คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สัญญา

พฤตติการณ์ที่ถือว่าคำเบิกความของจำเลยซึ่งเป็นเท็จนั้นไม่ใช่ข้อสำคัญในคดี
ปัญหาข้อเท็จจริงคำเบิกความเท็จเป็นข้อสำคัญในคดีหรือไม่เป็นปัญหาข้อเท็จจริงหมายเหตุ เรื่องนี้ได้นำเสนอที่ประชุมใหญ่เพื่อวินิจฉัยว่าที่จะเป็นข้อความสำคัญในคดีนั้นจะต้องเป็นฉะเพาะแต่ข้อความที่นำไปสู่การแพ้ชนะ เท่านั้นหรือไม่ที่ประชุมใหญ่ถือว่าปัญหาเช่นนี้เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

โจทก์แพ้ความจำเลยโจทก์ทำสัญญากับจำเลยว่าจำเลยไม่ยึดที่ดินของโจทก์+โจทก์ยอมให้เงินแก่จำเลยจำนวนหนึ่ง แต่+หลังจำเลยก็คงยึดที่ดินขายทอดตลาดไปดังนี้+ย่อมมีสิทธิเรียกเงิน+ให้จำเลยได้ฐาน+มิควรได้

เจ้าของที่ดินเดิมทำสัญญาให้เจ้าของที่ดินข้างเคียงใช้ทางเดินผ่านที่ดินของตนได้ เมื่อมิได้จดทะเบียนต่อเจ้าหน้าที่ ข้อสัญญานี้ไม่ผูกมัดผู้ซื้อที่ดินจากเจ้าของเดิมนั้น,
ที่ดินแปลงเดียวเจ้าของเดียวกันไม่มีภาระจำยอม,ที่ดินแปลงใหญ่เดิมเป็นของเจ้าของเดียวกัน และทางรายพิพาทอยู่ในที่แปลงนี้ ต่อมาได้มีการแบ่งแยกโฉนดที่ดินนี้ออกเป็น 4 แปลงต่างเจ้าของกัน ทางเดินรายพิพาทไปตกอยู่ในที่ดินแปลงหนึ่งดังนี้ อายุความในภาระจำยอมเหนือทางที่ดินรายนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อได้มีการแบ่งแยกที่ดิน เป็นต้นไป เมื่อยังไม่ถึง 10 ปี ภาระจำยอมก็ยังไม่เกิด+

การที่ผู้ขายสังหาริมทรัพยราคาเกินกว่า 500 บาทส่งมอบทรัพย์ที่ขายให้ผู้ซื้อนั้น ตามกฎหมายย่อมถือว่าเป็นการชำระหนี้บางส่วนแล้วย่อมฟ้องร้องบังคับคดีกันได้ มิใช่ว่าการกระทำเช่นนี้ทำให้สัญญาสมบูรณ์ผูกพันให้ผู้ขายต้องถูกฟ้องร้องแต่ฝ่ายเดียว
ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม. 249

สัญญามีความว่าโจทก์ได้รับเงินจากจำเลยไป 65 บาท โจทก์ยอมยกที่ดินสวนผลไม้ให้จำเลยยึดถือไว้แทนตัวเงินที่รับไป ทั้งนี้ สัญญาฉะบับนี้เป็นสัญญากู้ยืมเงินโดยเอาที่สวนให้จำเลยยึดถือไว้ไม่ใช่สัญญาซื้อขาย, +กู้เงินกันแล้วมอบที่ดินให้ผู้ให้กู้ใช้ประโยชน์ในที่ดินนั้น การยึดถือที่ดินของผู้ให้กู้โดยลักษณดังนี้เป็นทรัพยสิทธิอย่างหนึ่ง , เมื่อมิได้จดทะเบียนย่อมไม่สมบูรณ์ใช้บังคับกันมิได้ ผู้ให้กู้ไม่มีสิทธิจะยึดถือที่ดินไว้ต่อไปในเมื่อผู้กู้เรียกร้อง,อ้างฎีกาที่ 1283/2480,เข้าครอบครองที่ดินโดยอาศัยสิทธิตามสัญญาแม้จะครอบครองมาตั้ง 20-21 ปีก็ไม่ได้กรรมสิทธิ เพราะไม่ถือว่าเป็นการครอบครองโดยปรปักษ์, ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.149,178 ฟ้องแย้ง.
ค่าธรรมเนียม.

โจทก์จำเลยตกลงกันว่าถ้าพะยานเบิกความว่าพะยานมอบอำนาจให้โจทก์ฟ้องคดีและสัญญาที่ฟ้องคือ ฉะบับ พ.ศ.2480 กับจำเลยยังไม่ได้ชำระหนี้ตามสัญญาที่ฟ้องนี้สมทั้ง 3 ข้อ จำเลยยอมแพ้ พะยานเบิกความว่า ได้มอบอำนาจให้ฟ้องจริง จำเลยทำสัญญาให้ 2 ครั้งและยังไม่ได้ชำระหนี้ เช่นนี้ต้องฟังว่าพะยานเบิกความไม่สมทั้ง 3 ข้อ.

สัญญาอนุญาตให้พิมพ์หนังสือซึ่งไม่มีข้อความว่าผู้พิมพ์จำต้องพิมพ์ขึ้นนั้น ถ้าผู้พิมพ์ไม่จัดการพิมพ์ ผู้อนุญาตไม่มีสิทธิ์เรียกค่าเสียหาย แต่เรียกต้นฉะบับคืนได้และถ้าผู้พิมพ์ให้เงินแก่ผู้อนุญาตเป็นค่าอนุญาตพิมพ์แล้วจะเรียกเงินคืนไม่ได้.

ศาลอุทธรณ์จะไม่ฟังคำแถลงตามที่คู่ความร้องขอก็ได้
ค่าเสียหายกับเบี้ยปรับมีนัยเป็นคนละอย่างต่างกัน เรื่องเรียกค่าเสียหายเป็นสิทธิโดยบังคับของกฎหมายเกิดขึ้นเอง เรื่องเบี้ยปรับเกิดขึ้นได้แก่โดยตกลงกำหนดกันไว้ เรื่องเบี้ยปรับตามสัญญานั้นถ้อยคำในสัญญาจะเรียกชื่อว่าเป็นค่าอะไรไม่สำคัญข้อสำคัญอยู่ที่ความมุ่งหมายอันแท้จริงของคู่สัญญาซึ่งปรากฎในสัญญานั้น ข้อสัญญาที่ว่าจะใช้ค่าเสียหายให้วันละ 5 บาทนั้นพอถือได้ว่าเป็นข้อสัญญาให้เบี้ยปรับวันละ 5 บาท
เมื่อศาลล่างให้เบี้ยปรับมาแรงเกินไป ศาลฎีกามีอำนาจลดเบี้ยปรับลงอีกได้

หญิงชายทำการสมรสกันตามประเพณีแล้ว ภายหลังหญิงไม่ยอมไปจดทะเบียนสมรสนับว่าหญิงเป็นผู้ผิดสัญญาต้องคืนสินสอดของหมั้นให้ขายอ้างฎีกาที่ 137/2481

โจทก์กู้เงินจำเลยไปตกลงกันใช้ข้าวแทนเงิน โจทก์ได้ตวงข้าวใข้หนี้จำเลยไปแล้วภายหลังจำเลยได้นำหนังสือกู้ซึ่งจำเลยยังมิได้คืนให้โจทก์มาฟ้องเรียกจากโจทก์ ๆ ตกลงยอมความใช้หนี้จำเลยตามฟ้องแล้วดังนี้ โจทก์ฟ้องเรียกข้าวหรือราคาข้าวจากจำเลยได้ในฐานลาภมิควรได้