คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ศาล

ในคดีซึ่งอยู่ในชั้นพิจารณาศาลชั้นต้นเรียกปลัดอำเภอและกำนันมาสอบถาม แล้วฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยมิได้กระทำผิดพิพากษายกฟ้อง โดยไม่ปรากฏว่าบุคคลทั้งสองนั้นมาศาลในฐานะเช่นไร เช่นนี้ ย่อมเป็นการไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณา

ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันค่าโคกะบือโดยมิได้รับอนุญาตและว่ามีสัญญาจ่ายเงินรางวันผู้นำจับโดยจ้างประกาส ส่วนคำขอท้ายฟ้องขอไห้ลงโทสและริบของท้ายฟ้องขอไห้ลงโทสและริบของกลางแต่ไม่มีคำขอบังคับไนเรื่องค่าบำเหน็ดนำจับ ศาลไม่บังคับไห้
การบังคับไห้จำเลยไช้ค่าทดแทนตาม ป.ว.อ.ม.249 ต้องบังคับตามประมวนวิธีพิจารนาแพ่ง ฉะนั้นคำขอไห้ไช้เงินบำเหน็ดจึงเปนคำขอทางแพ่ง ซึ่งต้องมีคำขอบังคับตาม ม.172 ประมวนวิธีพิจารนาความแพ่ง

อธิบดีกรมศุลกากรมีอำนาจที่จะสั่งไม่ยืดเวลาเสียภาษีศุลกากรได้
โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับจำเลยงดการขายทอดตลาดและให้รับเงินค่าภาษีและค่าอื่นๆและเสียค่าขึ้นศาล 15 บาท ย่อมถือว่าคดีโจทก์เป็นคดีที่เกี่ยวด้วยสิทธิเรียกร้องมีคำขอปลดเปลื้องทุกข์ไม่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ ซึ่งเป็นคดีมโนสาเร่ จะนำวิธีการชั่วคราวก่อนคำพิพากษามาใช้บังคับมิได้ตามมาตรา 154 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

คดีที่เปนความผิดส่วนตัวและเปนอาญาของแผ่นดิน เมื่อผู้เสียหายไม่ติดไจเอาความ โจทไม่คัดค้านและสาลสั่งจำหน่ายคดีความผิดส่วนตัวแล้ว ไม่ทำไห้คดีอาญาแผ่นดินต้องถอนไปด้วย

ถึงวันนัดโจทก์ไม่มีพยานมาสืบ เมื่อปรากฏว่าโจทก์ไม่ได้ละเลยการส่งหมายเรียกพยานแต่ประการใด ศาลควรใช้ดุลพินิจอนุญาตให้โจทก์เลื่อนคดีเพื่อออกหมายซ้ำเรียกพยานโจทก์มาสืบได้

ยื่นฟ้องอุธรน์โดยมิได้นำเงินค่าทำเนียมมาวางสาลพร้อมกับฟ้องอุธรน์ เมื่อจะขอผัดต้องยืนเป็นคำร้องไม่ใช่คำแถลง
สาลย่อมมีอำนาดที่จะขยายหรือย่นระยะเวลาไห้วางค่าทำเนียมที่จะต้องเสียแทนอีกฝ่ายหนึงได้ ไนเมื่อมีพรึติการน์พิเลสตามมาตรา 23 ป.ว.พ.

ยื่นฟ้องอุทธรณ์โดยมิได้นำเงินค่าธรรมเนียมมาวางศาลพร้อมกับฟ้องอุทธรณ์ เมื่อจะขอผัดต้องยื่นเป็นคำร้องไม่ใช่คำแถลง
ศาลย่อมมีอำนาจที่จะขยายหรือย่นระยะเวลาให้วางค่าธรรมเนียมที่จะต้องเสียแทนอีกฝ่ายหนึ่งได้ ในเมื่อมีพฤติการณ์พิเศษตามมาตรา 23 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

ผู้ชนะคดีไนสาลชั้นต้น แต่แพ้คดีไนชั้นสาลอุธรน์ ถ้ายื่นดีกาก็ต้องวางเงินค่าทำเนียมที่จะต้องเสียแทนอีกฝ่ายหนึ่งตามคำพิพากสาสาลอุธรน์ อ้างดีกาที่ 339/2485

ผู้แทนโดยชอบธัมของผู้เยาว์กู้ยืมแทนผู้เยาว์เอาทรัพย์ของผู้เยาว์ไปเปนประกันเงินกู้ไม่จำต้องขออนุญาตต่อสาลดั่งที่บัญญัติไว้ไน ป.พ.พ.ม.1546 เพราะไม่ไช่กรนีที่เอาทรัพย์ของผู้เยาว์ไปไห้กู้ยืม

ในเรื่องหาว่าเจ้าพนักงานยักยอกเงินในตำแหน่งหน้าที่จำเลยต่อสู้และจะขอสืบพยานว่าเป็นการนอกหน้าที่และตามคำสั่งที่ให้จำเลยไปช่วยราชการไม่กินความถึงการนำส่งเงินที่โจทย์ฟ้องดังนี้ ควรอนุญาตให้จำเลยสืบพยานได้