คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ทรัพย์สิน

ลักเสี้ยนตาลที่ทางเรือนจำซื้อมาสานหมวกส่งไปขายและเป็นตัวอย่างสินค้า ไม่ใช่ซื้อมาใช้ราชการ ต้องลงโทษตามมาตรา 288 หาใช่ มาตรา 294(4) ไม่

ในคดีที่มีผู้จัดการมรดก. ทายาทไม่จำต้องฟ้องร้องภายในอายุความมรดก 1 ปี เพราะอายุความย่อมสะดุดหยุดลงตามมาตรา173. ผู้วายชนม์ทำพินัยกรรมยกทรัพย์ให้โจทก์. ต่อมาผู้วายชนม์ได้ขายให้จำเลยที่ 1. และจำเลยก็ได้ต่อสู้ว่าเอาสินส่วนตัวไปซื้อที่รายพิพาทนี้. ศาลฎีกาฟังว่าคดียังไม่มีเหตุผลที่จะให้เห็นว่าได้มีการแยกทรัพย์กัน. ทรัพย์นั้นจึงเป็นสินสมรส และโจทก์มีสิทธิที่จะได้รับทรัพย์ตามพินัยกรรม. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 25-26/2485.

โจทฟ้องขอไห้จำเลยคืนสินเดิมสินบริคนห์ไห้แก่โจท แต่ไนคำฟ้องมิได้สแดงไห้ชัดว่า สินเดิมคืออะไรราคาชนิดไหนเท่าไดและสินบริคนห์ก็มิได้สแดงว่าเปนอะไรบ้างราคาเท่าไดเช่นนี้ ถือว่าเปนคำฟ้องที่ไม่สแดงสภาพแห่งข้อหาไห้ชัดแจ้ง ม.172 โจทยื่นบัญชีรายละเอียด แต่ได้ยื่นเมื่อสืบพยานโจท บัญชีรายละเอียดนั้นย่อมไม่เปนส่วนหนึ่งของฟ้องตามกดหมาย

ในคดีเรื่องลักทรัพย์ ปัญหาที่ว่าจำเลยมีเจตนาทุจริตหรือไม่นั้นเปนปัญหาข้อเท็ดจิง

จำเลยได้ครอบครองปรปักษ์ที่รายพิพาทต่อจากผู้ครอบครองคนก่อน. ระยะเวลาย่อมนับรวมกัน. การโอนสิทธิครอบครองระหว่างผู้ครอบครองเดิมกับจำเลยนั้นหาจำต้องทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนไม่. เพียงแต่ส่งมอบทรัพย์สินที่ครอบครองเท่านั้นก็ใช้ได้.

กดหมายสันนิถานว่า ผู้ไดครอบครองทรัพย์นั้นหยู่ย่อมเปนของผู้นั้น ฉนั้นเมื่อมีผู้กล่าวอ้างว่าทรัพย์นั้นเปนของตน ก็มีหน้าที่ต้องนำสืบหักล้างข้อสันนิถานนั้น

กฎหมายสันนิษฐานว่า ผู้ใดครอบครองทรัพย์นั้นอยู่ย่อมเป็นของผู้นั้น. ฉะนั้นเมื่อมีผู้กล่าวอ้างว่าทรัพย์นั้นเป็นของตน ก็มีหน้าที่ต้องนำสืบหักล้างข้อสันนิษฐานนั้น.

เคยต้องโทษฐานลักทรัพย์+จำคุกเกิน 6 เดือนแล้ว+ต้องโทษฐานรับของโจรภายใน 3 ปีต้องเพิ่มโทษกึ่งหนึ่งตามมาตรา 73

ในคดีเรื่องลักรถจักรยานในฟ้องระบุว่าเป็นของเจ้าทรัพย์ และได้ความรถเป็นของเจ้าทรัพย์จริง แม้ในใบทะเบียนจะมีชื่อผู้อื่นก็ไม่สำคัญ

พระภิกษุได้รับมรดกที่ดินมาแล้วให้ผู้อื่นอาศัย ย่อมฟ้องขับไล่ผู้อาศัยในระหว่างเป็นภิกษุได้ กรณีไม่เข้า ม.1622, โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินซึ่งอ้างว่าเป็นของโจทก์ได้รับมรดกมา แต่การนำสืบของโจทก์ปรากฏว่า บิดายกให้ดังนี้ไม่เป็นการนอกประเด็น