คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
จำเลยหลบหนี

ศาลอุทธรณ์พิพากษาจำคุกจำเลย 16 ปีตาม ก.ม.อาญา ม.249 จำเลยฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ คดียังอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาลฎีกา ศาลชั้นต้นได้รายงานมาว่าจำเลยได้หลบหนีไปจากเรือนจำยังจับตัวไม่ได้ ศาลฎีกาจะดำเนินการพิจารณาไปไม่ได้ ต้องจำหน่ายคดี.

จำเลยฎีกา แล้วจำเลยหลบหนีออกไปนอกประเทศไทยมิได้อยู่ในอำนาจของศาล ศาลพิจารณาพิพากษามิได้

จำเลยหนีไปครั้งแรกคดีเรื่องหนึ่ง แต่จับจำเลยได้ในคดีอีกเรื่องหนึ่ง แล้วจำเลยหนีไปอีกนายประกันต้องรับผิดตามที่สัญญาถือว่าเป็นการประกันรวมตลอดกันไป การปรับนายประกัน ศาลมีอำนาจลดหย่อนค่าปรับให้นายประกันก็ได้ แล้วแต่พฤตติการณ์เป็นเรื่อง ๆ ไป

ส่งสำเนาฎีกาให้จำเลยแก้ไม่ได้ต้องจำหน่ายคดีชั่วคราว เมื่อได้ตัวมาในกำหนดอายุความจึงพิจารณาต่อไป

คดีที่จำเลยเป็นหนีในระวางอุทธรณ์นั้นเป็นเรื่องอายุความ ไม่ใช่เรื่องล่วงเลยการลงอาชญาการนับอายุความให้นับตั้งแต่วันทำผิดเป็นต้นไป

เมื่อศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 1 และที่ 2 จึงฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 1 และที่ 2 กระทำความผิดตามที่โจทก์ฟ้อง การที่จำเลยที่ 1 และที่ 2 ฎีกาเพื่อขอให้ศาลฎีกาพิพากษายกฟ้องจำเลยที่ 3 และที่ 4 เสียด้วย เป็นฎีกาที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย เพราะการฎีกาในปัญหาใดต่อศาลฎีกา เป็นปัญหาเฉพาะตัวของจำเลยแต่ละคน จึงถือว่าจำเลยที่ 1 และที่ 2 ไม่มีข้อโต้แย้งและคัดค้านว่าศาลอุทธรณ์พิจารณาและพิพากษาคดีในส่วนที่เกี่ยวกับจำเลยที่ 1 และที่ 2 ไม่ถูกต้องและผิดต่อกฎหมายอย่างใด ที่ศาลชั้นต้นรับฎีกาของจำเลยที่ 1 และที่ 2 เป็นการไม่ชอบ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
ศาลชั้นต้นออกหมายจับจำเลยที่ 3 และที่ 4 เพราะมีพฤติการณ์หลบหนี และมีคำสั่งให้จำหน่ายคดีสำหรับจำเลยที่ 3 และที่ 4 ชั่วคราว การดำเนินกระบวนพิจารณาต่อจากนั้นไม่ได้กระทำโดยเปิดเผยต่อหน้าจำเลยที่ 3 และที่ 4 ถือว่ายังไม่ได้มีการดำเนินกระบวนพิจารณาคดีในส่วนที่เกี่ยวกับจำเลยที่ 3 และจำเลยที่ 4 ในศาลชั้นต้น เมื่อไม่ได้มีการยกคดีในส่วนที่เกี่ยวกับจำเลยที่ 3 และที่ 4 ขึ้นพิจารณา การที่ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาคดีต่อจากนั้นจึงไม่เกี่ยวกับจำเลยที่ 3 และที่ 4 คงเป็นเรื่องที่ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาคดีในส่วนของจำเลยอื่นที่ไม่ได้ถูกจำหน่ายคดี แม้หากคดีนี้จะฟังข้อเท็จจริงได้ดังที่จำเลยที่ 3 และที่ 4 อ้าง ว่าจำเลยที่ 3 และที่ 4 ไม่มีความผิดเช่นเดียวกับจำเลยที่ 1 และที่ 2 ก็ตาม ก็ไม่อาจถือเป็นเหตุในลักษณะคดีตาม ป.วิ.อ. มาตรา 213 ให้มีผลถึงจำเลยที่ 3 และที่ 4 ด้วย

ศาลชั้นต้นออกหมายจับจำเลยที่ 2 ซึ่งไม่มาศาลตามกำหนดนัด และมีคำสั่งว่าให้ปรับนายประกันตามสัญญาประกัน ต่อมานายประกันนำตัวจำเลยที่ 2 ส่งศาล ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าให้ยกคดีของจำเลยที่ 2 ขึ้นพิจารณาต่อไป จำเลยที่ 2 หลบหนีไป 1 ปีเศษ ศาลสั่งจำหน่ายคดีของจำเลยที่ 2 แล้วสืบพยานในส่วนที่เกี่ยวกับจำเลยที่ 1 จำนวน 5 ปาก เมื่อได้ตัวจำเลยที่ 2 มาแล้ว ต้องสืบพยานดังกล่าวใหม่ทั้งหมด คำสั่งศาลชั้นต้นชอบด้วย ป.วิ.อ. มาตรา 172 วรรคหนึ่ง