คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ยักยอก

เจ้าพนักงานซึ่งมีหน้าที่ปกครองรักษาเรียกเก็บเงินค่าธรรมเนียมได้รับมอบเงินค่าธรรมเนียมเพื่อให้ออกใบอนุญาตอย่างหนึ่งกลับไปออกใบอนุญาตอีกอย่างหนึ่งซึ่งค่าธรรมเนียมน้อยกว่าและยักยอกเงินที่เกินนั้นไว้ ดังนี้คงมีผิดตาม กฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 131แต่ไม่ผิดมาตรา 135 เพราะเพียงแต่ได้รับมอบเงินธรรมเนียมนั้นไว้ มิได้เรียกเก็บเอง

จำเลยยืมเงิน จำนวนหนึ่งไปเพื่อใช้จ่ายในการย้ายครอบครัว หากภายหลัง จำเลยไม่ย้ายครอบครัวหรือไม่คืนเงินนั้น ก็ไม่เป็นผิดฐานยักยอก เพราะถือว่าจำเลยไม่ได้รับมอบหมายเงินนั้นตามความหมายของกฎหมายลักษณะอาญาในเรื่องยักยอกอันต้องอาญา.

จำเลยยืมเงิน จำนวนหนึ่งไปเพื่อใช้จ่ายในการย้ายครอบครัวหากภายหลัง จำเลยไม่ย้ายครอบครัวหรือไม่คืนเงินนั้นก็ไม่เป็นผิดฐานยักยอก เพราะถือว่าจำเลยไม่ได้รับมอบหมายเงินนั้นตามความหมายของกฎหมายลักษณะอาญาในเรื่องยักยอกอันต้องอาญา

ความผิดฐานยักยอกตามมาตรา 319(3) ต้องเป็นการกระทำในกิจการเกี่ยวแก่ความไว้วางใจของสาธารณะชน.
เช่าจักรยานไปขับขี่รับจ้างแล้วยักยอกเสีย เป็นผิดตามมาตรา 314 ไม่ใช่มาตรา 319.

ความผิดฐานยักยอกตามมาตรา 319(3) ต้องเป็นการกระทำในกิจการเกี่ยวแก่ความไว้วางใจของสาธารณะชน
เช่าจักรยานไปขับขี่รับจ้างแล้วยักยอกเสีย เป็นผิดตามมาตรา 314 ไม่ใช่ มาตรา 319

ฟ้องของโจทก์กล่าวว่า โจทก์กับนางสาวขาวตกลงกันว่า ถ้าเลขท้าย 3 ตัวของกลางรางวัลที่ 1สลากกินแบ่งงวดสุดท้ายประจำเดือนมกราคม 2492 ตรงกับเลข 094ให้โจทก์ได้รับสายสร้อยทองคำ 1 เส้น ราคา 720 บาท ซึ่งมอบหมายให้จำเลยเป็นผู้ดูแลรักษา ต่อมาสลากดังกล่าวออกตรงเลข 094 โจทก์ไปขอรับสายสร้อยจากจำเลย จำเลยไม่ให้ ได้ยักยอกเอาสายสร้อยนั้นไว้เสีย ดังนี้ การกระทำของจำเลยดังกล่าวในฟ้อง จำเลยไม่ได้รับมอบหมายสายสร้อยของโจทก์ไว้จากโจทก์ จำเลยจึงยังไม่มีผิด

คดีหาว่า จำเลยยักยอกแหวนของโจทก์ที่ฝากจำเลยขายนั้น คำฟ้องของโจทก์จะต้องปรากฎให้แจ้งชัดว่า จำเลยได้ขายแหวนที่ได้รับมอบหมายไปจากโจทก์แล้ว มิฉะนั้นจะกล่าวหาว่าจำเลยยักยอกแหวนมิได้.
ฟ้องกล่าวว่า จำเลยรับแหวนไปแล้ว ไม่เอาแหวนหรือเงินมาให้โจทก์ ครั้นโจทก์ทวงถามกลับโต้เถียงว่าคืนให้แล้วนั้น เป็นแต่แสดงเหตุที่ทำให้โจทก์รู้สึกตัวว่าถูกโกงเท่านั้น หาใช่เป็นการยืนยันข้อเท็จจริงว่าจำเลยไม่ได้ขายแหวนแต่ยักยอกเสีย อันเป็นองค์ความผิดฐานยักยอกแหวนให้แน่ชัดลงไปไม่ จึงเป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายและศาลจะสั่งให้โจทก์แก้ หรือเพิ่มเติมข้อเท็จจริงขึ้นใหม่ ก็ไม่ได้ เพราะฟ้องขาดข้อเท็จจริงที่เป็นองค์ความผิด ทั้งโจทก์ก็ไม่ได้ขอแก้ฟ้อง ต้องพิพากษายกฟ้อง./

คดีหาว่า จำเลยยักยอกแหวนของโจทก์ที่ฝากจำเลยขายนั้นคำฟ้องของโจทก์จะต้องปรากฏให้แจ้งชัดว่า จำเลยได้ขายแหวนที่ได้รับมอบหมายไปจากโจทก์แล้ว มิฉะนั้นจะกล่าวหาว่าจำเลยยักยอกแหวนมิได้
ฟ้องกล่าวว่า จำเลยรับแหวนไปแล้ว ไม่เอาแหวนหรือเงินมาให้โจทก์ครั้นโจทก์ทวงถามกลับโต้เถียงว่าคืนให้แล้วนั้น เป็นแต่แสดงเหตุที่ทำให้โจทก์รู้สึกตัวว่าถูกโกงเท่านั้น หาใช่เป็นการยืนยันข้อเท็จจริงว่าจำเลยไม่ได้ขายแหวน แต่ยักยอกเสีย อันเป็นองค์ความผิดฐานยักยอกแหวนให้แน่ชัดลงไปไม่ จึงเป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย และศาลจะสั่งให้โจทก์แก้ หรือเพิ่มเติมข้อเท็จจริงขึ้นใหม่ก็ไม่ได้เพราะฟ้องขาดข้อเท็จจริงที่เป็นองค์ความผิด ทั้งโจทก์ก็ไม่ได้ขอแก้ฟ้อง ต้องพิพากษายกฟ้อง

ในคดียักยอก โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดเริ่มตั้งแต่วันที่ 30 มิถุนายน2489 และต่อๆ มาจนถึงวันที่ 25 สิงหาคม2489 แต่โจทก์นำสืบว่าจำเลยทำผิดก่อนวันที่ 30 มิถุนายน 2489 ดังนี้ ข้อเท็จจริงที่โจทก์สืบได้ย่อมต่างกับฟ้อง

นายอำเภอได้ตั้งให้สัสดีอำเภอและปลัดอำเภอเป็นกรรมการไปรับผ้าของกระทรวงพาณิชย์จากจังหวัด เพื่อนำส่งอำเภอจัดการปันส่วนให้แก่ชาวนานั้น เป็นการแต่งตั้งให้ไปทำงานโดยชอบตามหน้าที่ราชการเมื่อผู้ที่ได้รับแต่งตั้งไปกระทำผิดในหน้าที่ ซึ่งตนได้รับมอบ คือยักยอกเอาผ้าที่ไปรับมาจำนวนหนึ่งไว้ เช่นนี้ ต้องมีผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 131 (อ้างฎีกาที่ 533/2485)
ศาลชั้นต้นลงโทษตาม มาตรา 319(3) ให้จำคุก 8 เดือนศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.131 ให้จำคุก 5 ปีเป็นแก้มาก ฎีกาข้อเท็จจริงได้