คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
บาดแผล

กระชากสร้อยคอจากคอเจ้าทรัพย์ จนสร้อยคอขาดบาดคอเจ้าทรัพย์เป็นบาดแผลที่คอแถบขวาเป็นรอยผื่นแดงยาว 6 เซ็นติเมตรกว้าง 1 เซ็นติเมตร กลางมีรอยขีดหนังขาดยาว5เซ็นติเมตรเป็นบาดแผลหนังขาดโลหิตซับ รักษา 3 วันหาย ดังนี้ ยังไม่เป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บตามความหมายแห่งกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254

ใช้มีดฟันเขาถูกที่แก้มซ้าย เมื่อแผลหายแล้วเป็นแผลเป็นยาว 8 ซ.ม. ถึงใบหูกว้างประมาณ 1 ซ.ม. เป็นแผลเป็นติดตัวแลเห็นได้ชัดในระยะห่างวาครึ่ง เป็นที่น่าเกลียดมากทำให้เสียความงามของใบหน้า ดังนี้ เป็นแผลถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 256(6)
(อ้างฎีกาที่ 314/2493)

สามีใช้ไม้และมือทำร้ายภริยา มีบาดแผลช้ำบวมที่อก, ที่ชายโครง และที่อวัยวะส่วนอื่นหลายแห่ง ต้องรักษาตัว 1 เดือนเศษ ดังนี้ ย่อมเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บ มีผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 254.

จำเลยใช้มีดปลายแหลมทั้งตัวทั้งด้ามยาวราว 1 ศอกแทงเขาถูกที่หน้าท้องเหนือสะดือ แผลยาว 6 เซ็นติเมตรกว้าง3เซ็นติเมตร ลึกทะลุหลังด้านซ้ายเหนือสะเอวแผลยาว4เซ็นติเมตรกว้าง2เซ็นติเมตรไส้ไหล นับว่าเป็นแผลฉกรรจ์มากและต้องแทงโดยแรง แม้จะแทงเพียงทีเดียว ก็ย่อมแสดงอยู่ว่า จำเลยกระทำโดยมีเจตนาฆ่าให้ตาย ต้องด้วยมาตรา 249 แห่งกฎหมายลักษณะอาญา

บาดแผลถูกทำร้ายที่หน้าถึง 3 แห่ง คือ (1) ตรงขอบตาล่างข้างซ้ายกว้าง 1 ซ.ม.ยาว 2 ซ.ม. ฐานแผลช้ำบวมห้อเลือด (2) ตรงริมฝีปากล่างกว้าง 2 ซ.ม. ยาว 3 ซ.ม. ฐานแผลช้ำบวมห้อเลือด (3) ตรงขากันไกรข้างซ้ายกว้าง 1 ซ.ม. ยาว 3 ซ.ม. ช้ำบวมผิวหนังถลอก
ผู้ชันสูตรพิเคราะห์ เห็นว่ารักษาประมาณ 15 วันหาย ดังนี้ก็ถือว่าเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บตามก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 254 แล้ว

บาดแผลถูกทำร้ายที่หน้าถึง 3 แห่ง คือ(1)ตรงขอบตาล่างข้างซ้ายกว้าง 1 ซ.ม. ยาว 2 ซ.ม.ฐานแผลช้ำบวมห้อเลือด (2) ตรง ริมฝีปากล่างกว้าง 2 ซ.ม.ยาว 3 ซ.ม. ฐานแผลช้ำบวมห้อเลือด (3)ตรงขากรรไกรข้างซ้ายกว้าง 1 ซ.ม. ยาว 3 ซ.ม. ช้ำบวมผิวหนังถลอก
ผู้ชันสูตรพิเคราะห์ เห็นว่ารักษาประมาณ 15 วันหายดังนี้ก็ถือว่าเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254 แล้ว

หญิงที่ถูกทำร้ายมีบาดแผลที่หน้าผากซ้ายถึงใต้หัวคิ้วข้างซ้ายยาว 4 ซม. กว้าง 7 ม.ม. ลึก 8 ม.ม. เมื่อผู้เสียหายมาเบิกความเป็นพยานที่ศาล แผลหายสนิทแล้ว มีแผลเป็น ศาลผู้พิจารณาให้ผู้เสียหายอยู่ห่าง 5 วา ปรากฎว่าแผลเป็นมองเห็นถนัด เพียงเท่านี้ยังไม่ถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัว จึงจะลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 256 ไม่ได้

ฟ้องบรรยายว่า จำเลยบังอาจสมคบกันใช้กำลังกายโดยใช้มือกอดรัดคอ ตบ ตี ชก และข้อศอกตีและใช้เท้าเตะกลุ้มรุมทำร้ายร่างกายผู้เสียหาย ฯลฯ ดังนี้ เป็นการบรรยายข้อเท็จจริงพอสมควรเท่าที่จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดีตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 158 แล้ว ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม
ถูกทำร้ายมีบาดแผล 4 แห่ง คือ หน้าผากเหนือคิ้วขวาเป็นรอยขีดหนังขาดโลหิตชับ ที่ใต้ตาขวาฟกช้ำหนังกำพร้าขาดโลหิตชับเหนือคิ้วซ้ายมีรอยฟกบวมเล็กน้อยกับที่ต้นคอและบ่าซ้ายบวมอักเสบและที่ข้อไหล่ซ้ายเคล็ดใช้แขนไม่สดวกอีกแห่งหนึ่ง บาดแผลหลังนี้ต้องรักษาอยู่เดือนเศษจึงหาย เรียกได้ว่ามีอาการถึงทุพพลภาพ จึงเป็นบาดเจ็บตามก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 254
ก.ม.ลักษณะอาญาแก้ไขเพิ่มเติมฉะบับที่ 14 พ.ศ.2494 ที่แก้ไขมาตรา 41,42 นั้น ไม่มีการเพิ่มโทษสำหรับที่ถูกรอการลงอาญาไว้ และการที่จะนำโทษเก่ามาบวกกับโทษใหม่ตามมาตรา 42 นั้น โทษครั้งใหม่ที่จำเลยได้รับต้องเป็นโทษจำคุกด้วย

ผู้ตายเข้าไปในกุฏิพระ พระเข้าใจว่าเป็นคนร้ายมาแย่งชิงทรัพย์ได้ตีกลองบอกเหตุอันตรายจำเลยและราษฎรมาช่วยและเข้าไปในกุฎิ ต่างแทงฟันทุบตีผู้ตายจนตาย โดยไม่รู้ว่าผู้ตายได้ตายเพราะบาดแผลของคนใดทำร้าย และโจทก์มิได้ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันดังนี้ไม่ถือว่าจำเลยสมคบกันฆ่าผู้ตาย จำเลยคงผิดเพียงฐานทำร้ายร่างกายบาดเจ็บ

การที่ผู้ตายเมาได้เงื้อขวานจะทำร้ายจำเลยก่อน จำเลยจึงใช้ขวานทำร้ายผู้ตาย 1 ทีถูกที่เหนือขมับซ้ายเป็นบาดแผลยาว 3.9 ซ.ม. ลึกจดกระโหลกศีรษะเล็กน้อย ผู้ตายอยู่ได้ 9 วันตาย โจทก์มิได้นำสืบว่าผู้ตายได้ตายด้วยบาดแผลนี้หรือไม่ ดังนี้การกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันตัวไม่เกินสมควรแก่เหตุ