คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ไม้ของกลาง

พฤตติการณ์ที่ถือว่าไม้สักที่ตัดมายังไม่เปลี่ยนสภาพเมื่อไม้สักที่ตัดมายังไม่เปลี่ยนสภาพก็เข้าอยู่ในข้อสันนิษฐาน ผู้ที่ถูกจับไม้นั้นเป็นผู้ชักลาก

จำเลยลักลอบตัดฟันชักลากไม้สักโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานแล้วมาเลื่อยออกเป็นไม้เหลี่ยม เมื่อจำเลยต่อสู้ว่าไม้เหลี่ยมที่จับได้นั้นเป็นไม้ที่จำเลยได้+มาจากผู้มีชื่อเป็นหน้าที่ของจำเลยจะต้องนำสืบให้สมข้อต่อสู้นั้น จำเลยลักลอบตัดฟันชักลากไม้สักโดยมิได้รับอนุญาตแล้วมาเลื่อยไม้ต้นที่ตัดมานั้นเป็นไม้เหลี่ยม ๆ เช่นนั้นเป็นของต้องริบ

ซื้อไม้ไว้จากพ่อค้าผู้เคยขายไว้โดยสุจริตและเปิดเผยถึงแม้ผู้ขายจะได้ไม้นั้นมาจาการกระทำผิดกฎหมายและศาลพิพากษาให้ริบแล้วก็ตาม ถ้าผู้ซื้อได้เรียกร้องขอรับไม้นั้นคืนภายในกำหนดตาม ม. 1327 ดังนี้ต้องคืนไม้นั้นให้ผู้ซื้อไป
ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม. 218 252 253 254
อุทธรณ์ฎีกาในคดีที่ร้องขอคืนทรัพย์ที่ศาลสั่งให้ริบตาม กฎหมายเมื่อศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันมาคู่ความฎีกาได้ฉะเพาะแต่ ปํญหาข้อกฎหมาย ค่าธรรมเนียม ในคดีร้องขอคืนทรัพย์ที่ศาลสี่งให้ริบนั้น ไม่ต้องเสียค่าธรรมเนียมอย่างใด

ไม้ของกลางที่ตรวจยึดในคดีความผิดตามกฎหมายว่าด้วยการป่าไม้แม้จะมีมติคณะรัฐมนตรีให้องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้เป็นผู้รับซื้อทั้งสิ้น แต่มติดังกล่าวเป็นเพียงการกำหนดตัวบุคคลที่มีสิทธิจะซื้อไม้ของกลางในคดีความผิดตามกฎหมายว่าด้วยการป่าไม้ รวมทั้งราคาขายที่กำหนดในอัตราสามเท่า ของค่าภาคหลวงของไม้ของกลางตามประกาศกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ เรื่อง กำหนดอัตราค่าภาคหลวงไม้หวงห้ามและบัญชีอัตราค่าภาคหลวง ซึ่งทำให้ราคาไม้ของกลางที่โจทก์จะขายให้องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้มีราคาต่ำกว่าราคาตามท้องตลาด ราคาดังกล่าวจึงมิใช่ราคาที่แท้จริงของทรัพย์สินนั้น ที่จะกำหนดให้จำเลยทั้งสองรับผิดชำระค่าเสียหายให้แก่โจทก์ ตาม ป.พ.พ. มาตรา 438 วรรคสอง แต่ต้องถือเอาตามราคาปกติในท้องตลาดของราคาไม้ของกลางในขณะเกิดเหตุละเมิดที่แท้จริง เมื่อโจทก์ไม่นำสืบให้เห็นว่าคำเสียหายดังกล่าวที่แท้จริงมีเพียงใด ศาลใช้ดุลพินิจกำหนดให้เองได้