คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฆ่าคนตาย

จำเลยใช้ปืนยิงเข้าไปที่กลุ่มคนที่วิวาทกันกระสุนปืนถูกพลตำรวจชุมพลซึ่งยืนอยู่กับกลุ่มที่วิวาทกันนั้น ถึงแก่ความตายแม้จำเลยจะมิได้เจตนาฆ่าพลตำรวจชุมพลเพราะเป็นเพื่อนกันกับจำเลยก็ตาม ตามมาตรา 60 แห่งประมวลกฎหมายอาญา จำเลยก็หาพ้นจากความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาไม่

การที่จำเลยใช้มีดปลายแหลมยาวทั้งด้ามและตัวคืบเศษ แทงผู้ตายที่ใต้ชายโครงซ้ายอันเป็นส่วนสำคัญของร่างกาย ย่อมจะเล็งเห็นผลแห่งการกระทำนั้นได้ และผู้ตายก็ได้ตายเพราะบาดแผลที่จำเลยกระทำนี้ จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา

การที่จำเลยใช้มีดปลายแหลมยาวทั้งด้ามและตัวคืบเศษแทงผู้ตายที่ใต้ชายโครงซ้ายอันเป็นส่วนสำคัญของร่างกาย ย่อมจะเล็งเห็นผลแห่งการกระทำนั้นได้ และผู้ตายก็ได้ตายเพราะบาดแผลที่จำเลยกระทำนี้ จำเลยจึงต้องมีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา

คดีความผิดอาญาแผ่นดิน อัยการบรรยายฟ้องว่าได้สอบสวนแล้ว
ย่อมสันนิษฐานได้ว่า เป็นการสอบสวนที่ชอบด้วยกฎหมายแล้วหากจำเลยคัดค้านก็ทำได้โดยเสนอเป็นข้อต่อสู้ไว้ถ้าจำเลยไม่ต่อสู้ไว้ ก็ถือว่าไม่มีข้อโต้เถียงกันหากตามสำนวนไม่มีข้อเท็จจริงที่แสดงว่าการสอบสวนนั้นไม่ชอบ จำเลยมาคัดค้านขึ้นในชั้นฎีกา ย่อมไม่มีเหตุที่จะวินิจฉัยให้

ประมวลกฎหมายอาญาซึ่งเป็นกฎหมายที่บัญญัติในภายหลังมิได้บัญญัติว่าการฆ่าคนตายโดยเจตนาไม่เป็นความผิด ฉะนั้นการที่จำเลยฆ่าคนเมื่อยังใช้กฎหมายลักษณะอาญาอยู่ จึงเป็นความผิดตลอดมา และศาลลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249 ได้ เพราะมาตรานี้กับมาตรา 288 แห่งประมวลกฎหมายอาญาซึ่งใช้บังคับอยู่ในขณะนี้มีกำหนดโทษเหมือนกัน.

ประมวลกฎหมายอาญาซึ่งเป็นกฎหมายที่บัญญัติในภายหลังมิได้บัญญัติว่าการฆ่าคนตายโดยเจตนาไม่เป็นความผิด ฉะนั้นการที่จำเลยฆ่าคนเมื่อยังใช้กฎหมายลักษณะอาญาอยู่ จึงเป็นความผิดตลอดมา และศาลลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249 ได้เพราะมาตรานี้กับมาตรา 288 แห่งประมวลกฎหมายอาญาซึ่งใช้บังคับอยู่ในขณะนี้มีกำหนดโทษเหมือนกัน

ใช้มีดพกปลายแหลมยาวทั้งด้ามทั้งตัวประมาณ 1 คืบ แทงทะลุเข้าช่องปอด โดยเมาสุราพบกันก็แทงเอา 1 ทีแล้วหนีไป เป็นการฆ่าโดยไม่เจตนา

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนโดยเจตนาและมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต ศาลชั้นต้นพิพากษาให้แยกกะทงลงโทษจำคุกฐานฆ่าคนโดยเจตนากว่า 5 ปี และปรับฐานมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง เมื่อศาลฎีกาไม่เชื่อว่าจำเลยได้ฆ่าผู้ตายและปืนก็ไม่ใช่ของจำเลยและไม่ได้จับจากจำเลยศาลฎีกาย่อมพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์เสียได้

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนโดยเจตนาและมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต ศาลชั้นต้นพิพากษาให้แยกกระทงลงโทษจำคุกฐานฆ่าคนโดยเจตนากว่า 5 ปีและปรับฐานมีอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาต ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง เมื่อศาลฎีกาไม่เชื่อว่าจำเลยได้ฆ่าผู้ตายและปืนก็ไม่ใช่ของจำเลยและไม่ได้จับจากจำเลย ศาลฎีกาย่อมพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์เสียได้

คดีเฉพาะจำเลยที่ 1,3 ยุติแล้ว โดยศาลล่างทั้งสองฟังว่าจำเลยที่ 1 แทงผู้ตายเพื่อป้องกันตัว จำเลยที่3 ไม่ได้กระทำผิด พิพากษายกฟ้องโจทก์ จำเลยที่ 2 ฎีกา เมื่อได้ความว่าจำเลยที่ 1,2 ต่างแทงผู้ตายแต่ไม่ปรากฏว่าจำเลยคนใดแทงตรงไหนอย่างใด ทั้งฟังได้ว่าต่างคนต่างทำเป็นการเฉพาะตัวมิได้สมคบกันมา บาดแผลของผู้ตายมี 3 แผลๆ ที่ 1 ฉกรรจ์อาจทำให้ถึงตาย อีก 2 แผลเป็นแต่เพียงทำให้หนังถลอกเท่านั้น ดังนี้จึงควรยกประโยชน์ให้แก่จำเลยที่ 2 คงลงโทษฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 254 ไม่ใช่ฐานทำให้ถึงตายโดยไม่เจตนาตาม มาตรา 251