คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
บรรยาย

ฟ้องโจทก์กล่าวว่า จำเลยเป็นผู้ขับรถรางไปในถนนหลวงโดยความประมาทปราศจากความระมัดระวังอันควรเป็นวิสัยของปกติชน เป็นเหตุให้รถรางคันที่จำเลยขับชนท้ายรถโดยสารประจำทางเสียหาย ดังนี้ ย่อมเป็นฟ้องที่บรรยายเหตุแห่งการประมาทของจำเลยไว้เพียงพอ โดยเฉพาะข้อที่ว่า จำเลยขับรถด้วยความประมาทเป็นเหตุให้รถจำเลยชนท้ายรถประจำทางเสียหาย

โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลย 6 คนสมคบกันเล่นการพนันที่บ้านจำเลยที่ 1โดยจำเลยที่ 2-3 เป็นเจ้ามือ จำเลยนอกนั้นเป็นคนแทง ดังนี้ ถือได้ว่าโจทก์หาว่าจำเลยที่ 1 เป็นคนแทงด้วย

ฟ้องว่าจำเลยฆ่าคนตายโดยเจตนา ได้ความว่าจำเลยทำโดยประมาทลงโทษไม่ได้

คำบรรยายฟ้อง ตัดสินพฤตติการณ์ซึ่งถือได้ว่าใบชัณสูตร์บาดแผลเป็นส่วน 1 ของฟ้อง

จำเลยยิงผู้ตายถึงแก่ความตายโดยโจทก์สืบสาเหตุได้ว่าเมื่อก่อนเกิดเหตุประมาณ 1 เดือนจำเลยกับผู้ตายได้เกิดทะเลาะโต้เถียงด่ากัน ดังนี้ต้องมีผิดตาม ม.250 ข้อ 3 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.158 โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.250 โดยกล่าวว่าจำเลยฆ่าเขาด้วยความพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมายดังนี้ก็เพียงพอแล้ว หาจำเป็นต้องบรรยายสาเหตุมาในฟ้องด้วยไม่

บรรยายฟ้อง ตัดสินเดิมโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษตาม ม.288 ภายหลังยื่นคำร้องเพิ่มเติมอ้าง ม.293 แต่ตามฟ้องเดิม+คำร้องเพิ่มเติมมิได้บรรยายการกระทำของจำเลยตาม ม.293 ดังนี้ ลงโทษจำเลยตาม ม.293 ได้

แม้คำขอท้ายฟ้องของโจทก์ในความผิดฐานร่วมกันปล้นทรัพย์โดยมีและใช้อาวุธปืนระบุอ้างแต่ ป.อ. มาตรา 340 ตรี ซึ่งเป็นกฎหมายที่ลงโทษผู้กระทำความผิดให้หนักขึ้น โดยมิได้อ้างมาตรา 340 อันเป็นบทบัญญัติองค์ประกอบความผิดฐานปล้นทรัพย์ไว้ก็ตาม แต่โจทก์ก็ระบุไว้ที่หน้าคำฟ้องในช่องฐานความผิดว่าปล้นทรัพย์โดยมีและใช้อาวุธปืน และโดยใช้ยานพาหนะเพื่อสะดวกแก่การกระทำความผิด หรือพาทรัพย์นั้นไป และให้พ้นการจับกุมประกอบกับคำฟ้องของโจทก์ก็ได้บรรยายถึงการกระทำของจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ที่ครบองค์ประกอบความผิดฐานปล้นทรัพย์ตามบทบัญญัติมาตรา 340 แห่งประมวลกฎหมายอาญา ทั้งจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 เข้าใจข้อหาได้ดีและไม่หลงต่อสู้ แสดงว่าโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ในความผิดฐานร่วมกันปล้นทรัพย์โดยมีและใช้อาวุธปืนดังกล่าว และมีผลเท่ากับโจทก์อ้างมาตราในกฎหมายที่บัญญัติว่าการกระทำเช่นนั้นเป็นความผิดตาม ป.วิ.อ. มาตรา 158 (6) แล้ว เพียงแต่โจทก์ระบุบทมาตราที่ขอให้ลงโทษขาดตกบกพร่องเท่านั้นคำฟ้องของโจทก์จึงสมบูรณ์

การที่จำเลยยื่นคำร้องขออนุญาตยื่นฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย ไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียมตาม ป.วิ.อ. มาตรา 252 ที่ศาลชั้นต้นให้จำเลยเสียค่าคำร้อง 40 บาท จึงไม่ถูกต้อง