คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
การกระทำ

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันโดยจำเลยที่ 1 ใช้ไม้ตีจำเลยที่ 2 มีบาดเจ็บจำเลยที่ 2 ใช้มือชกต่อยจำเลยที่ 1 ไม่ถึงบาดเจ็บจำเลยให้การรับสารภาพ ดังนี้ โจทก์จะขอสืบพยานว่าจำเลยที่ 1 ทำร้ายจำเลยที่ 2 ตอนหนึ่ง แล้วต่อมาจำเลยที่ 2 ทำร้ายจำเลยที่ 1 อีกตอนหนึ่ง ไม่ใช่การวิวาทนั้น เป็นการสืบข้อเท็จจริงไม่ตรงกับฟ้อง

เดิมจำเลยต้องหาว่าชิงทรัพย์ ผู้ตายเป็นผู้ใหญ่บ้านได้จับจำเลยได้ในที่สุดศาลพิพากษาจำคุก จำเลยหลบหนีเรือนจำและเคยพูดอาฆาตผู้ตายไว้ วันเกิดเหตุผู้ตายเห็นจำเลยเดินลุยน้ำมา จึงร้องทักไป จำเลยจำเสียงผู้ตายได้จึงตรงเข้าแทงผู้ตายตามที่พูดอาฆาตไว้ ผู้ตายรักษาตัวอยู่ 21 วันก็ตาย ดังนี้ รูปคดีหาใช่เป็นเรื่องจำเลยแทงเพราะผู้ตายเข้าทำการจับกุมไม่ คดีไม่เข้าบทมาตรา250 ข้อ 2 ฐานฆ่าเจ้าพนักงานซึ่งทำการตามหน้าที่ และจะลงโทษจำเลยตามมาตรา 250 ข้อ 3ฐานฆ่าคนตายโดยความพยายามด้วยความพยาบาทมาดหมายก็ไม่ได้ เพราะแม้จำเลยจะแทงผู้ตายด้วยความพยาบาท ก็ขาดความพยายามโดยจำเลยมาพบผู้ตายเข้าในที่เกิดเหตุโดยบังเอิญ การที่จำเลยใช้มีดปลายแหลมแทงผู้ตายโดยแรง จนทะลุถึงน้ำดี ประกอบกับจำเลยเคยพูดอาฆาตไว้ก่อนแล้ว ดังนี้ จำเลยย่อมมีความผิดฐานฆ่าคนโดยเจตนา

ฟ้องว่าจำเลยจำหน่ายยาสูบเกินราคาที่อธิบดีกรมสรรพสามิตกำหนดแต่ไม่ได้บรรยายว่าจำเลยเป็นผู้ทำการจำหน่ายยาสูบ ดังนี้ การกระทำของจำเลยไม่เป็นผิดตามมาตรา 19 ลงโทษจำเลยไม่ได้ (อ้างฎีกา 1023/2487 และ 1059/2487)

ถ้าบุคคลซึ่งจะถูกจบหลบหนีหรือพยายามจะหลบหนี ผู้ทำการจับมีอำนาจใช้วิธีหรือความป้องกันทั้งหลายเท่าที่เหมาะแก่พฤตติการณ์แห่งเรื่องในการจับผู้นั้น
จำเลยที่ 1 เป็นผู้ใหญ่บ้าน จำเลยที่ 2 เป็นผู้ช่วย ได้ปฏิบัติการตามหน้าที่โดยจับกุมผู้ตาย ซึ่งเป็นผู้ร้ายสำคัญเรื่องปล้นทรัพย์ ผู้ตายวิ่งหนี จำเลยที่ 1 เกรงความผิด จึงสั่งให้จำเลยที่ 2 ยิง ดังนี้ ถือว่าการกระทำของจำเลยเป็นการกระทำตาม ก.ม.วิ.อาญามาตรา 83 วรรค 2 แต่กระทำเกินสมควรแก่เหตุ หรือเกินไปกว่าที่กฎหมายอนุญาตให้ทำได้ตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 53
(อ้างฎีกา 618/2461)

สามีเอากรรไกรคีบหมากขว้างไปที่ประตูโดยหวังจะหยอกล้อภรรยา กรรไกรถูกประตูแล้วกระดอนมาถูกภรรยามีบาดเจ็บถึงตาย ดังนี้ ถือว่าสามีไม่มีเจตนาจะทำร้ายภรรยา
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำให้คนตายโดยไม่เจตนา เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยไม่มีเจตนาจะทำร้ายร่างกายผู้ตาย หากจะเป็นผิดก็แต่เรื่องฐานกระทำให้คนตายโดยประมาท ข้อเท็จจริงที่พิจารณาได้ความถึงต่างกับโจทก์ฟ้อง ลงโทษจำเลยไม่ได้

สามีเอากรรไกรคีบหมากขว้างไปที่ประตูโดยหวังจะหยอกล้อภรรยากรรไกรถูกประตูแล้ว กระดอนมาถูกภรรยามีบาดเจ็บถึงตายดังนี้ ถือว่าสามีไม่มีเจตนาจะทำร้ายภรรยา
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำให้คนตายโดยไม่เจตนา เมื่อทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยไม่มีเจตนาจะทำร้ายร่างกายผู้ตายหากจะเป็นผิดก็แต่เรื่องฐานกระทำให้คนตายโดยประมาทข้อเท็จจริงที่พิจารณาได้ความจึงต่างกับที่โจทก์ฟ้องลงโทษจำเลยไม่ได้

เดินเหยียบย่ำต้นข้าวในนาเสียหาย เพราะลงไปเที่ยวหาหนูในนานั้น หาได้มีเจตนาโดยตรงที่จะแกล้งเหยียบย่ำทำลายต้นข้าวไม่ ดังนี้ ยังถือไม่ได้ว่าเป็นการบังอาจทำให้ทรัพย์ของผู้อื่นเสียหายตามก.ม.อาญามาตรา 324 + แต่เป็นการละเมิดในทางแพ่ง

จำเลยทำละเมิดขุดทำนบในที่ของโจทก์ มาทุกปีเป็นเวลา 10 ปีแล้ว แต่จำเลยขุดในฤดูเกี่ยวข้าว ถมในฤดูทำนามิได้ทิ้งไว้ ครั้งหลังที่จะเกิดเป็นคดีนี้ จำเลยเพิ่งขุดไปเดือนเศษ โจทก์ก็มาฟ้อง ดังนี้เป็นการกระทำเป็นครั้งคราว จะถือการขุดในครั้งก่อน ๆ เข้ามาในอายุความไม่ได้ ต้องถือเอาการละเมิดครั้งหลังเป็นเวลาเริ่มต้นของอายุความ

ข้อเท็จจริงได้ความว่ามีการวิวาททำร้ายกันสองตอน แต่โจทก์บรรยายฟ้องเฉพาะการวิวาททำร้ายกันในตอนที่ 2 นั้นศาลจะลงโทษจำเลยในความผิดตอนแรกไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า ลักทรัพย์ทางพิจารณาได้ความว่ายักยอกเก็บของตกลงโทษ ไม่ได้ ต้องยกฟ้อง