบัญญัตินี้อีกในเมื่อการกระทำนั้นๆ ไม่เป็นผิดตามกฎหมายลักษณะอาญาด้วย
ในกรณีที่จำเลยมีเครื่องชั่งที่ไม่มีตราเครื่องหมายของเจ้าพนักงานไว้ในความครอบครองเพื่อใช้ในพาณิชยกิจต่อเนื่องกับผู้อื่น และยังได้ใช้เครื่องชั่งนั้นชั่งเนื้อสุกรขายแก่ประชาชนอีกนั้น เมื่อศาลพิพากษาลงโทษปรับจำเลยตามพระราชบัญญัติชั่งตวงวัด 2466 มาตรา 31 แล้วยังสั่งให้โจทก์ส่งของกลางไปให้เจ้าพนักงาน ตามพระราชบัญญัติมาตราชั่ง ตวง วัด2466 มาตรา 24 ดำริว่าควรจะจัดการกับเครื่องชั่งของกลางสถานใด แทนการสั่งยึดตามมาตรา 38 ได้ (ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 17/2493)

ของกลางที่จะพึงริบตามมาตรา 29 นั้นจะต้องเป็นของที่เกี่ยวแก่การกระทำผิดในการค้ากำไรโดยตรง ตาม มาตรา 18 ส่วนสิ่งของที่เกี่ยวเนื่องกับการกระทำผิด ตาม มาตรา 17 คือกระทำฝ่าฝืนประกาศหรือคำสั่งคณะกรรมการหรือของพนักงานเจ้าหน้าที่ ไม่เป็นของอันจะพึงริบตามมาตรา 29
สุกรของกลางที่นำออกนอกเขตจังหวัดฝ่าฝืนประกาศคณะกรรมการฯไม่เป็นของอันจะพึงริบ ให้คืนเจ้าของไป
เมื่อไม่มีของกลางที่ศาลได้สั่งให้ริบไว้ คงให้จ่ายเงินรางวัลจากค่าปรับเท่านั้น
ประชุมใหญ่ครั้งที่ 3/2493

เครื่องที่ใช้ในการเล่นการพนันตาม พระราชบัญญัติการพนันมาตรา 10 วรรคสองนั้น ให้อำนาจศาลจะริบหรือไม่ริบก็ได้ ตะเกียงเจ้าพายุที่ใช้ในการเล่นการพนันศาลไม่ริบ

จำเลยได้ซื้อไม้ยางแปรรูปแล้ว เพื่อใช้ในการปลูกห้องแถวของจำเลยเอง จำเลยย่อมได้รับยกเว้นโทษตามพระราชบัญญัติป่าไม้ 2484 มาตรา 50(4)
เมื่อจำเลยมิได้มีไม้ยางของกลางไว้เนื่องจากการกระทำผิดต่อ พ.ร.บ. ป่าไม้แล้ว ก็ริบไม่ได้
คำถามที่เกิดจากการถามค้าน แม้ข้อความที่ตอบคำถามไว้ชัดเจนแล้วก็ดี จำเลยก็ถามติงได้

ฟ้องว่าจำเลยบังอาจลักไม้สักที่เจ้าพนักงานป่าไม้อำเภอเมืองยึดไว้เป็นของกลางในคดีอาญา ซึ่งบุคคลอื่นต้องหาว่าตัดฟันไม้สักรายนี้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานไป ขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์ แม้จะไม่ได้บรรยายว่า จำเลยลักไม้นั้นไปจากใคร ผู้ใดเป็นผู้ควบคุมรักษา และไม่ปรากฎว่าไม้นั้นยึดจากใคร ก็ถือได้ว่าเป็นฟ้องที่มีข้อความบรรยายมาพอสมควรที่จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีแล้ว ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

ฟ้องโจทก์ข้อ 1 ว่า จำเลยสมคบกันมีธนบัตรปลอมไว้เพื่อจำหน่าย 40 ฉบับราคา 400 บาท และได้จำหน่ายธนบัตรจำนวนนั้นให้แก่นายดีไปทั้งหมด ข้อ 2 กล่าวว่าเจ้าพนักงานจับจำเลยได้และได้ธนบัตรของกลาง 35ฉบับเท่าที่ค้นได้ และเหลือจำหน่ายในหีบในห้องนอนของจำเลย ขอให้ลงโทษจำเลย ดังนี้คำบรรยายฟ้องในข้อ 1 ไม่กินถึงธนบัตรของกลาง 35 ฉบับในข้อ 2 และเมื่อโจทก์ไม่ได้บรรยายถึงองค์ความผิดประกอบประการใดในฟ้องข้อ 2 จึงลงโทษจำเลยสำหรับความผิดเกี่ยวกับธนบัตรของกลาง 35ฉบับนี้ไม่ได้

ตำรวจที่ลาราชการไปธุระต่างท้องที่นั้น คงเป็นตำรวจอยู่นั่นเอง เมื่อไปทำการตรวจค้น บุคคลใดในที่สาธารณะสถานย่อมได้รับความคุ้มครองตาม ป.ม.วิ.อาญา มาตรา 93.
จำเลยเป็นตำรวจ ได้ลาราชการมา และได้ทำการตรวจค้นผู้พกสนับมือ แล้วไม่นำสนับมือกับผู้นั้นส่งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ย่อมมีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา 131,142.
(อ้างฎีกา 140/2490)
ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย 1 ปี 6 เดือนตามมาตรา 127,128,293 ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา 293 กะทงเดียว กำหนดโทษยืนตามนั้น จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ต้องห้ามมาตรา ป.ม.วิ.อาญามาตรา 218.