คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
กรรมสิทธิที่ดิน

เจ้าอาวาสมีอำนาจและหน้าที่ตาม พ.ร.บ.ปกครองคณะสงฆ์ 2484 ในเรื่องจัดการทรัพย์สมบัติของวัด ถ้ามีกรณีฟ้องร้องเจ้าอาวาสจะฟ้องร้องเอง หรือมอบอำนาจให้เวยยาวัจจกรฟ้องร้องแทนได้.
ในสัญญายกกรรมสิทธิที่ดินให้ปรากฎว่า ที่ธรณีสงฆ์เป็นผู้รับนั้น ย่อมเป็นที่เข้าใจว่าเป็นการให้เป็นทรัพย์สมบัติของวัด เพราะที่ธรณีสงฆ์ไม่ใช่บุคคล
ข้อความในสัญญาปรากฎว่า "สิ่งซึ่งปลูกสร้างลงในที่ดินรายนี้ย่อมยกให้ด้วยทั้งสิ้น" ดังนั้นเรือนที่ปลูกอยู่ในที่ดินในขณะทำสัญญายกให้ ย่อมตกเป็นกรรมสิทธิแก่ผู้รับในขณะทำสัญญาแล้วนั้น ผู้ใดรื้อถอนภายหลังโดยไม่มีอำนาจอย่างใดย่อมต้องรับผิดในลักษณะละเมิด.

ที่สาธารณะสมบัติของแผ่นดิน บุคคลจะได้มาซึ่งกรรมสิทธิได้ก็ฉะเพาะแต่การกระทำตามกฎหมายที่ดิน ดั่งที่ได้มีบทบังคับไว้ในมาตรา 1334 กฎหมายที่ดินดั่งว่านี้ได้มีปรากฎ เป็นบทบัญญัติใน พ.ร.บ.ออกโฉนดที่ดินเป็นลำดับมา จนถึงฉะบับที่ 7 พ.ศ. 2486
การร้องขอให้ศาลแสดงว่าที่ดินไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่ ซึ่งผู้ร้องได้ครอบครองมา 20 ปีเศษเป็นของผู้ร้องนั้น ได้มีมาตรา 13,15 แห่ง พ.ร.บ.ออกโฉนดที่ดิน (ฉะบับที่ 7) 2486 บังคับไว้แล้ว ส่วนการได้กรรมสิทธิในอสังหาริมทรัพย์ตามมาตรา 1382 ป.ม.แพ่งฯ นั้น ต้องเป็นทรัพย์ที่บุคคลมีกรรมสิทธิอยู่ก่อนแล้ว ไม่ใช่ที่รกร้างว่างเปล่าไม่มีหนังสือสำคัญ.

โจทก์ฟ้องว่า บิดามารดาจำเลยอาศัยที่พิพาทปลูกโรงเรือนมาตั้งแต่ครั้งที่ยังเป็นของตายายโจทก์ แล้วต่อมาเมื่อที่ตกเป็นของโจท์โดยทางมฤดก จำเลยก็ยังอาศัยสืบต่อมา ดังนี้ ไม่จำต้องระบุวัน เดือน ปีที่ว่าบิดามารดาจำเลยและตัวจำเลยอาศัย ก็ไม่เป็นฟ้องที่เคลือบคลุม
โจทก์ฟ้องอ้างเหตุอาศัยจำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ ศาลต้องพิจารณาว่าจำเลยอยู่ในฐานะเป็นเจ้าของหรือผู้อาศัย หาได้พิพาทกันในเรื่องสิทธิอาศัยตาม พ.ร.บ.ออกโฉนดที่ดิน (ฉะบับที่ 2) พ.ศ. 2459 ไม่.

โจทก์ฟ้องว่าผู้ตายได้ยกที่พิพาทให้โจทก์ครอบครองปรปักษ์จนได้กรรมสิทธิ+จึงตาย จำเลยที่ 1 เป็นทายาทของผู้ตาย ได้ขอโอนรับมฤดกที่พิพาท และได้ขายให้จำเลยที่ 2 โดย+สุจริต จึงขอให้ศาลแสดง+โจทก์มีกรรมสิทธิในที่พิพาท และถอนชื่อจำเลยที่ 2 ออกจากโฉนด
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงตามพยานโจทก์ พิพากษาให้โจทก์ชะนะคดีในตามฟ้อง
ศาลอุทรณ์ไม่ได้ชี้ข้อเท็จจริงว่า โจทก์ครอบครองจนได้กรรมสิทธิหือไม่ แต่ชี้ในข้อที่ว่า โจทก์สืบไม่ได้ว่า จำเลยที่ 2 ซื้อไปโดยไม่สุจริต พิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกาในข้อที่ว่า สัญญาซื้อขายไม่สุจริตข้อเดียว
ศาลฎีกามีอำนาจชี้ขาดข้อเท็จจริงว่า โจทก์ยังไม่ได้กรรมสิทธิโดยครอบครองปรกักษ์ได้

+หนี้สามัญ มิได้มีบุริมสิทธิ+ทรัพย์สินเฉพาะสิ่งของ+ย่อมมีสิทธิที่จะได้รับชำระ+ทรัพย์สินของลูกหนี้ +ยึดที่ดินโฉนดมีชื่อ จำเลย+ลูกหนี้เป็นเจ้าของร่วมกับ+เพื่อขายทอดตลาดเอาเงิน+นี้ ผู้ที่มิได้ชื่อในโฉนดแต่ได้+ที่แปลงนั้นบางส่วนมากเกิน+ โดยทางปรปักษ์แล้ว มีสิทธิร้องขัดได้+ เพราะเจ้าหนี้สามัญหาได้อยู่ในฐานะ+ภายนอกดังที่บัญญัติไว้ ใน ป.พ.พ.ม. 1299 4วรรค 2 นั้นไม่ +เบียนในโฉนดที่ดินเป็นเพียง+ในเบื้องต้นให้สันนิษฐานว่า +ถือกรรมสิทธิตามโฉนดที่ดิน + เจ้าของกรรมสิทธิเท่านั้น แต่+จริงที่แท้จริงเป็นประการใดอาจ+หักล้างได้

โจทก์ฟ้องว่า ได้ซื้อที่ดินตามโฉนดที่ระบุไว้ และปกครองมากว่า 10 ปี ขอให้ศาลแสดงว่า ที่ตามโฉนดนั้นเป็นของโจทก์ ดังนี้ศาลไม่พิจารณาถึงที่บอกโฉนดด้วยเพราะนอกฟ้องและคดีไม่มีประเด็นที่จะต้องวินิจฉัยว่า ที่ตรงนั้นเป็นของโจทก์หรือมิใช่

ซื้อที่ดินจากการขายทอดตลาดของศาล แม้จะมี+อื่นเข้าปกครองปรปักษ์+ตั้ง 20 ปี ผู้ซื้อย่อมได้กรรมสิทธิเต็มตามโฉนดและขับไล่ผู้เข้าปรปักษ์อยู่นั้นได้
ปกครองที่ดินโดยปรปักษ์+ก่อนใช้ประมวลแพ่งฯแต่ที่ดินนั้นถูกศาลสั่งขายทอดตลาดภายหลังที่ใช้ประมวลแพ่งฯ แล้ว ศาล+ประมวลแพ่งฯ บังคับ+ดีได้

+ที่ไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่ผู้ใดได้ทำประโยชน์ย่อมได้แต่เพียงสิทธิโดยครองเท่านั้น +สิทธิยังตกเป็นของ+อยู่ ขายที่ดินที่ยังไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่ ถึงการซื้อขายกันนี้จะมิได้เอกสารต่อกันประการ ถ้าผู้ขายได้ออกจาก+และผู้ซื้อได้เข้าครอบครองกระทำประโยชน์ที่นั้นต่อมาย่อมเป็นอันใช้+ฎีกาอุทธรณ์ ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง +-250 ในคดีแพ่งราคาทรัพย์สินนี้พิพาทไม่เกิน 2000 บาท ถ้าศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์วินิจฉัยข้อเท็จจริงต้องกัน+คู่ความฎีกาได้แต่ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย

คดีที่ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลไม่อนุญาตให้จำเลยว่าความอย่างคนอนาถาจำเลยจะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้

ที่ดิน ที่ปลูกศาลจ้าว วิธีพิจารณาความแพ่ง อำนาจฟ้อง เจ้าของที่ดินยอมให้ผู้อื่นปลูกสร้างศาลจ้าวลงในที่ดินของตนได้ 6-7 ปี และยอมให้ผู้อื่นเข้าไปทำการเคารพได้แต่มิได้จดทะเบียนเป็นที่กุศลสถานนั้นไม่ทำให้เจ้าของที่ดินเสื่อมสิทธิหรือสูญสิ้นกรรมสิทธิในที่ดินและเจ้าของที่ดินมีอำนาจฟ้องขับไล่ผู้จัดการศาลเจ้านั้นได้