คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ภาษีสรรพสามิต

พระราชบัญญัติ ญญัติศุลกากร พ.ศ. 2469 มาตรา 27 ทวิ กำหนดระวางโทษปรับเป็นเงินสี่เท่าราคาของซึ่งได้รวมค่าอากรเข้าด้วยแล้วนั้นคำว่า "ค่าอากร" หมายถึง ค่าอากรในทางศุลกากรเท่านั้น หารวมถึงภาษีสรรพสามิต ภาษีมูลค่าเพิ่มอันเป็นภาษีฝ่ายสรรพากรด้วยไม่จึงจะนำภาษีสรรพสามิตและภาษีมูลค่าเพิ่มมารวมเป็นค่าอากรเพื่อคำนวณโทษปรับด้วยมิได้ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นที่ให้ลงโทษปรับโดยให้ลงโทษจำคุกด้วย แต่ให้รอการลงโทษจำคุกไว้ 2 ปี เป็นการเพิ่มเติมโทษจำเลยให้หนักขึ้นโดยโจทก์มิได้อุทธรณ์เป็นการไม่ชอบ เมื่อเป็นกรณีที่ศาลมีคำสั่งริบของกลาง และไม่ปรากฏว่าของกลางที่ศาลสั่งริบนั้นไม่อาจขายได้ จึงต้องจ่ายรางวัลแก่พนักงานเจ้าหน้าที่ผู้จับกุมร้อยละ 20 ของราคาของกลาง ตามพระราชบัญญัติให้บำเหน็จในการปราบปรามผู้กระทำความผิด พ.ศ. 2489 มาตรา 8 วรรคสองหาใช่ร้อยละ 15 ของค่าปรับไม่

ตามใบสำคัญที่จำเลยยึดมาจากโรงงานอุตสาหกรรมของโจทก์แสดงว่าโจทก์ได้รับเงินค่าขายเครื่องดื่มพิพาทในระหว่างเดือนมกราคมถึงเดือนมิถุนายน (เว้นแต่เดือนเมษายน)2528 จำนวน 889,399 ขวดและในช่วงเวลาดังกล่าวโจทก์ซื้อแสตมป์จากจำเลยเพื่อปิดแสดงการชำระภาษี 600,000 ดวง โดยปิดที่ขวดเครื่องดื่ม ขวดละ 1 ดวงเมื่อโจทก์พิสูจน์ไม่ได้ว่าจำนวนขวดที่ปรากฏในเอกสารที่จำเลยยึดมาจากโรงงานอุตสาหกรรมของโจทก์เป็นการเจ็บหนี้เก่าของโจทก์อยู่ด้วย จึงต้องฟังว่าเครื่องดื่มพิพาทที่โจทก์นำออกจากโรงงานอุตสาหกรรมจำนวน 289,399 ขวด โจทก์มิได้เสียภาษีสรรพสามิตก่อนนำออกจากโรงงานอุตสาหกรรมตามที่ พ.ร.บ.ภาษีสรรพสามิต พ.ศ. 2527มาตรา 10 กำหนดไว้ เอกสารที่โจทก์อ้างเป็นภาพถ่าย โดยโจทก์มิได้นำสืบให้เห็นว่าเหตุที่อ้างส่งต้นฉบับหรือคู่ฉบับไม่ได้เพราะเหตุใด เอกสารที่โจทก์อ้างจึงต้องห้ามมิให้รับฟังดังที่บัญญัติไว้ใน ป.วิ.พ.มาตรา 93.

ของกลางเป็นสุราที่มีแอลกอฮอล์สูงถึง 85 ดีกรี เมื่อเติมน้ำแล้ว ก็เป็นสิ่งที่ใช้ดื่ม,กินได้ นับว่าเป็นสุราที่ทำขึ้นโดยผิดกฎหมาย

ในคดีที่หาว่าจำเลยมีน้ำข้าวหมักส่าเชื้อสุราเถื่อน มีแอลกอฮอล์สามารถดื่มกินได้เช่นเดียวกับน้ำสุรา ไว้ในครอบครองนั้น โจทก์ไม่นำผู้ตรวจพิสูจน์ของกลางมาสืบ แม้แต่รายงานการตรวจและของกลางก็ไม่ได้ส่งศาล คงนำพะยานปากหนึ่งซึ่งไม่ใช่เป็นผู้ตรวจของกลางมาสืบว่า อำเภอได้พิสูจน์ของกลางแล้ว มีดีกรีได้เช่นเดียวกับสุราดังนี้ ยังไม่พอจะชี้ได้ว่าของกลางเป็นน้ำสุราตามบทวิเคราะห์แห่งกฏหมาย คดีจึงลงโทษจำเลยไม่ได้
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามฟ้องและริบของกลาง ศาลอุทธรณ์เห็นว่า โจทก์สืบไม่ได้ว่าของกลางเป็นน้ำสุรา พิพากษายกฟ้อง แต่ของกลางให้ริบ ดังนี้ แม้จำเลยจะไม่ได้ฎีกาในเรื่องริบของกลาง เมื่อคดียังชี้ขาดไม่ได้ว่าของกลางเป็นของผิดกฏหมาย ย่อมสั่งยกเรื่องริบของกลางเสียได้

การริบทรัพย์ตาม พ.ร.บ.พาสีชั้นไนบัญญัติการรบุไว้เปนกรนี ๆ ถ้าหาไม่มีบัญญัติไว้ไน พ.ร.บ. ฉนั้นนั้นแล้ว สาลสั่งริบได้ตาม ม. 28 ก.ม. อาญา สุราเถื่อนเปนของที่ผู้ไดทำหรือมีไว้หรือขายเปนผิดตาม พ.ร.บ.พาสีชั้นไนจึงริบได้ตามกดหมายอาญามาตรา 28.

ขายสุราที่ประกอบขึ้นในต่างประเทศโดยมิได้รับอนุญาตเป็นผิดตามมาตรา 8 แห่งพ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไข ปี 2476. รับซื้อสุราไว้ในครอบครองจากผู้ที่ไม่ได้รับอนุญาตขายสุราเป็นผิดตามมาตรา 8 วรรค 2.

ขายสุรานอกร้อนผิดใบอนุญาต
ผู้รับอนุญาตให้ตั้งร้านจำหน่ายสุราประเภท 2 เอาน้ำสุราไปฝากร้านอื่นขายนับว่าเป็นการขายสุรานอกร้านผิดใบอนุญาต กรณีที่ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

น้ำสุราที่ปล่อยให้ เปลี่ยนแปลงไป จนใช้รับประทานเหมือนอย่างสุราไม่ได้แม้จะมีแอลกอฮอล์อยู่บ้างก็ไม่นับว่าเป็นน้ำสุราตามกฎหมาย แลจำเลยยังไม่มีความผิด พ.ร.บ.ภาษีขั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2476 ม.9 วิธีพิจารณาอาญาพะยาน ศาลยอมรับฟังพะยานบุคคลที่เบิกความเกี่ยวกับการตรวจพิศูจน์น้ำสุราของกลาง

คดีเรื่องทำน้ำสุราเถื่อนนั้นผู้ทำมีผิดตาม ม.38 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 แลต้องวางโทษตาม ม.7 แห่ง พ.ร.บ.แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2476 มาตรา 8 แห่ง พ.ร.บ.ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2476 เป็นบทปรับโทษผู้ซื้อผู้ขายแลผู้มีน้ำสุราซึ่งมาจากต่างประเทศ หรือที่กระทำขึ้นโดยผิดกฎหมาย ฯลฯ จะใช้บังคับในคดีเรื่องทำสุราเถื่อนไม่ได้ ยกเลิกกฎหมาย พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.1248 ม.38 ยังใช้เป็นบทปรับผู้กระทำน้ำสุราเถื่อนอยู่ หาได้มีกฎหมายใดยกเลิกไม่

เพียงแต่ได้ความว่าแอลกอฮอล์ไว้ยังไม่มีผิดตามกฎหมายข้างต้น วิธีพิจารณาอาญาน่าที่นำสืบมีแอลกอฮอล์ไว้โจทก์ต้องนำสืบว่าแอลกอฮอล์เป็นสุราโดยสุภาพหรือเป็นวัตถุหรือของผสมที่มีแอลกอฮอล์ซึ่งใช้ดื่มกินได้อย่างสุรา จึงจะพังลงโทษจำเลยได้