คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ข้อยกเว้น

ข้อยกเว้นตามมาตรา 104(1) วรรคท้ายนั้นไม่ได้หมายเฉพาะการพูดในที่ประชุมของรัฐสภา ถ้าจำเลยได้กระทำการโฆษณาติและชมการกระทำของรัฐบาลในการปกครองระบอบประชาธิปไตย ซึ่งเป็นการกระทำเข้าตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 104(1) วรรคท้ายแล้ว ก็ย่อมไม่เป็นความผิด

คำฟ้องโจทก์ที่ขอให้ขับไล่จำเลยผู้เช่า กล่าวเพียงว่าจำเลยทำการค้าขาย โจทก์ย่อมนำสืบได้ว่า จำเลยทำการค้าในสถานที่เช่าอย่างไรเพียงใด ไม่เป็นการสืบนอกประเด็นแม้จะไม่ได้กล่าวในฟ้องว่า จำเลยทำการค้าเป็นส่วนใหญ่ก็นำสืบได้ เมื่อจำเลยโต้เถียงขึ้นมา
ฟ้องอุทธรณ์ที่ไม่มีคำขอนั้น ถ้าข้อความในฟ้องอุทธรณ์นั้นย่อมเข้าใจได้โดยปริยายว่า มีความมุ่งหมายให้ศาลอุทธรณ์บังคับตามคำฟ้องและคำขอบังคับเดิม ฟ้องอุทธรณ์นั้นย่อมใช้ได้
โจทก์จำเลยตกลงขึ้นค่าเช่ากันก่อนใช้ พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าปี 2489 และการขึ้นค่าเช่านี้ ไม่ต้องห้ามตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าที่ใช้อยู่ในเวลานั้นคือ ฉบับปี 2486-2488 ดังนี้ จะยกเอา พระราชบัญญัติฉบับปี 2490 มาใช้บังคับไม่ได้ และแม้การค้างชำระค่าเช่าเกินกว่า 2 คราวติดๆ กันจะเกิดขึ้นภายหลังที่ใช้พระราชบัญญัติปี 2489 แล้ว พระราชบัญญัติปี 2490 ก็ไม่คุ้มครองในกรณีค้างชำระค่าเช่า เช่นนี้

ฟ้องว่าจำเลยเป็นพ่อค้ามีผ้าไว้โดยไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บตามประกาศคณะกรรมการจังหวัด ซึ่งประกาศให้ผู้มีผ้าเพื่อการค้าตั้งแต่ 1 เมตร และผู้มีไว้ใช้เองตั้งแต่ 80 เมตร ให้แจ้งปริมาณ แต่ฟ้องมิได้กล่าวว่าจำเลยมีไว้เพื่อการค้า และจำเลยมีไม่ถึง 80 เมตรดั่งนี้ ต้องยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานหมิ่นประมาทโดยกล่าวว่าจำเลยร้องเรียนกล่าวโทษพลตำรวจซึ่งจับกุมจำเลยต่อหน้าคนหลายคนว่าพลตำรวจผู้นั้นขู่เอาเงินจากจำเลย ถ้าให้เงินแล้วจะช่วยคุมไม้ขีดไฟซึ่งตรวจค้นพบนั้นไปส่งที่ด่าน ทำให้พลตำรวจผู้นั้นเสียชื่อเสียงและอาจทำให้คนดูหมิ่นเกลียดชัง ดังนี้ เป็นฟ้องที่เป็นมูลความผิดอันควรรับไว้พิจารณาต่อไปในชั้นนี้ยังไม่พอที่จะถือว่าต้องด้วยข้อยกเว้นฐานหมิ่นประมาทตาม มาตรา 283(1)

กฎกระทรวงการคลังลงวันที่ 13 ส.ค.86 ยกเว้นคนต่างด้าวที่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวไม่ต้องมาขอใบอนุญาตสูบฝิ่น ก็เพื่อผ่อนผันให้คนต่างด้าวที่ได้ขึ้นทะเบียนและมีใบสำคัญประจำตัวแล้วไม่ต้องขอใบอนุญาตสูบฝิ่นอีก แม้ใบสำคัญประจำตัวจะขาดอายุ ก็ไม่จำเป็นต้องมาขอใบอนุญาตสูบฝิ่นอีก เพราะการที่ใบสำคัญขาดอายุเป็นเรื่องของ พ.ร.บ.ทะเบียนคนต่างด้าว.

กฎกระทรวงการคลังลงวันที่ 13 สิงหาคม 2486 ยกเว้นคนต่างด้าวที่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวไม่ต้องมาขอใบอนุญาตสูบฝิ่นก็เพื่อผ่อนผันให้คนต่างด้าวที่ได้ขึ้นทะเบียนและมีใบสำคัญประจำตัวแล้วไม่ต้องขอใบอนุญาตสูบฝิ่นอีก แม้ใบสำคัญประจำตัวจะขาดอายุก็ไม่จำเป็นต้องมาขอใบอนุญาตสูบฝิ่นอีก เพราะการที่ใบสำคัญขาดอายุเป็นเรื่องของพระราชบัญญัติทะเบียนคนต่างด้าว

พ.ร.บ.อาวุธปืนฯ 2487 ผ่อนผันให้ผู้มีอาวุธปืนไปขอรับใบอนุญาตได้ภายใน 6 เดือน ฉะนั้นภายใน 6 เดือนนั้นผู้ใดมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต ก็เอาผิดแก่ผู้นั้นไม่ได้ และแม้จะถูกเจ้าพนักงานจับกุมก็ไม่ทำให้กำหนดเวลาที่กฎหมายผ่อนผันเปลี่ยนแปลงไป

กล่าวคำว่า เขาว่ากำนันเกเร กำนันเกะกะ กำนันเปนผู้ร้ายดังนั้น เปนการหมิ่นประมาทเขาตามมาตรา 282.
กล่าวคำหมิ่นประมาทเขาไนเวลาที่นายอำเพอเปรียบเทียบความแพ่งนั้น ไม่ได้รับยกเว้นโทสตาม ม283, และ 285 เพราะอำเพอไม่ไช่สาลและนายอำเพอไม่ไช่ผู้พิพากสา

คนขายก๋วยเตี๋ยวมีเงินเหรียนรวม 35 บาท 25 สตางค์และมีสตางค์ 10 บาท 23 สตางค์ไม่ถือว่าเปนการเกินสมควน ไม่มีความผิด.

จำเลยมียาเส้นไว้ไนครอบครองเพื่อจำหน่าย 80 เข่ง แต่มิได้ปิดสแตมป์ยาสูบ 2 เข่งซึ่งมีน้ำหนักเพียง 2 กิโลกรัม ดังนี้ไม่มีความผิด