คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
อนาจาร

จำเลยฉุดคร่าพาหญิงสาว ไป ถึงแม้จะมีเจตนาทที่จะเลี้ยงดูเป็นภรรยาก็ต้องมีผิดฐานฉุดคร่าอนาจาร

ใช้กำลังฉุดคร่าหญิงไปในบ้านแล้วปิดประตูห้องกระทำอนาจารแก่หญิงมีผิดตาม ม.270-276 แต่เป็นกรรมอันเดียวละเมิดกฎหมายหลายบท ต้องลงโทษในบทที่หนักตาม ม.276 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218
ศาลเดิมลงโทษจำเลย 2 กะทงศาลอุทธรณ์แก้ว่าเป็นความผิดกะทงเดียว เป็นแก้มาก

ใช้กำลังฉุดหญิงแล้วขึ้นคร่อมกระทำชำเรา แต่มิได้ล่วงล้ำเข้าไปในอวัยยวะของหญิงมีผิดตาม ม.244-60
ปัญหาข้อเท็จจริงเมื่อฎีกาเป็นปัญหาข้อเท็จจริงต้องห้ามแล้ว ศาลฎีกาไม่นัดฟังคำแถลงการณ์ตามที่ผู้ฎีการ้องขอ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีผิดฐานฉุดคร่าอนาจารตาม ม.246-276 ให้ลงโทษตาม ม.276 ซึ่งเป็นบทที่หนัก
ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ลงโทษจำเลยฐานข่มขืนกระทำชำเราด้วยดังนี้ จำเลยฎีกาปัญหาข้อเท็จจริงในข้อข่มขืนกระทำชำเราได้ ส่วนข้อฉุดคร่าอนาจารต้องห้ามตาม ม.218

ความผิดฐานกระทำอนาจารซึ่งมิใช่ต่อหน้าธาระกำนัลนั้น ถ้าอัยการโจทก์มิได้กล่าวว่าเจ้าทุกข์มอบคดีให้ว่ากล่าวมาในฟ้องแล้วศาลต้องติดสินยกฟ้อง อ้างฎีกาที่ 421/2479 ฎีกาอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.338(3) จำคุก 1 เดือน ศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยทำผิด 2 บทตาม ม.246 และ 254 แต่ให้ลงโทษตามบทหนักคือ ม.246 จำคุก 1 ปีจำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ปัญหาที่ว่าบาดแผลที่ผู้ถูกทำร้ายได้รับนั้นถึงบาดเจ็บหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

จำเลยบังอาจจับแขนหญิงสาวต่อหน้าบุคคลหลายคน ต้องมีความผิดตาม ม.246 อ้างฎีกาที่ 569/2479

ขึ้นไปกอดคอแลจับแขนหญิงบนเรือนซึ่งมีเด็กหญิงอายุ 13 ปีอยู่ด้วยแต่ขณะนั้นอยู่คนละห้อง เช่นนี้ไม่เรียกว่ากระทำการอนาจารต่อหน้าธาระกำนัลเมื่อเจ้าทุกข์ไม่เอาความอัยยการไม่มีอำนาจเป็นโจทก์ฟ้องได้ลักษณะเช่นไรเรียกว่าต่อหน้าธาระกำนัล

ฉุดคร่าหญิงซึ่งมีเหตุให้เข้าใจว่าเป็นภรรยาตนเพื่อให้กลับบ้านนั้นไม่มีความผิด

เข้ากระทำอนาจารหญิงซึ่งนอนหลับอยู่คนเดียวในห้องไม่มีบานประตูในเวลากลางคืน หญิงร้องขึ้นแล้วบิดาหญิงจุดไปมาดูนั้น ไม่เป็นการกระทำเกิดขึ้นต่อหน้าธาระกำนันนับว่าเป็นความผิดส่วนตัว ความผิดส่วนตัวนั้นเมื่อได้ทำยอมความกันแล้วย่อมหมดอำนาจนำคดีมาฟ้องร้องแม้จำลยไม่ปฏิบัติตามสัญญายอมก็ไม่สำคัญ

จับนมต่อหน้าสาธารณะกำนันมีผิดตาม ม. 240 การมีฐานะดีแลมั่งคั่งไม่เป็นเหตุในกฎหมายที่จะให้ยกอาชญาหรือรอการลงอาชญาแก่จำเลย
วิธีพิจารณาอาชญา พะยาน การขอสืบพะยานซึ่งจะเป็นการประจารโจทก์หรือเพื่อทำลายฐานะโจทก์ศาลไม่ยอมให้สืบ