คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สัตว์

จำเลยไช้ไม้ซางยิงไก่ของผู้อื่นที่เข้ามากินผักสวนครัวของจำเลยตาย ย่อมมีความผิดตามมาตรา 324. อ้างดีกาที่ 1271/2481
การไช้ไม้ซางยิงไก่ที่เข้ามากินผักตาย เปนป้องกันเกินกว่าเหตุ.

พากะบือเข้ามาไนราชอานาจักโดยไม่เสียพาสีและไม่ทำตั๋วรูปพรรนเปนผิดตามพ.ร.บ.สุลกากรและพ.รบ.สัตว์พาหนะ สาลลงโทสตามพ.ร.บ.สุลกากรซึ่งเปนบาทหนักและต้องปรับ 3 เท่าราคากะบือและค่าอากรรวมกัน

ความผิดตามมาตรา 11 พระราชบัญญัติโรคระบาด ฯลฯ 2474 นั้นโจทก์บรรยายฟ้องแต่เพียงว่าเจ้าของสัตว์รู้ว่าสัตว์ของตนเป็นโรคระบาดเท่านั้น ก็เป็นการเพียงพอแล้ว ไม่จำต้องบรรยายถึงว่าตำบลที่เกิดโรคระบาดข้าหลวงฯ ได้ประกาศให้ประชาชนทราบว่าเป็นเขตตำบลที่มีโรคระบาดหรือสงสัยว่ามีโรคระบาดแต่อย่างใด

มีดที่ใช้ในการฆ่าสุกรโดยไม่เสียอาชญาบัตรนั้น ไม่เป็นของอันจะพึงริบ
ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 5/2486

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปล่อยกระบือเข้าไปกินข้าวในนาของผู้เสียหายจำเลยให้การว่าได้ปล่อยกระบือเข้าไปในทุ่งสาธารณะแล้วกระบือกินข้าวของผู้เสียหายดังนี้ เมื่อโจทก์ไม่สืบพยาน ก็ไม่อาจฟังว่าที่ที่ปลูกข้าวเป็นที่นาลงโทษจำเลยไม่ได้

ใช้ปืนยิงไปโดยคาดคะเนว่าเป็นอีเก้ง แต่พะเอิญเป็นคนไป จำเลยมีผิดตาม ม. 259
วิธีพิจารณาอาชญา ฎีกาอุทธรณ์แก้มาก ศาลเดิม วางบท 249 - 60 จำคุกจำเลย 16 ปี ศาลอุทธรณ์แก้วางบท 259 จำคุก 1 ปี 4 เดือนเป็นแก้มาก

ละเมิดประทุษร้ายต่อทรัพย์ในทางแพ่งโคเข้าไปทำลายทรัพย์ในบ้านจำเลยแทงโคตาย ไม่มีผิดทางอาญา

กระบือปล่อยเลี้ยงไว้หายไป รุ่งขึ้นเจ้าทรัพย์ออกติดตามพบจำเลยขี่กระบือนั้นอยู่ดังนี้ จำเลยมีผิดฐานรับของโจร

จำเลยเปนผู้ครอบครองสัตว์ของผู้อื่นต้องแสดงบริสุทธิมิฉะนั้นต้องมีผิดฐานรับของโจร ตาม พรบ สัตว์ พาหนะ ร.ศ. 119 ม. 20

ป.รัษฎากร มาตรา 81 บัญญัติว่า "ให้ยกเว้นภาษีมูลค่าเพิ่มสำหรับการประกอบกิจการประเภทต่าง ๆ ดังต่อไปนี้ (1) การขายสินค้าที่มิใช่การส่งออก หรือการให้บริการ ดังต่อไปนี้... (จ) การขายยาหรือเคมีภัณฑ์ที่ใช้สำหรับพืชหรือสัตว์ เพื่อบำรุง รักษา ป้องกัน ทำลาย หรือกำจัดศัตรูหรือโรคของพืชและสัตว์" จากบทบัญญัติดังกล่าวคงได้ความเพียงว่า สินค้าที่จะได้รับยกเว้นภาษีมูลค่าเพิ่มตามข้อ (จ) มีอยู่ 2 ประเภท ได้แก่ ยาและเคมีภัณฑ์ที่ใช้สำหรับพืชหรือสัตว์ ทั้งนี้ต้องใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในการบำรุง รักษา ป้องกัน ทำลาย หรือกำจัดศัตรูหรือโรคของพืชและสัตว์เท่านั้น โดยไม่มีข้อความใดกำหนดไว้ว่า ยาหรือเคมีภัณฑ์ดังกล่าวจะต้องใช้สำหรับฉีดให้แก่สัตว์โดยตรงหรือใช้เฉพาะภายในสัตว์โดยตรง แม้ยาตัวนี้ไม่สามารถทำให้สัตว์ที่ติดเชื้อไข้หวัดนกหายจากโรคหรือฆ่าเชื้อโรคในตัวสัตว์นั้นได้ก็ตาม
โจทก์ขายผลิตภัณฑ์น้ำยาทำความสะอาดและฆ่าเชื้อให้แก่สำนักงานปศุสัตว์จังหวัดในคดีนี้ จึงเป็นเคมีภัณฑ์ที่ใช้สำหรับสัตว์ เพื่อป้องกัน ทำลาย หรือกำจัดศัตรูหรือโรคของสัตว์ ตามความหมายของมาตรา 81 (1) (จ) แล้ว โจทก์ย่อมเป็นผู้ประกอบกิจการขายสินค้าที่ได้รับยกเว้นภาษีมูลค่าเพิ่มตามมาตราดังกล่าว