คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สิทธิในที่ดิน

ที่ดินสวนมะพร้าว ซึ่งเป็นที่ดินไม่มีหนังสือสำคัญสำหรับที่อันเจ้าของมีสิทธิตามกฎหมายลักษณะเบ็ดเสร็จบทที่ 42นั้นละทิ้งไปเสียช้านานถึง 9 ปี 10 ปี จึงจะขาดสิทธิ์

ที่พิพาทเป็นที่บ้านสวนโจทก์นำสืบได้ว่ามีสิทธิในที่นั้นตาม ก.ม.ลักษณะเบ็ดเสร็จบทที่ 42 แม้โจทก์จะได้ยกที่พิพาทให้แก่บุตรเมื่อ 4 ปีมาแล้ว แต่การให้ไม่ถูกต้องตาม ก.ม. ที่พิพาทก็ยังเป็นของโจทก์อยู่ โจทก์ย่อมมีอำนาจฟ้องจำเลยผู้กระทำการบุกรุกได้
คดีก่อนบุตรโจทก์ฟ้องจำเลยส่วนคดีนี้โจทก์ฟ้องจำเลยในกรณีเดียวกัน ไม่ใช่เป็นฟ้องซ้ำ เพราะคดีก่อนโจทก์มิได้เป็นคู่ความกับจำเลย

ที่งอกริมตลิ่งตกเป็นของเจ้าของที่ดินริมตลิ่งที่เกิดที่งอก
เจ้าของที่ดินตามโฉนดที่เกิดที่งอก อาจยกที่ดินตามโฉนดให้โดยสงวนสิทธิในที่งอกไว้ก็ได้

โจทก์ฟ้องจำเลยหาว่า เจ้าพนักงานไม่ออกตราจองที่ดินให้โจทก์เพราะจำเลยไปร้องคัดค้านแต่ทางพิจารณาได้ความว่าเจ้าพนักงานไม่ออกตราจองให้โจทก์เพราะโจทก์ยังไม่เคยเข้าครอบครองที่ดินนั้นเลย จำเลยจะคัดค้านหรือไม่ก็ไม่อาจทำให้โจทก์ได้ตราจองตามขอได้ดังนี้ จำเลยจึงไม่ได้เป็นผู้ทำละเมิดต่อโจทก์

ที่ดินที่มีผู้ครอบครองตามใบเหยียบย่ำอยู่ก่อนแล้วต่อมานายอำเภอได้ออกใบเหยียบย่ำให้แก่ผู้อื่นทับที่แปลงนั้นผู้ได้รับใบเหยียบย่ำครั้งหลังย่อมไม่ได้สิทธิตาม ก.ม.เพราะที่นั้นมิใช่เป็นที่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน

ไปร้องต่อศาลขอให้แสดงสิทธิครอบครองในที่ดินมีโฉนดอ้างว่าเจ้าของที่ดินขายให้คนนั้นแม้ศาลจะมีคำสั่งแสดง ว่าผู้นั้นได้สิทธิครอบครองในที่ดินนั้น ก็ตามเมื่อความจริงปรากฎว่า เจ้าจองที่ดินนั้นมิได้ขาย เป็นแต่ให้เช่าดังนี้ คำสั่งของศาลดังกล่าวย่อมไม่เป็นการตัดสิทธิเจ้าของที่ดินหรือทายาทที่จะฟ้องเรียกร้องเอาที่ดินนั้นคืนมา./

โจทก์ฟ้องว่า ได้รับใบเหยียบย่ำในที่พิพาท จำเลยบุกรุกแย่งถางป่า จึงขอให้ขับไล่จำเลย จำเลยให้การต่อสู้คดีว่า
จำเลยได้ครอบครองที่พิพาทมา 20 ปีแล้ว ดังนี้ประเด็นข้อโต้เถียงกัน คงมีเพียงว่า ที่พิพาทซึ่งโจทก์ได้รับใบเหยียบย่ำมานี้จำเลยได้ครอบครองอยู่ก่อน ใบเหยียบย่ำของโจทก์ทับที่ๆ จำเลยครอบครองจริง หรือไม่เท่านั้น ส่วนข้อที่ว่าใบเหยียบย่ำของโจทก์ถูกอำเภอเพิกถอนหรือไม่ ถ้าเพิกถอนจะเป็นการชอบหรือไม่ อย่างไรนั้น ไม่มีประเด็นโต้เถียงกัน ฉะนั้นการที่ศาลไปวินิจฉัยว่า ใบเหยียบย่ำ
ของโจทก์ถูกเพิกถอนเสียแล้ว สิทธิตามใบเหยียบย่ำของโจทก์ย่อมหมดไป จึงเป็นการวินิจฉัยนอกประเด็น./

โจทก์ฟ้องว่า ได้รับใบเหยียบย่ำในที่พิพาทจำเลยบุกรุกแย่งถางป่า จึงขอให้ขับไล่จำเลย จำเลยให้การต่อสู้คดีว่า จำเลยได้ครอบครองที่พิพาทมา 20 ปีแล้วดังนี้ประเด็นข้อโต้เถียงกัน คงมีเพียงว่า ที่พิพาทซึ่งโจทก์ได้รับใบเหยียบย่ำมานี้จำเลยได้ครอบครองอยู่ก่อนใบเหยียบย่ำของโจทก์ทับที่ที่จำเลยครอบครองจริงหรือไม่เท่านั้นส่วนข้อที่ว่าใบเหยียบย่ำของโจทก์ถูกอำเภอเพิกถอนหรือไม่ ถ้าเพิกถอนจะเป็นการชอบหรือไม่ อย่างไรนั้น ไม่มีประเด็นโต้เถียงกันฉะนั้นการที่ศาลไปวินิจฉัยว่า ใบเหยียบย่ำของโจทก์ถูกเพิกถอนเสียแล้ว สิทธิตามใบเหยียบย่ำของโจทก์ย่อมหมดไป จึงเป็นการวินิจฉัยนอกประเด็น

ที่ดินมือเปล่าที่มีเจ้าของครอบครองมาฝ่ายเดียวนั้น เจ้าของย่อมอยู่ในฐานะที่จะจดทะเบียนสิทธิได้ ส่วนผู้ที่ไม่ได้ ครอบครองแม้จะได้ขอออกโฉนดทับที่เขา ก็ไม่ได้อยู่ในฐานะจะจดทะเบียนสิทธิได้ ฉะนั้นแม้จะได้โฉนดมาแล้ว โอนขายได้ ทั้งผู้โอนและผู้รับโอนโดย +ทุจริต ต่างก็ไม่มีใครจะเอาที่ดินนั้นเป็นสิทธิได้./

ที่ดินมือเปล่าที่มีเจ้าของครอบครองมาฝ่ายเดียวนั้น เจ้าของย่อมอยู่ในฐานะที่จะจดทะเบียนสิทธิได้ ส่วนผู้ที่ไม่ได้ครอบครองแม้จะได้ขอออกโฉนดทับที่เขา ก็ไม่ได้อยู่ในฐานะจะจดทะเบียนสิทธิได้ ฉะนั้นแม้จะได้โฉนดมาแล้วโอนขายไป ทั้งผู้โอนและผู้รับโอนโดยไม่สุจริตต่างก็ไม่มีใครจะเอาที่ดินนั้นเป็นสิทธิได้