คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สำเนา

การส่งสำเนาอุทธรณ์ฎีกาในคดีอาญานั้น เป็นหน้าที่ศาลส่งให้แก่คู่ความอีกฝ่ายหนึ่งตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 200, 201, 216 ฉะนั้นแม้ศาลจะส่งให้ผู้อุทธรณ์ฎีกานำส่งสำเนาให้แก่คู่ความอีกฝ่ายหนึ่งภายในกำหนด พอถึงกำหนดแล้วไม่มานำส่งก็ดี จึงยังถือไม่ได้ว่าศาลส่งสำเนาอุทธรณ์ฎีกาให้จำเลยไม่ได้ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 201 ศาลจึงมีหน้าที่ต้องจัดการส่งสำเนาอุทธรณ์ฎีกาให้จำเลยต่อไป

เคยพิพาทกันเรื่องพินัยกรรม์และได้ส่งต้นฉะบับพินัยกรรมต่อศาล คู่ความในคดีนั้นได้ขอคืนไปจากศาลแล้วตัวก็มาตาย เป็นอันเรียกมาเป็นพะยานในคดีใหม่ไม่ได้ แต่คงมีสำเนาอยู่ในสำนวนแม้ในสำเนาฉะบับนั้น จะมิได้มีลายเซ็นชื่อรับรองไว้ก็ดี ทนายความผู้คัดสำเนาพินัยกรรม์ฉะบับนั้น ก็ได้มาเบิกความยืนยันว่าพะยานได้คัดถูกต้องตรงกับต้นฉะบับแล้ว ดังนี้ ย่อมฟังได้ว่าสำเนาพินัยกรรม์นั้นเป็นสำเนาอันถูกต้อง ตรงกับต้นฉะบับแล้ว

กรณีที่ผู้ยื่นคำคู่ความจดไว้ในคำคู่ความว่าจะรอฟังคำสั่ง ถ้าไม่รอฟัง ให้ถือว่าได้ทราบคำสั่งนั้น แม้ผู้ยื่นคำร้องมิได้ฟังคำสั่งก็ถือว่าได้ทราบคำสั่งแล้ว
เรื่องการทิ้งฟ้องตาม มาตรา 174 ย่อมนำมาใช้บังคับแก่การทิ้งฟ้องอุทธรณ์ได้ โดยอนุโลม
ผู้อุทธรณ์ไม่มานำส่งสำเนาอุทธรณ์ให้แก่อีกฝ่ายหนึ่งภายในกำหนดที่ศาลสั่งย่อมเป็นการทิ้งฟ้อง ศาลอุทธรณ์ย่อมสั่งจำหน่ายคดี

สำเนาไบเส็ดรับเงินที่ออกไห้+ผู้ชำระเงินเินกว่า 5 บาทนั้นไม่ไช่ตราสารคู่ฉีกหรือคู่ฉบับของ+รับเงินตามกดหมาย ไม่ต้องติดอากรสแตมป์

คดีที่จำเลยฎีกาแล้วขอถอนฎีกานั้น ถ้าโจทก์มิได้ยื่นคำแก้ฎีกาจนพ้นกำหนดแล้วศาลสั่งอนุญาตให้ถอนได้ โดยไม่ต้องส่งสำเนาคำขอถอนให้อีกฝ่ายหนึ่ง หมายเหตุคดีนี้ไม่ได้ส่งสำเนาขอถอนให้อีกฝ่ายหนึ่ง

เขียนสำเนาฟ้องอุทธรณ์ไม่เรียบร้อย โดยเขียนแทรกระหว่างบรรทัดเต็มเป็นพืดไป ศาลสั่งให้ทำมายื่นใหม่แต่ไม่ทำตามกำหนด ศาลสั่งไม่รับฟ้องอุทธรณ์นั้นแล้ว จะทำมายื่นใหม่เมื่อพ้นกำหนดอายุความอุทธรณ์ไม่ได้

คดีอาญาผู้อ้างพะยานเอกสารจะต้องคัดสำเนาให้อีกฝ่ายหนึ่งทราบล่วงหน้าต่อเมื่อฝ่ายนั้นร้องขอ+ละศาลเห็นสมควรเมื่อประมวลวิธีพิจารณาอาญามีบทบัญญัติว่าได้โดยฉะเพาะแล้วจะนำประมวลวิธีพิจารณาความแพ่งมาอนุโลมใช้บังคับหาได้ไม่

โจทก์เป็นเจ้าของลิขสิทธิหนังสือเล่มหนึ่งได้ว่าจ้างจำเลยพิมพ์หนังสือเล่มนั้นเป็นจำนวน 1000 เล่มโจทก์รับหนังสือไว้เพียง 300 เล่มเหลือนอกนั้นคืนจำเลยเพราะหน้าหนังสือสับกัน จำเลยเอาหนังสือที่โจทก์ส่งคืนออกขาย ดังนี้ไม่มีผิดตาม ม. 25 แห่ง
พ.ร.บ. คุ้มครองวรรณกรรมเพราะหนังสือนั้นไม่เป็นสำเนาจำลองตามความหมายในมาตรานั้น ประมวลวิธีพิจารณา อาญา ม. 219 คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ ๆ ฎีกาได้แต่ข้อกฎหมาย

มฤดก,พินัยกรรม อายุความ ฟ้องเรียกทรัพย์ตามพินัยกรรมเมื่อเกินปีแล้วก็ได้
ลักษณพะยาน
ต้นพินัยกรรมหายส่งสำเนาและนำพะยานบุคคลผู้ลุกนั่ง พินัยกรรมมาเบิกความประกอบฟังได้
วิธีพิจารณาแพ่ง
หน้าที่นำสืบ ผู้จัดการมรฤกแลเป็นผู้เก็บพินัยกรรมค้านว่าสำเนาพินัยกรรมที่เขานำส่งไม่ถูกต้องเป็นหน้าที่ตัวต้องนำสืบ ป.พ.พ.ม.145 เงื่อนไงที่เกินเวลาอันสมควรแล้วจะยกขึ้นต่อสู้ไม่ได้

ป.รัษฎากร มาตรา 118 บัญญัติเพียงว่า ตราสารใดไม่ปิดแสตมป์บริบูรณ์จะใช้ต้นฉบับ คู่ฉบับ คู่ฉีก หรือสำเนาตราสารนั้นเป็นพยานหลักฐานในคดีแพ่งไม่ได้เท่านั้น ไม่ได้บังคับถึงเวลาที่ปิด ดังนั้น แม้สำเนาสัญญากู้ยืมเงินซึ่งเป็นฉบับภาพถ่ายที่โจทก์แนบมาเป็นเอกสารท้ายคำฟ้องจะไม่ปรากฏการปิดแสตมป์ แต่เมื่อต้นฉบับสัญญากู้ยืมเงินที่โจทก์นำสืบในชั้นพิจารณาได้ปิดแสตมป์ครบถ้วนบริบูรณ์มาก่อนแล้วขณะโจทก์อ้างส่งเป็นพยานต่อศาล จึงย่อมใช้เป็นพยานหลักฐานได้ ทั้งนี้ โดยโจทก์ไม่จำต้องได้รับอนุญาตจากศาลให้ปิดแสตมป์อีก เพราะมิใช่เป็นกรณีขออนุญาตปิดแสตมป์ภายหลังอ้างส่งเอกสารเป็นพยานโดยเอกสารนั้นยังไม่ได้ปิดแสตมป์ ที่ศาลล่างทั้งสองรับฟังสัญญากู้ยืมเงินเป็นพยานหลักฐานจึงไม่เป็นการฝ่าฝืนต่อกฎหมาย