คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เปลี่ยนแปลง

ฟ้องว่าทำผิด ณ สถานที่แห่งหนึ่ง ทางพิจารณาพะยานโจทก์ว่าทำผิด ณ สถานที่อีกแห่งหนึ่งดังนี้ ต้องพิพากษายกฟ้อง
อ้างฎีกาที่ 62/2480

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.329,338(3) จำเลยไม่อุทธรณ์ โจทก์อุทธรณ์ฝ่ายเดียว ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.299,60 จำเลยฎีกาฉะเพาะความผิดตาม ม.329 และ 338(3) ไม่ได้
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.329,338(3) จำคุก 2 เดือน 20 วันศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษตาม ม.299,60 จำคุก 2 ปี + เดือน เป็นแก้มาก

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 301 โดยกล่าวว่าจำเลยปล้นทรัพย์และทำร้ายร่างกายเจ้าทรัพย์บาดเจ็บ ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำร้ายร่างกายเจ้าทุกข์บาดเจ็บสาหัสแต่ไม่ได้ทำการปล้น ศาลลงโทษฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 254 ไม่ได้

การตีความในเอกสารอำนาจของพระเจ้าแผ่นดินเหนือกฎหมาย พระบรมราชโองการของพระมหากษัตริย์สมบูรณาญาสิทธิราชย์ย่อมมีผลเด็ดขาดตามกฎหมาย โจทก์เป็นหม่อมของ พ.ครั้น พ.สิ้นพระชนม์ รัชชกาลที่ 6 จึงทรงตั้งกรรมการขึ้นจัดการพระมฤดก กรรมการได้ทำรายงานถวายความเห็นว่าโจทก์ควรได้รับแต่เงินค่าเลี้ยงชีพเดือนละ 200 บาท รัชชกาลที่ 6 มีพระบรมราชโองการให้เป็นไปตามนั้นดังนี้ โจทก์ไม่มีสิทธิจะได้รับพระมฤดกอื่นของ พ.นอกจากเงินเลี้ยงชีพเดือนละ 200 บาทนั้น
การที่บุคคลภายนอกเป็นโจทก์ฟ้องโจทก์และจำเลยในคดีเรื่องนี้เป็นจำเลยโดยมูลสิทธิแห่งคดีเป็นอย่างเดียวกับคดีเรื่องนี้นั้น ไม่เรียกว่าโจทก์ในคดีนี้ฟ้องซ้ำค่าธรรมเนียม

เปลี่ยนแปลงภาชนะบรรจุสุราโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานอันเป็นการฝ่าฝืนต่อข้อบังคับซึ่งตระลาการผู้พิจารณาหนังสือใบอนุญาตได้ตั้งขึ้นไว้นั้นไม่เป็นความผิดตามมาตรา 30

ข้อสันนิษฐานเด็ดขาด หน้าที่นำสืบถ้าปรากฏว่าน้ำสุราซึ่งอยู่ในความควบคุมดูแลของผู้ขายได้เปลี่ยนแปลงไปผู้ขายน้ำสุราเช่นนั้นมีความผิด

ประเด็นฎีกาอุทธรณ์ชั้นศาลล่างคู่ความเถียงกันว่าที่รายพิพาทเป็นของโจทก์หรือของวัด ศาลล่างทั้ง 2 ฟังว่าที่ป็นของวัด โจทก์ฎีกาว่าไม่ใช่หรือไม่มีฐานะเป็นวัด ดังนี้ ชื่อว่านอกประเด็น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย ฎีกาขึ้นมาลอย ๆ ว่าศาลล่างฟังคำเบิกความของจำเลยไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณามิได้อ้างกฎหมายหรือหลักวิชากฎหมายขึ้นสนับสนุนศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

คดีที่ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลยโจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษจำเลยบางคนศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโดยฟังว่าเป็นเหตุในลักษณคดีให้ปล่อยจำเลยทุกคนไป โจทก์จึงฎีกาข้อเท็จจริงขึ้นมาขอให้ลงโทษจำเลยที่โจทก์มิได้อุทธรณ์ด้วยดังนี้ ถือว่าคดีสำหรับจำเลยที่โจทก์มิได้อุทธรณ์เป็นอันยุตติในข้อเท็จจริงแต่ในศาลชั้นต้นแล้ว ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยให้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดในเวลากลางวัน ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำผิดในเวลากลางคืนและจำเลยก็นำสืบตามที่ปรากฎเหตุเกิดตามคำพะยานโจทกืทั้งสิ้น ไม่เป็นการหลงต่อสู้เช่นนี้ลงโทษจำเลยได้
คำว่า "ข้อเท็จจริง" ตามมาตรา 192 วรรค 2 นั้น ต้องเป็นข้อเท็จจริงที่แตกต่างกันอันเป็นสาระสำคัญขององค์แห่งความคิด

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานลักทรัพย์ ศาลชั้นต้นยกฟ้องโจทก์จะมาอุทธรณ์หรือฎีกาขอให้ลงโทษฐานรับของโจรมิได้