คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
โทษ

การที่ศาลฎีกาพิพากษาให้ภาคภัณฑ์จำเลยซึ่งเป็นเด็กตามมาตรา 57 นั้นหาใช่เป็นโทษตามมาตรา 12 ไม่ หากว่าจำเลยผู้นั้นมากระทำผิดอีกภายในกำหนด 5 ปี จะเสียโทษฐานไม่เข็ดหลาบไม่ได้

ประหารชีวิตร์

เข้ามาด่าและทำร้ายพวกจำเลย แต่สู้พวกจำเลยไม่ได้จึงวิ่งหนีไปบนบ้านของผู้อื่นจำเลยยังไล่ตามไปบนบ้านลากเอาตัวออกมาทำร้ายอีกดังนี้ เป็นการที่จำเลยกระทำโดยถูกยั่วโทษะ มีคนมาทำร้ายบิดาจึงเข้าทำร้ายผู้นั้น ได้ลดฐานยั่วโทษะ มีคนเข้าทำร้ายผู้อื่นจึงเข้าทำร้ายผู้ทำร้ายนั้น ไม่ได้ลดฐานยั่วโทษะ ฎีกาอุทธรณ์แก้มาก ศาลเดิมพิพากษาให้จำคุกจำเลยคนละ 2 ปีตาม ม.256 ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุกคนละ 6 เดือนตาม ม.256-50-53 +นี้เป็นแก้มาก อ้างฎีกา ที่ 41/2473 ที่ 60/2476

ลักผลไม้บนต้นในเวลากลางวันโดยใช้กิริยาปลิดหรือเก็บมีผิดตาม ม.292 โดยไม่ต้องพิเคราะห์ถึงจำนวนผลไม้ที่ถูกลักว่ามากหรือน้อยเป็นประมาณ แต่ไม่เป็นผิดตามมาตรา 288 ด้วยลักผลไม้ในสวนโดยกิริยาธรรมดา เป็นผิดตามมาตรา 288 ถ้าลักโดยใช้กิริยาเก็บหรือปลิดก็เป็นผิดตาม ม.292 (คำพิพากษานี้กล่าวถึงหลักในฎีกาที่ 109/2463 ว่าถ้าลักเก็บผลไม้ในเวลาค่ำคืนก็วางโทษตาม ม.293 ได้)

การที่ศาลพิพากษาให้ส่งตัวจำเลยไปไว้ยังโรงเรียนดัดสันดานตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา 57 ข้อ 3 นั้น ไม่ใช่โทษฉะนั้นแม้ศาลเดิมพิพากษาวาง ม.72 ด้วยก็ไม่ใช่เรื่องเพิ่มโทษ ฎีกาอุทธรณ์

ประหารชีวิตร์ หมายเหตุศาลล่างลงโทษต้องกัน+ สอาดเห็นว่าควรเสนอให้อธิบดีทราบ แต่เสนีย์ ว่าไม่ต้อง

ศาลมีอำนาจให้จำแทน 5 วัน ในจำนวนเงินค่าปรับ 160 บาทได้ไม่ผิดต่อเกณฑ์ในพ.ร.บ.ภาษีชั้นใน ม.47 เทียบฎีกาที่ 225/2476 การที่มีคำสั่งผู้ช่วยเจ้าภาษีสุราสั่งนายตรวจว่าไม่ควรเคร่งครัดจับกุมผู้ขายสุราล่วงเขตต์นั้นไม่ทำให้ผู้ขายสุราล่วงเขตต์พ้นผิด

ต่างคนต่างสูบฝิ่นเป็นการที่ต่างคนต่างกระทำผิดไม่เรียกว่าสมคบกัน จะปรับรวมกันไม่ได้ ต้องปรับเรียงตัว

ฟ้อง ตัดสิน ฟ้องหาว่าทำร้ายคนหนึ่ง แม้ปรากฎว่าจะพลั้งพลาดไป+ดนอีกคนหนึ่งเมื่อไม่ได้ฟ้อง +มาศาลไม่ลงโทษให้

ศาลเดิมวางบทมาตรา 276 กะทงเดียว จำคุก จำเลย 1 ปี 6 เดือนศาลอุทธรณ์แก้วางบทม. 243 อีกกะทงหนึ่งรวม 2 กะทง จำคุก 4 ปี โดยไม่+กะทงลงโทษเป็นแก้มาก