คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
โทษจำคุก

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำคุกจำเลยตามความผิดกระทงหนึ่ง 3 ปี อีกกระทงหนึ่ง 1 ปี รวมเป็นโทษจำคุก 4 ปี แล้วเพิ่มโทษอีกกึ่งหนึ่งเป็น 6 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน คู่ความจะฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงไม่ได้ เพราะโทษแต่ละกระทงไม่ถึง 5 ปี

คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นพิพากษาลงดทษจำเลยตามฟ้องของโจทก์แล้วแต่ดุลยพินิจให้รอการลงอาญาโทษจำคุกไว้ แม้จำเลยจะมิได้อุทธรณ์คงมีโจทก์อุทธรณ์ฝ่ายเดียวขอให้ลงโทษจำคุกโดยนไม่รอการลงอาญาก็ตาม ในการใช้ดุลยพินิจข้อนี้ ศาลอุทธรณ์ จำต้องตรวจข้อเท็จจริงและเมื่อศาลอุทธรณ์ จำต้องตรวจข้อเท็จจริงและเมื่อศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามข้อเท็๋จจริงยังไม่สมควรที่จะลงโทษจำเลย ศาลอุทธรณ์ก็มีอำนาจพิพากษาให้เป็นคุณแก่จำเลยได้ คือพิพากษายกฟ้องได้.

การนับโทษจำคุกจำเลยต่อจากคดีที่ศาลตัดสินลงโทษจำคุกจำเลยในคดีก่อนนั้น คดีใดเกิดก่อนคดีใดเกิดหลัง ก็ดี คดียังไม่ถึงที่สุด ก็ดี ย่อมไม่ขัดข้องในการที่ให้นับโทษต่อ เมื่อขณะศาลพิพากษาคดี ปรากฏว่าจำเลยเคยต้องโทษอยู่ แล้ว ศาลก็ชอบที่จะให้นับโทษต่อ./

การนับโทษจำคุกจำเลยต่อจากคดีที่ศาลตัดสินลงโทษจำคุกจำเลยในคดีก่อนนั้น คดีใดเกิดก่อนคดีใดเกิดหลัง ก็ดี คดียังไม่ถึงที่สุด ก็ดี ย่อมไม่ขัดข้องในการที่ให้นับโทษต่อเมื่อขณะศาลพิพากษาคดี ปรากฏว่าจำเลยเคยต้องโทษอยู่แล้ว ศาลก็ชอบที่จะให้นับโทษต่อ

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุก จำเลยไว้มีกำหนด 1 ปี 6 เดือน ในรอการลงอาญาไว้ภายใน 5 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำคุก 1 ปี 6 เดือน โดยไม่รอการลงอาญา ดังนี้ เป็นการแก้มากคู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลยไว้มีกำหนด 1 ปี 6 เดือน ให้รอการลงอาญาไว้ภายใน 5 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำคุก 1 ปี 6 เดือนโดยไม่รอการลงอาญา ดังนี้ เป็นการแก้มากคู่ความฎีกาในข้อเท็จจริง ได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยสมคบกันวิ่งราวทรัพย์ผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 297, 63 จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์ แก้ว่า จำเลยผิดเพียงฐานสมรู้ และแก้โทษเป็นจำคุก 2 ปี ดังนี้เป็นการแก้บทและแก้กำหนดโทษ จึงเป็นการแก้ มาก คู่ความฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงได้./

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย 1 ปี 4 เดือน โดยไม่รอการลงอาญา ศาลอุทธรณ์แก้ให้รอการลงอาญา เป็นการแก้ มาก ไม่ต้องห้ามฎีกาข้อเท็จจริงตามมาตรา 218.

ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลย 1 ปี 4 เดือน โดยไม่รอการลงอาญา ศาลอุทธรณ์แก้ให้รอการลงอาญา เป็นการแก้มากไม่ต้องห้ามฎีกาข้อเท็จจริงตามมาตรา 218

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยที่ 1 และจำเลยที่ 2 ผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 256 จำคุกจำเลยที่ 1 มีกำหนด 2 ปี เพิ่มโทษ 1 ใน 3 เป็นโทษจำคุก 2 ปี 8 เดือน จำเลยที่ 2 จำคุก 2 ปี 6 เดือน ลดฐานเป็นเด็ก 1 ใน 3 คงจำคุก 1 ปี 8 เดือน
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ 1 ผิดตามมาตรา 254จำคุก 15 วัน ปรับ 120 บาท เพิ่มโทษ 1 ใน 3 เป็นจำคุก 20 วัน ปรับ 160 บาทโทษจำให้ยกเสีย ส่วนจำเลยที่ 2 ผิดตามมาตรา 256 จำคุก 2 ปี ลดฐานเป็นเด็กกึ่งหนึ่งคงจำคุก 1 ปี และให้รอการลงอาญาไว้ดังนี้ คดีเฉพาะจำเลยที่ 1 ศาลอุทธรณ์แก้ทั้งบทและทั้งกำหนดโทษ ถือว่าเป็นการแก้ไขมาก โจทก์ย่อมฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงได้ และคดีเฉพาะจำเลยที่ 2 แม้ศาลอุทธรณ์เพียงแต่แก้ไขกำหนดโทษเท่านั้น แต่ก็ให้รอการลงอาญาแก่จำเลยไว้ จึงเป็นการแก้ไขมาก ฎีกาในข้อเท็จจริงได้เช่นเดียวกัน