คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ศาล

คดีที่จำเลยทำการชิงทรัพย์ 2 รายอันเป็นความผิด 2 กระทง นั้นศาลมีอำนาจลงโทษแต่กระทงเดียวได้ ไม่จำเป็นต้องลงทั้ง 2 กระทงเสมอไป

จำเลยที่เป็นราษฎรทำการอุดหนุนแก่จำเลยที่เป็นเจ้าพนักงานตำรวจกระทำความผิดตาม มาตรา 136 นั้นย่อมมีความผิดฐานเป็นผู้สมรู้ด้วยเจ้าพนักงาน ฟ้องที่กล่าวว่าจำเลยเป็นตัวการกระทำผิด แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยเป็นผิดแต่เพียงฐานสมรู้นั้นศาลลงโทษได้ไม่นอกคำขอ

การที่โจทฟ้องขอไห้ลงโทสจำเลยตามมาตรา 21 แห่ง พ.ร.บ.ทเบียนพานิชนั้น สาลจะลงโทสรวมกันก็ได้ และจะกำหนดค่าปรับเท่าไรก็ได้เมื่อไม่เกินคั่นสูงที่กดหมายกำหนดไว้
กรนีทีกดหมายกำหนดไห้ปรับไม่เกินวันละ 20 บาท นั้น สาลจะปรับต่ำกว่า 1 บาทก็ได้

ไนเรื่องขอไห้เพิ่มโทสจำเลยนั้น แม้จำเลยยื่นคำไการรับสาลก็ยังต้องออกนั่งพิจารนาและสอบถามจำเลยเอง จึงจะถือว่าเปนคำไห้การรับตามกดหมาย
จำเลยไห้การรับไนเรื่องเพิ่มโทสต่อจ่าสาลแล้วจ่าสาลจดรายงานเสนอผู้พิพากสานั้นรับฟังไม่ได้
โจทแถลงต่อจ่าสาล ๆ จดรายงานเสนอผู้พิพากสาโดยโจทลงนามไนรายงานด้วยนั้น ถือว่าเปนคำแถลงของโจทได้
รายงานจ่าสาลเรื่องโจทแถลงหมดพยานแล้วลงชื่อโจทจำเลยและสาลสั่งไห้สีบพยานต่อไปนั้นถือว่าเปนรายงานพิจารนาและถือว่ามีรายการครบตามกดหมายแล้ว

ไม้ที่จำเลยมีไว้หรือได้มาเนื่องจากการกระทำผิดพระราชบัญญัติป่าไม้นั้นศาลริบได้ และริบทั้งหมดไม่ใช่เฉพาะที่เกิน 0.20 เมตรลูกบาศก์ (อ้างฎีกาที่178/2486)

ป.วิธี.อาญาม.230มิได้บัญญัติฉเพาะการส่งประเด็นไปสืบแต่หย่างเดียว หากบัญญัติรวมถึงการเดินผเชินสืบด้วย.
ไนการผเชินสืบจำเลยจะไปฟังการพิจารนาหรือไม่ก็ได้หากเลยไม่ไป เมื่อสาลสืบกลับมาแล้วอ่านไห้จำเลยฟัง จำเลยไม่คัดค้านหย่างได ดังนี้ไม่ชัดต่อวิธีพิจารนา.
การพิจารนาและสืบพยานซึ่งกดหมายบังคับไห้ทำต่อหน้าจำเลยฉเพาะการพิจารนาและสืบไนสาลตาม ป. วิธีพิจารนาอาญา ม.172 เท่านั้น

ในคดีอาญาสาลมีอำนาดเรียกพยานหลักถานได้ ๆ มาสืบเพื่อประกอบการวินิฉัยไนเวลาได้ ๆ +พิพากสาได้
คดีที่จำเลยวิกลจริตขึ้นพายหลังสาลชั้นต้นทำการสืบพยานโจทจำเลยเส็ดแล้ว แต่ยังไม่ตัดสินสาลมีอำนาดสั่งจำหน่ายคดีเสีย+คราวและไห้สั่งจำเลยไปหยู่ในความดูแลรักสาของข้าหลวงประจำจังหวัดได้

ไนคดีที่สาลตั้งทนายไห้จำเลย ทนายจำเลยจะลงชื่อไนท้ายดีกาแทนตัวจำเลยโดยจำเลยมิได้ยื่นไบแต่งทนายหรือไบมอบอำนาดไห้นำเนินกะบวนพิจารนา หาได้ไม่.

เมื่อศาลเดิมและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริงโจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายได้
เมื่อปัญหาข้อเท็จจริงเป็นอันยุติแล้วว่า หลักฐานพยานโจทก์ยังไม่พอฟังลงโทษจำเลยได้ ปัญหาข้อกฎหมายที่ว่าฟ้องของโจทก์ผิดวันหรือไม่ ก็ไม่จำต้องวินิจฉัย

จำเลยถูกลงโทสและรอการลงอาญา ไว้ แล้วมาทำผิดอีก 2 ครั้งพายไน 3 ปีดังนี้ จะเพิ่มโทสจำเลยสำหรับความผิดอันดับ 3 นั้นไม่ได้.