คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สาระสำคัญ

คำฟ้องโจทก์ว่าเหตุเกิดที่ตำบลโพธิ์งาม และตามบัญชีระบุพยานระบุว่าบ้านผู้เสียหายอยู่ตำบลประจันตคาม แต่ทางพิจารณาได้ความว่าผู้เสียหายมิใช่ลูกบ้านตำบลโพธิ์งาม ผู้เสียหายบ้านอยู่เกาะยาง กระบือที่หายเอาไว้ในคอกตื่นขึ้นมาไม่เห็นกระบือจึงออกตาม ไม่ได้ความชัดว่าคอกกระบือที่เกิดเหตุอยู่ที่ไหน เช่นนี้ ยังไม่ถือว่าข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างกับฟ้อง

เดิมโจทก์จำเลยทำสัญญาจะซื้อที่ดินกันราคาเงิน 1550 บาท โจทก์จำเลยได้ตกลงทำสัญญากันใหม่ โดยขึ้นราคาที่ดินที่จะซื้อขายกันนั้นอีก 200 บาท เป็นราคาที่ดิน 1,750 บาท ดังนี้ถือว่าข้อความหนังสือสัญญาฉะบับใหม่ได้เปลี่ยนแปลงข้อสัญญาเดิมในสาระสำคัญและสัญญาฉะบับใหม่คงมีข้อความกล่าวท้าวถึงสัญญาเดิมแต่เพียงว่าที่จะซื้อขายกันนั้นคือที่ดินที่กล่าวไว้สัญญาเดิม และจำเลยได้รับเงินมัดจำจากโจทก์ไปแล้ว 100 บาทเท่านั้นต้องบังคับคดีตามสัญญาฉะบับใหม่.

ไนเรื่องค่าคนตายโจทระบุเพียงว่าจำเลยแทงผู้ตายถูกชายโครงโดยไม่ระบุว่าชายโครงข้างไหนก็ได้.
ฟ้องว่าแทงชายโครงขวาทางพิจารนาได้ความว่าแทงชายโครงซ้ายดังนี้ ไม่ถือว่าผิดกับฟ้องไนข้อสาระสำคัน ลงโทสได้

ในเรื่องฆ่าคนตายโจทก์ระบุเพียงว่าจำเลยแทงผู้ตายถูกชายโครงโดยไม่ระบุว่าชายโครงข้างไหนก็ได้
ฟ้องว่าแทงชายโครงขวา ทางพิจารณาได้ความว่าแทงชายโครงซ้ายดังนี้ ไม่ถือว่าผิดกับฟ้องในข้อสาระสำคัญ ลงโทษได้

ฟ้องว่าจับจำเลยได้คนละวันกัน พิจารณาได้ความว่าจับได้วันเดียวกัน เป็นข้อแตกต่างเล็กน้อย ไม่ใช่สาระสำคัญ ไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้อง

ฟ้องโจทก์หาว่าจำเลยลักเมื่อระหว่างพระอาทิตย์ตกวันที่2 ถึงพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 3. แต่ทางพิจารณาได้ความว่าเหตุเกิดระหว่างพระอาทิตย์ตกวันที่ 3 ถึงพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 4. ศาลต้องยกฟ้อง เพราะโจทก์ฟ้องผิดวัน. โจทก์ฟ้องผิดวันแม้จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลก็ต้องยกฟ้อง.

จำเลยจดคำให้การชั้นสอบสวนว่าผู้มีชื่อ 2 คน เป็นผู้นั่งทำการสอบสวนความจริงบุคคลทั้ง 2 นั้น มิได้อยู่ในเวลาสอบสวนนั้นเลย ครั้นข้าหลวงประจำจังหวัดถามจำเลย ๆ ก็ยืนยันว่าที่จดไว้ในคำให้การเป็นความจริงดังนี้ จำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จ

จำเลยจดคำให้การชั้นสอบสวนมิได้จดต่อหน้าบุคคล 2 คน เมื่อข้าหลวงสอบถามจำเลย ๆ ก็ยืนยันว่าการเป็นไปตามที่จดไว้ในคำให้การนั้น ซึ่งไม่ตรงกับความในเรื่องสถานที่ ๆ จดคำให้การ ทั้งมิได้จดต่อหน้าบุคคล 2 คนนั้นดังนี้จำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จ

พฤตติการณ์ที่ถือว่าคำแจ้งความของจำเลยไม่มีลัษณะอันอาจสามารถเสีย-หายแก่โจทก์หรือแก่สาธารณชนได้คำเบิกความของจำเลยเป็นข้อสำคัญในคดีหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง
อ้างฎีกาที่ 423/2478

ในฟ้องโจทก์กล่าวแต่ว่าจำเลยลักตัดไม้สะแก ซึ่งขึ้นอยู่ในที่หวงห้าม อยู่ในความปกครองของกำนันแต่ไม่ปรากฎว่าใครเป็นเจ้าของกรรมสิทธิต้นสะแกนั้น เป็นฟ้องที่ขาดสาระสำคัญแสดงไม่ครบองค์ความผิดฐานลักทรัพย์ จะลงโทษจำเลยไม่ได้