คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เจตนา

สิ่งของที่จะริบได้ตามมาตรา 27(1) นั้น จะต้องเป็นของที่เจตนาใช้กระทำผิดหรือมีไว้โดยเจตนาใช้ทำผิด ฉะนั้นจะมีการริบทรัพย์ในความผิดฐานประมาทไม่ได้

โจทก์ผู้ให้เช่ามีหนังสือไปยังจำเลยผู้เช่าเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2488บอกเลิกสัญญาเช่าในวันที่ 31 พฤษภาคม 2489 ในวันใช้พระราชบัญญัติ 2489 จึงยังคงมีสัญญาเช่าระหว่างโจทก์จำเลยอยู่ และโจทก์ได้ยื่นฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยเมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2490 คดียังอยู่ในระหว่างพิจารณาตลอดมา พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ 2490 ประกาศใช้เมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2490 คดีจึงตกอยู่ในบังคับแห่งมาตรา 4แห่งพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ 2490 ต้องใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้บังคับ
การที่จะวินิจฉัยว่าเป็น 'เคหะ' ตามความหมายในพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2490 หรือไม่นั้น จะต้องพิจารณาถึงเจตนาของคู่กรณีในเวลาที่ทำสัญญากัน ประกอบกับเหตุผลแวดล้อมอื่น ๆ รวมกันว่าการเช่าสิ่งปลูกสร้างนั้น เพื่อใช้เป็นที่อยู่อาศัยหรือมิใช่ การที่ผู้เช่าอยู่ในที่เช่าจะต้องพิจารณาด้วยว่าการอยู่,อยู่ในฐานะอย่างใด
(อ้างฎีกา 1099-1147/2491)

ที่จะเป็นผิดตาม พ.ร.บ.มาตราชั่งตวงวัด 2466 มาตรา 31 นั้นจำเลยจะต้องใช้โดยรู้อยู่แล้วว่าเครื่องชั่งนั้นไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติ.

ที่จะเป็นผิดตาม พ.ร.บ.มาตราชั่ง ตวง วัด 2466 มาตรา31 นั้น จำเลยจะต้องใช้โดยรู้อยู่แล้วว่าเครื่องชั่งนั้นไม่ถูกต้องตามพระราชบัญญัติ

ความผิดฐานฆ่าคนตาย โดยไม่เจตนาตามมาตรา 251 ตอน 2 นั้น จะต้องได้ความว่า มีลักษณะฉกรรจ์ อย่างหนึ่งอย่างใด ดังที่กล่าวในมาตรา 250.

คำพยานร่วมที่คู่ความให้ถือเป็นข้อแพ้ชนะ พยานเบิกความว่า โจทก์กู้เงินจำเลย มอบที่นาเป็นประกันให้จำเลยเสียภาษีที่ดินใส่ชื่อจำเลยเป็นเจ้าของทุกปี ดังนี้แสดงว่า เป็นเรื่องมอบที่ดินให้ทำกินต่างดอกเบี้ย ไม่ใช่มอบให้จำเลยเป็นเจ้าของ

จำเลยเขียนลายมือชื่อของผู้อื่นในบัญชีรับเงิน โดยจำเลยเขียนลายมือที่เขียนเป็นลายมือของจำเลย ไม่มีการดัดแปลงเพื่อให้เหมือนหรือให้คล้ายลายมือผู้อื่น จำเลยไม่มีเจตนาจะปลอม ดังนี้ จำเลยไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ.

จำเลยเขียนลายมือชื่อของผู้อื่นในบัญชีรับเงิน โดยจำเลยเขียนลายมือที่เขียนเป็นลายมือของจำเลย ไม่มีการดัดแปลงเพื่อให้เหมือนหรือให้คล้ายลายมือผู้อื่น จำเลยไม่มีเจตนาจะปลอม ดังนี้ จำเลยไม่มีผิดฐานปลอมหนังสือ

โจทก์ฟ้องว่า ขายฝากที่ดินไว้ แต่ได้ทำสัญญาเป็นซื้อขายกรรมสิทธิต่อกัน โดยไม่มีเจตนาจะผูกพัน หากสัญญาขายฝากที่อ้างไม่ได้ทำต่อหน้าเจ้าพนักงาน ก็ไม่จำเป็นต้องวินิจฉัยว่าเป็นนิติกรรมจำนองหรือไม่ เพราะการขายฝากที่อ้างนั้นเป็นโมฆะ.
(อ้างฎีกาที่ 352/2492)

ฟ้องที่บรรยายว่า จำเลยใช้มีดลักตัดกล้วยของเจ้าทรัพย์ไป เจ้าทรัพย์ไปพบจำเลยในขณะทำผิดเป็นฟ้องที่ครบองค์ความผิดฐานลักทรัพย์ ต่างกับฎีกาที่ 233/2486.