คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
อาวุธ

ผู้ตายเปนผู้ร้ายลักม้าผู้อื่นไป จำเลยตามไปพบ จะจับ ผุ้ตายเอามีดแทง จำเลยจึงฟันผู้ตายแล้วจับไปส่งผู้ไหย่บ้านดังนี้ เปนการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ.

พรึติการน์ที่นับว่าเปนการป้องกันตัวและทรัพย์พอสมควนแก่เหตุ

โจทบันยายฟ้องว่าจำเลยกับพวกอีกหลายคนมีอาวุธสมคบกันต่อสู้ทำร้ายเจ้าพนักงาน ขอไห้ลงโทสตามม.120 ทางพิจารนาได้ความดังกล่าวนั้นก็ลงโทสตามม.120 ตอน 2 ได้

คำว่า ไม้ตะพต ย่อมมีความหมายเช่นเดียวกับไม้ตะบอง ฉะนั้นจึงถือได้ว่าเปนสัตราวุธตามกดหมายแล้ว
ฟ้องว่ามีอาวุธไม้ตะพดเข้าไปลักทรัพย์ไนเคหะสถานไนเวลากลางคืน จำเลยรับสารภาพ ดังนี้ ลงโทสตามมาตรา 295 ได้ .

ผู้ร้ายกับพวกถือขวานตรงเข้ามาที่ผู้เสียหายไนเวลาค่ำคืน ผู้เสียหายกลัวจึงวิ่งหนีย่อมถือได้ว่าเปนการขู่เข็นแล้ว

ผู้ร้ายกับพวกถือขวานตรงเข้ามาที่ผู้เสียหายในเวลาค่ำคืนผู้เสียหายกลัวจึงวิ่งหนีย่อมถือได้ว่าเป็นการขู่เข็ญแล้ว

จำเลยสองคนมีมีดคนละเล่ม คนหนึ่งเข้าจับมือเจ้าทรัพย์อีกคนหนึ่งเข้ากะชากสร้อยคอพาหนีไป แม้จะไช้อาวุธขู่เข็นทำร้ายก็ดี ย่อมถือได้ว่ามีความผิดถานชิงทรัพย์

จำเลยสองคนมีมีดและพร้าคนละเล่ม คนหนึ่งเข้าจับมือเจ้าทรัพย์อีกคนหนึ่งเข้ากระชากสร้อยคอพาหนีไป แม้จะมิได้ใช้อาวุธขู่เข็ญทำร้ายก็ดี ย่อมถือได้ว่ามีความผิดฐานชิงทรัพย์

ต้นไม้กวาดนั้นตามสภาพและโดยปรกติ ไม่นับว่าเปนสัตราวุธตามกดหมาย

จำเลยกับผู้ตายวิวาทกันเรื่องเล่นการพนัน. ได้ชกต่อยกันครั้งหนึ่งแล้วแต่มีผู้ห้ามไว้. ครั้นออกมาจากวงเล่นในเวลาติดต่อกันนั้นเองก็ได้เถียงกันอีก. ผู้ตายทำท่าจะเตะ. จำเลยจึงหยิบมีดยาวคืบเศษจากเชี่ยนหมากแทงผู้ตายถูกที่นมขวา 1 ที. ดังนี้จำเลยมีเจตนาจะวิวาทต่อสู้กับผู้ตายแล้ว. และในขณะนั้นผู้ตายไม่มีอาวุธอย่างใดจึงไม่มีความจำเป็นที่จำเลยจะต้องแทงผู้ตาย. เมื่อจำเลยเป็นฝ่ายก่อเหตุร้ายเช่นนี้. จึงมิใช่ลักษณะแห่งการทำการป้องกัน. จำเลยมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา.