คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
เจ้าของ

ผู้มีชื่อในโฉนด ต้องสันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นเจ้าของ โจทก์อ้างว่าเป็นเจ้าของที่มีผู้ลอบลงชื่อรับโฉนดแล้วนำไปขายฝากจำเลย แต่โจทก์มิได้ฟ้องร้องขอให้ทำลายโฉนดจำเลยเป็นผู้รับซื้อฝากไว้โดยสุจริตและมีมูลค่าตอบแทน และมีการโอนแก้ทะเบียนตามกฎหมายแล้ว โจทก์จะอ้างสิทธิขึ้นใช้ยันไม่ได้

มีไม้ซุง+ไม้ท่อนที่ดวงตราลบเลือน จะเป็นผิดต่อเมื่อไม่สามารถนำสืบได้ว่าตนเป็นเจ้าของอันแท้จริง

ผู้ใดอ้างว่าเรือนซึ่งปลูกอยู่ไม่ใช่ของเจ้าของที่ดิน ผู้นั้นมีหน้าที่นำสืบ.

การได้กรรมสิทธิ์ในที่ดินกับการได้สิทธิทางเดินบนที่ดินย่อมเป็นสิทธิคนละอย่าง. แม้จำเลยจะเป็นผู้ได้กรรมสิทธิ์ในที่ดินตามคำสั่งศาลก็ตามแต่สิทธิในทางเดินบนที่ดินนั้นก็ยังอาจมีในที่ดินนั้นได้. เมื่อศาลฎีกาเห็นสมควรจะได้ฟังข้อเท็จจริงในคดีต่อไปก็มีอำนาจย้อนสำนวนไปให้ศาลล่างสืบพยานต่อไปได้.

แม้ศาลจะพิพากษาบุกฟ้องโจทก์ในข้อหาว่าจำเลยมีกระบือแสดงความบริสุทธิไม่ได้ก็ดี แต่ถ้า ปรากฏว่ากระบือชองกลางที่อยู่ในความครอบครองของจำเลยนั้นยังไม่ปรากฏเจ้าของศาลต้องสั่งให้มอบกระบือของกลางแก่เจ้าพนักงานเอาไปเลี้ยงรักษษไว้และจัดการโฆษณาหาเจ้าของต่อไปจะสั่งให้คืนกระบือนั้นแก่จำเลยมิได้

ทำรื้อรั้วและเข้าไปถอนต้นไม้ในที่ซึ่งตนเข้าใจโดยสุจจริตว่าเป็นของตนนั้น ไม่เป็นผิดทางอาญา

จำเลยฆ่าสุกรโดยมิได้รับอนุญาตเจ้าพนักงานจับได้พร้อมด้วยเนื้อสุกรของกลาง เจ้าพนักงานได้เอาเนื้อสุกรไปขายได้เงินมารักษาไว้เป็นของกลาง ต่อไปดังนี้ เงินค่าขายสุกรได้นี้ไม่เป็นของพึงริบ ต้องคืนให้จำเลยไป

เจ้าของที่ดินร่วมกันจะห้ามมิให้เจ้าของร่วมอีกฝ่ายหนึ่งเข้าเกี่ยวข้องในที่ดินมิได้ที่ดินสินสมรสที่มีชื่อภรรยาเป็นเจ้าของถือกรรมสิทธินั้นสามีย่อมมีส่วนเป็นเจ้าของด้วยตามกฎหมาย การที่ภรรยาหายไปเกินปีแล้วนั้น ไม่ทำให้สามีขาดสิทธิเรียกร้องส่วนอันตนมีกรรมสิทธิอยู่แล้วนั้น

ผู้ใดดมีชื่ออยู่ในโฉนดที่ดินเบื้องต้นต้องสันนิษฐานไว้ว่าเป็นเจ้าของกรรมสิทธิตามที่ปรากฎในโฉนดนั้นโฉนดที่ดินซึ่งมีชื่อผู้ถือกรรมสิทธิเปลี่ยนมาใหม่ ๆ เพียง 4 - 5 ปีเท่านั้นยังฟังว่าผู้มีชื่อถือกรรมสิทธิขาดการครอบครองมิได้ ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.57 (3) ก.172,177 โจทก์ฟ้องจำเลยเรียกโฉนดที่ดินของโจทก์ซึ่งจำเลยเก็บรักษาไว้ จำเลยให้การว่าที่เป็นของวัดซึ่งจำเลยเป็นมัคคนายกและเวยยาวัจกร แต่ไม่ได้ต่อสู้ว่าฟ้องจำเลยเป็นส่วนตัวมิได้ ดังนี้ศาลจะตัดสินยกฟ้องเพราะเหตุที่โจทก์ไม่ได้ฟ้องวัดด้วยนั้นมิได้ และกรณีเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องเรียกวัดเข้ามาเป็นจำเลยร่วม

เจ้าของสวนยางตั้งสถานที่เก็บยางที่ทำได้จากสวนของตนเองโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานประจำท้องถิ่น ก็ไม่มีความผิด
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานยางไว้ในครอบครองโดยมิได้รับอนุญาต จำเลยผู้เดียวอุทธรณ์ว่าเป็นเจ้าของสวนยางไม่มีความผิดดังนี้ ศาลอุทธรณ์จะวินิจฉัยเลยไปว่าการกระทำของจำเลยเป็นผิดโดยเป็นการซื้อยางจากบุคคลอื่น มิได้เพราะเป็นการวินิจฉัยเกินอุทธรณ์ไป