คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เจตนา

อายุความ 1 ปี ตาม ป.พ.พ. มาตรา 1522 ไช้บังคับสำหรับไนกรนีที่ฝ่ายชายผู้เปนสามีจะฟ้องความตามมาตรา 1520.
ฟ้องขอไห้รับรองบุตร โจทไม่จำต้องกล่าวไนฟ้องว่ามีหนังสือเปนหลักถานตามที่บัญญัติไว้ไนมาตรา 1529 (2) และโจทนำสืบถึงหนังสือนั้นได้.
หนังสือที่จำเลยทำไห้โจทรับจะเลี้ยงดูโจทย่อมเปนหลักถานโดยปริยายแล้วว่า จำเลยซาบแน่ว่าบุตรไนครรภ์นั้นเปนบุตรอันเกิดแต่จำเลย ๆ จึงยินยอมทำหนังสือรับเลี้ยงดู.

ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 168ฐานเป็นใจปล่อยให้นักโทษหลบหนีไปจากเรือนจำ. แต่ทางพิจารณาปรากฏว่าจำเลยมิได้มีเจตนาปล่อยผู้ต้องคุมขังให้หนีไป. เป็นแต่อนุญาตให้นักโทษออกไปจากเรือนจำ.กรณีจึงไม่เข้า มาตรา168. บรรยายฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม มาตรา 168 ฐานเดียวย่อมไม่เป็นการเพียงพอที่จะให้ศาลลงโทษจำเลยสถานอื่นได้. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 28/2485.

การที่เจ้าหนี้ของผู้ล้มละลายได้รับผ่อนชำระหนี้จากผู้ล้มละลายมากกว่าส่วนเฉลี่ยที่เจ้าหนี้อื่นได้รับจากกองทรัพย์สินของผู้ล้มละลายมากนั้น ถือว่าเป็นการได้เปรียบเจ้าหนี้อื่น, ผู้ล้มละลายชำระหนี้เปนการกะทำเพื่อไห้เจ้าหนี้ได้เปรียบเจ้าหนี้อื่นและผู้ล้มละลายถูกห้องคดีล้มละลายพายไนสามเดื่อนนับแต่วันชำระหนี้ ทั้งต้องคำพิพากสาไห้ล้มละลายการชำระหนี้นี้ก็ไช้ยันเจ้าพนักงานรักสาทรัพย์ของผู้ล้มละลายไม่ได้, ปัญหาว่ากรนีที่ฟู้ล้มละลายได้ชำระหนี้ไห้แก่เจ้าหนี้เปนการกะทำไห้เจ้าหนี้ผู้นั้นได้เปรียบเจ้าหนี้อื่น ๆ หรือไม่นั้น เปนปัญหาข้อเท็จจิง

ได้ความว่าแต่เพียงว่าจำเลยหยิบขวดสุราเพื่อจะโยนทิ้งจะฟังว่าจำเลยมีไว้ไนครอบครองไม่ได้

ได้ความแต่เพียงว่าจำเลยหยิบขวดสุราเพื่อจะโยนทิ้งจะฟังว่าจำเลยมีไว้ในครอบครองไม่ได้.

ผู้ตายสั่งไว้ไห้ยกทรัพย์รายพิพาทไห้แก่ผู้ร้อง แต่มิได้มีการยกไห้โดยเด็ดขาดเช่นนี้ ทรัพย์นั้นยังไม่เปนของผู้ร้อง

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์และยักยอกทรัพย์.แต่ฟ้องโจทก์กล่าวว่าโจทก์จำเลยได้ร่วมกันรักษาทรัพย์มรดกนั้นหาใช่เรื่องโจทก์ครอบครองทรัพย์อยู่แล้ว. จำเลยเอาทรัพย์ไปจากโจทก์ไม่. กรณีจึงไม่เข้า มาตรา 289(2).และการที่โจทก์จำเลยร่วมกันรักษาทรัพย์ไว้ก็ไม่ใช่เรื่องที่โจทก์มอบหมายให้จำเลยรักษา. จึงไม่เป็นฟ้องฐานยักยอก.

ไนคดีเรื่องรับของโจรนั้นสาลจะยกเอาเหตุที่จำเลยสแดงกัมสิทธิไนทรัพย์ที่รับไว้ไม่ได้หรือที่ศาลไม่เชื่อข้อต่อสู้ของจำเลยเปนข้อชี้ว่าจำเลยได้ทำผิดถานรับของโจรไม่ได้ส่วนทรัพย์ของกลางเมื่อปรากตว่าเปนของเจ้าทรัพย์ที่ถูกผู้ร้ายลักไป แม้สาลจะฟังว่าจำเลยได้รับไว้โดยไม่รู้ว่าเปนของร้าย ก็ต้องคืนไห้แก่เจ้าทรัพย์. ไนคดีเรื่องรับของโจรเปนหน้าที่โจทจะต้องสืบไห้ได้ความชัดว่าจำเลยได้รับทรัพย์ไว้โดยรู้หรือมีเหตุผลควนรู้ว่าเปนของร้าย

การที่เซ็นชื่อบุคคลอื่นลงไปในหนังสือสำคัญนั้น. แม้ชื่อนั้นจะปรากฏว่าไม่มีตัวจริง. เมื่อจำเลยเจตนาแสดงให้เห็นว่ามีตัวจริง. ก็เป็นผิดฐานปลอมหนังสือ.

จำเลยไปชวนผู้เสียหายซึ่งเคยเป็นภริยา แต่มิได้จดทะเบียนแล้วหลบหนีจำเลยไปเป็นหญิงนครโสเภณีให้กลับ.ผู้เสียหายไม่กลับเกิด ทุ่มเถียงกัน. จำเลยจึงยิงเอาบาดเจ็บสาหัสไม่ใช่เป็นเรื่องที่จำเลยถูกกดขี่ข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรม. จำเลยเสพสุราเข้าไปเองแล้วไปกระทำผิด. หามีใครมาข่มขืนใจให้จำเลยจำต้องเสพหรือจำเลยมิได้รู้ว่าเป็นสุรายาเมาแต่อย่างใด. ก็ไม่เข้าข้อยกเว้นตามกฎหมายอาญามาตรา 48.