คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
จำเลย

จำเลยถูกลงโทษและรอการลงอาญาไว้ แล้วมาทำผิดอีก 2ครั้ง ภายใน 5 ปีดังนี้ จะเพิ่มโทษจำเลยสำหรับความผิดอันดับ 3 นั้นไม่ได้

จำเลยหลบหนีไประหว่างคดีอยู่ในชั้นฎีกา ศาลสั่งจำหน่ายคดี

ศาลพิพากษาให้จำเลยคืนเรือนให้แก่โจทก์ จำเลยจะขอให้ราคาแทนไม่ได้ในเมื่อยังมีเรือนอยู่
ศาลพิพากษาให้จำเลยคืนเรือนแล้ว ในชั้นบังคับจำเลยจะอ้างว่าเครื่องอุปกรณ์ปลูกเรือนเป็นของจำเลยไม่ได้
การอุทธรณ์แลฎีกาการบังคับคดีต้องเสียค่าขึ้นศาลและค่าคำบังคับ

ในเรื่องลักทรัพย์ จำเลยคน 1 รับสารภาพอีกคนหนึ่งปฏิเสธเมื่อพิจารณาต่อไปปรากฎว่าคนรับสารภาพไม่ได้กระทำผิดศาลก็ย่อมยกฟ้อง

ศาลล่างไม่อนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้องเพราะทำให้จำเลยเสียเปรียบในการต่อสู้คดีนั้น โจทก์ฎีกาได้

คำให้การในคดีอาญาไม่จำต้องกล่าวแก้ข้ออ้างของโจทก์ทุกข้ออย่างคดีแพ่ง
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยตัดฟันไม้เวลากลางวัน จำเลยให้การว่าตัดฟันไม้จริง แต่เป็นไม้ของจำเลย พะยานโจทก์ขัดกันในเรื่องเวลาทำผิด แต่พอฟังได้ว่าทำผิดเวลากลางคืนต้องยกฟ้อง

เจ้าหนี้ยึดสินบริคณห์ระหว่างจำเลยกับสามี สามีร้องขัดทรัพย์อ้างว่านิติกรรมที่ภรรยาทำเป็นโมฆียะ ไม่ผูกพันสินบริคณห์ ศาลสั่งถอนการยึดไปตามคำร้องขัดทรัพย์เจ้าหนี้มาฟ้องขอแยกสินบริคณห์ระหว่างสามีภรรยานั้นใหม่ได้ ไม่เป็นฟ้องซ้ำ เจ้าหนี้ซึ่งขอแยกสินบริคณห์ของลูกหนี้ตาม มาตรา 1483นั้นไม่จำต้องขอขณะยึดทรัพย์ของลูกหนี้ แม้ศาลให้ถอนการยึดแล้วก็ขอได้ ในกรณีที่ขอแยกสินบริคณห์ระหว่างสามีภรรยาเพื่อใช้หนี้ถ้าจำเลยต่อสู้ว่าขายให้บุคคลภายนอกไปแล้ว ก็ต้องพิจารณาว่าจริงหรือไม่ เพราะถ้าจริงก็ไม่ใช่สินบริคณห์จะขอแยกไม่ได้ (ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 14/2486)

โจทก์บรรยายฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานปล้นทรัพย์ และขอให้เพิ่มโทษจำเลย คำขอท้ายฟ้องไม่ได้อ้างบทมาตราที่ขอให้เพิ่มโทษศาลก็ย่อมเพิ่มโทษจำเลยได้แล้วแต่กรณีจะต้องด้วยมาตราใด มาตรา 72 ถึง 76 กฎหมายลักษณะอาญาเป็นเรื่องเพิ่มโทษผู้กระทำผิด หาใช่เป็นมาตราในกฎหมายซึ่งบัญญัติว่าการกระทำอย่างใดเป็นความผิดดังที่บังคับไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 ไม่ ประชุมใหญ่ครั้งที่17/2486

การขอให้เพิ่มโทษจำเลยตาม มาตรา 72 นั้นโจทก์จะต้องบรรยายในฟ้องให้ครบถ้วนตามหลักเกณฑ์ว่าโทษครั้งก่อนที่จำเลยพ้นไปนั้นเป็นความผิดฐานใด เพราะถ้าหากเป็นโทษฐานลหุโทษหรือประมาท ศาลย่อมจะเพิ่มโทษไม่ได้

สาลชั้นต้นตัดสินลงโทสจำเลยทั้งสามคน + สาลอุธรน์แก้ว่าจำเลยที่ 3 ไม่ได้สมคบกับจำเลยทั้งสองแม้จะมิได้อุธรน์ก็เปนเหตุไนลักสนะคดี จึงไห้ปล่อยจำเลยที่ 3 สาลดีกาวินิฉัยว่าได้มีการกะทำผิดเกิดขึ้นจิง จำเลยที่ 3 จะได้สมคบกับพวกกะทำผิดหรือไม่เปนปัญหาส่วนตัวของจำเลยที่ 3 หาได้เปนเหตุไนลักสนะคดีแต่หย่างไดไม่.