คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฎีกา

คดีอาญา ทนายโจทก์ลงชื่อในอุทธรณ์แทนโจทก์ ก็ใช้ได้ตามกฎหมาย เพราะใบแต่งทนายความของโจทก์ได้ให้อำนาจทนายโจทก์ใช้สิทธิในการอุทธรณ์ หรือฎีกาด้วย.

คดีอาญา ทนายโจทก์ลงชื่อในอุทธรณ์แทนโจทก์ ก็ใช้ได้ตามกฎหมาย เพราะใบแต่งทนายความของโจทก์ได้ให้อำนาจทนายโจทก์ใช้สิทธิในการอุทธรณ์หรือฎีกาด้วย

การที่ศาลชั้นต้นสั่งว่า จำเลยขาดนัดยื่นคำให้การเท่ากับสั่งไม่รับคำให้การจำเลย คดีจึงปรับเข้าอยู่ใน ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 228(3) ประกอบด้วยมาตรา 18 วรรค 3 ซึ่งเป็นข้อยกเว้นให้จำเลยมีสิทธิอุทธรณ์ฎีกาได้.

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกที่ดิน 11 โฉนด ครึ่งหนึ่งเป็นเงิน 1,000 บาท ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี ศาลอุทธรณ์แก้ว่าให้ยกฟ้องเฉพาะที่ดิน 4 โฉนดซึ่งมีราคามากและเป็นสาระสำคัญของคดีนอกนั้นยืนตาม ดังนี้เป็นการแก้มาก โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมฤดก มีทุนทรัพย์ 1200 บาท ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ล้อ ราคา 200 บาท เป็นของจำเลย ศาลอุทธรณ์แก้ว่า ล้อเป็นทรัพย์มฤดกของผู้ตาย ดังนี้ เป็นการแก้ไขเล็กน้อย คู่ความจะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 248.

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดก มีทุนทรัพย์ 1200 บาท ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า ล้อ ราคา 200 บาทเป็นของจำเลย ศาลอุทธรณ์แก้ว่า ล้อ เป็นทรัพย์มรดกของผู้ตายดังนี้ เป็นการแก้ไขเล็กน้อย คู่ความจะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248

ฟ้องฎีกาว่า คำพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นการคลาดเคลื่อน ไม่ชอบด้วยกฎหมาย คำพิพากษาศาลชั้นต้นเป็นการสอดคล้องต้องด้วยวิธีพิจารณาในทางอาญายิ่งนัก ไม่ได้กล่าวให้ชัดเจนว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยคลาดเคลื่อนและไม่ชอบด้วยกฎหมายอย่างไร เป็นฟ้องฎีกาที่ไม่ถูกต้องตามมาตรา 195 ป.ม.วิ.อาญา ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

ฟ้องฎีกาว่า คำพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นการคลาดเคลื่อนไม่ชอบด้วยกฎหมายคำพิพากษาศาลชั้นต้นเป็นการสอดคล้องต้องด้วยวิธีพิจารณาในทางอาญายิ่งนักไม่ได้กล่าวให้ชัดเจนว่า ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยคลาดเคลื่อนและไม่ชอบด้วยกฎหมายอย่างไร เป็นฟ้องฎีกาที่ไม่ถูกต้องตาม มาตรา 195ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

ผู้เสียหายซึ่งเป็นโจทก์ร่วมกับอัยยการฎีกาคัดค้านเรื่องกรรมสิทธิในทรัพย์ที่ถูกลักหรือรับของโจร จะต้องเสียค่าธรรมเนียมในชั้นฎีกา เมื่อไม่ยอมเสีย ศาลไม่รับฎีกาไว้พิจารณา (กรณีเช่นนี้ศาลฎีกาทำเป็นคำสั่ง)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนา ศาลล่างทั้งสองฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยฆ่าคนตายโดยประมาท โจทก์จะฎีกาในข้อที่ว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนาอีกไม่ได้ ต้องห้ามตามมาตรา 219 ป.วิ.อาญา
โจทก์กล่าวในฟ้องและมุ่งประสงค์ให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนโดยเจตนา แต่ข้อเท็จจริงกลับได้ความว่า จำเลยฆ่าคนโดยประมาท ซึ่งลักษณะความผิดและโทษต่างกันห่างไกลมาก เรียกได้ว่า ข้อเท็จจริงที่ปรากฏในการพิจารณาต่างกับข้อเท็จจริงที่โจทก์กล่าวในฟ้อง และไม่ใช่เรื่องที่โจทก์ประสงค์จะให้ลงโทษ ต้องตามนัยของมาตรา 192 วรรค 2 และ 3 แห่ง ป.วิ.อาญา ลงโทษจำเลยไม่ได้