คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
บุคคล

จุดชุดโยนขึ้นไปบนหลังคาเรือนเจ้าทรัพย์ในขณะที่เจ้าทรัพย์กับพวกนั่งอยู่ที่ระเบียงเรือนและภรรยาเจ้าทรัพย์อยู่ในห้องเรือนเช่นนี้ถือว่าใกล้ต่อภยันตรายแก่บุคคลเป็นความผิดตามมาตรา 186

กล่าวคำหมิ่นประมาทเขาต่อหน้าบุคคลคนเดียว แต่มีผู้อื่นได้ยินด้วยโดยผู้กล่าวไม่รู้นั้น ไม่เป็นผิดฐานหมิ่นประมาท ความผิดฐานหมิ่นประมาทจะต้องมีเจตนากล่าวต่อหน้าบุคคลตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปด้วย

สัญญาทางพระราชไมตรีผู้เสียหายเป็นคนในบังคับฝรั่งเศส ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

ทางน้ำซึ่งมีน้ำไหลเข้าออกได้แต่ไม่มีผู้ใดใช้สายทางนี้ ยังไม่เป็นทางสาธารณ เมื่อจำเลยปิดกั้นทางนี้ จึงไม่มีผิดตามกฎหมายข้างต้น

โจทก์มีพะยานบุคคลปากเดียวกับวัตถุของกลางเป็นพะยานประกอบฟังลงโทษได้ษ

พูดหมิ่นประมาทเขาต่อหน้าบุคคล 2 คน แต่อีกคนหนึ่งไม่เข้าใจความหมายในคำพูดยังไม่มีผิด

จำเลยเดินสวนทางกับผู้ตายซึ่งเมาสุราอาละวาดมาตามทางจำเลยฟันผู้ตายตายดังนี้ มีผิดตามกฎหมายข้างบน
เรื่องนี้น่าจะลงโทษตาม ม.249 เพราะกรรมเปนเครื่องชี้เจตนา จำเลยใช้มีดโต้ฟันศีร์ษะ

แม้ฝ่ายจำเลยโต้แย้งว่า หลักฐานการใช้เครื่องหมายการค้าไม่ใช่การใช้เครื่องหมายการค้ากับสินค้าโดยโจทก์ แต่เป็นการใช้โดยบุคคลอื่น แต่ พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 มาตรา 7 วรรคสาม ระบุเพียงว่า ชื่อ คำ หรือข้อความที่ไม่มีลักษณะบ่งเฉพาะตามมาตรา 7 วรรคสอง (1) หรือ (2) หากได้มีการจำหน่าย เผยแพร่ หรือโฆษณาสินค้าที่ใช้เครื่องหมายการค้านั้นจนแพร่หลายแล้วตามหลักเกณฑ์ที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด ก็ให้ถือว่ามีลักษณะบ่งเฉพาะ ซึ่งในการพิจารณาความแพร่หลายนี้ กฎหมายไม่ได้ระบุถึงบุคคลที่ใช้เครื่องหมายดังกล่าว ทั้งประกาศกระทรวงพาณิชย์ เรื่อง หลักเกณฑ์การพิสูจน์ลักษณะบ่งเฉพาะตามมาตรา 7 วรรคสาม แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 ก็ไม่ได้กำหนดหลักเกณฑ์เกี่ยวกับคุณสมบัติของบุคคลที่ใช้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวไว้ เมื่อสินค้าภายใต้เครื่องหมายการค้าของโจทก์มีการจำหน่าย เผยแพร่ หรือโฆษณาอย่างต่อเนื่องเป็นระยะเวลานานพอที่จะทำให้สาธารณชนที่เกี่ยวข้องในประเทศไทยรู้จักและเข้าใจว่าสินค้าภายใต้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวแตกต่างจากสินค้าอื่น จึงรับฟังได้ว่าเครื่องหมายการค้าของโจทก์มีลักษณะบ่งเฉพาะโดยการใช้ ตาม พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 มาตรา 7 วรรคสาม