คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
รู้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้ใช้ใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวโดยรู้ว่าเป็นเอกสารปลอม จำเลยรับว่าได้นำไปใช้จริง แต่ไม่รู้ว่าเป็นเอกสารปลอมสารสำคัญของคำฟ้องจึงอยู่ที่ว่า จำเลยรู้หรือไม่ว่าเอกสารนั้นเป็นเอกสารปลอม ส่วนวันเวลาที่จำเลยนำไปใช้ไม่ใช่ข้อสารสำคัญ แม้วันเวลากระทำ ความผิดตามที่ปรากฏในการพิจารณาแตกต่างกับที่กล่าวในฟ้องแต่จำเลยไม่ได้หลงต่อสู้ เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าจำเลยได้นำไปใช้จริงศาลลงโทษจำเลยได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192ซึ่งแก้ไขโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา(ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2499 มาตรา 13

ผู้ว่าราชการจังหวัดสั่งจ่ายเงินผิดประเภทโดยไม่มีอำนาจเป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ทำให้จังหวัดได้รับความเสียหาย กรณีเช่นนี้เป็นละเมิดตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 420 โจทก์ต้องฟ้องภายในอายุความ 1 ปี ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 448

เมื่อตามฟ้องและคำให้การจำเลย ฟังได้เพียงว่าจำเลยมีแอลกอฮอล์ตามฟ้องไว้จริง ศาลจะงดสืบพยานโจทก์และตัดสินว่าจำเลยไม่มีผิดหาได้ไม่
เพื่อที่จะฟังว่า จำเลยมีผิดหรือไม่ จะต้องให้โจทก์สืบพยานว่าแอลกอฮอล์นั้นเมื่อได้ผสมกับน้ำหรือของเหลวอย่างอื่นแล้วสามารถดื่มกินได้เช่นเดียวกับน้ำสุรา และจำเลยรู้ว่าเป็นสุราที่ทำขึ้นโดยฝ่าฝืนกฎหมายและฟังพยานจำเลยต่อไป.

การที่จะเอาผิดแก่ผู้ซื้อฐานรับของโจรนั้น โจทก์จะต้องนำสืบให้ได้ความว่า ผู้ซื้อรับซื้อไว้โดยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของร้ายที่ได้มาจากการกระทำผิดต่อกฎหมาย

ในคดีละเมิด โจทก์ฟ้องกล่าวว่า เพิ่งทราบการละเมิดหลังจากผู้ทำละเมิดวายชนม์ เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2488 โจทก์ฟ้องคดีเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2489 ซึ่งอยู่ภายในกำหนด 1 ปี ดังนี้ แม้จำเลยจะให้การตัดฟ้องว่า โจทก์ฟ้องคดีเกิน 1 ปี ก็ตามศาลก็จำต้องพิจารณาข้อเท็จจริงต่อไป เพราะข้อที่โจทก์รู้ถึงการละเมิดวันใดยังเป็นข้อเท็จจริงที่จะต้องสืบ

ช่วยถอดรถจักรยานคนร้ายไม่ต้องด้วยลักษณะความผิดฐานรับของโจร
บอกให้คนร้ายเอารถซึ่งรู้ว่าเป็นของร้ายไปขายให้บิดาของตนมีผิดฐานรับของโจร

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานรับผิดซึ่งเป็นของผู้ร้ายสวนเพ็ชร์ไม่ฟังว่าเป็นของผู้ใด จำเลยอุทธรณ์ขอให้ยกฟ้อง ศาลอุทธรณ์ขอให้ยกฟ้องและให้คืนนิลกับเพ็ชร์ให้จำเลย โจทก์ฎีกาขอให้ลงดทษ เมื่อศาลฎีกาฟังว่าเพ็ชร์เป็นของผู้เสียหายซึ่งจำเป็นของร้ายก็สั่งให้คืนเพ็ชร์ให้ผู้เสียหายได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีสุราเถื่อนจำเลยให้การว่ามีสุราเถื่อนจริง เมื่อโจทก์ไม่สืบพะยานศาลก็ต้องยกฟ้องเพราะโจทก์มีหน้าที่ต้องนำสืบว่าจำเลยมีไว้โดยรู้ว่าเป็นน้ำสุราผิดกฎหมายจำเลยจึงจะมีผิด

ไถคราดทำให้ต้นข้าวเสียหายโดยรู้อยู่ว่าเป็นของผู้อื่นปลูกไว้ย่อมมีผิดฐานทำให้เสียทรัพย์โดยไม่ต้องพิจารณาว่าที่ดินเป็นของจำเลยหรือไม่

โจทก์ฟ้องบรรยายฟ้องว่าทรัพย์ถูกลักไปแล้วจับได้ที่จำเลย โดยจำเลยเป็นผู้ลักมาหรือรับไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้ายขอให้ลงโทษตาม ม.293-321 ทางพิจารณาได้ความว่ากระทำผิดฐานรับของโจรดังนี้ ศาลลงโทษจำเลยฐานรับของโจรได้