คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
สิทธิในที่ดิน

ในกรณีย์เรื่องแย่งสิทธิในที่ดินศาลพิพากษาว่าที่ดินเป็นของจำเลยแล้ว ผู้ที่อ้างว่าได้รับโอนที่ดินจากโจทก์ ภายหลังคดีนั้นถึงที่สุดแล้ว ย่อมไม่มีอำนาจจะมาฟ้องขับไล่จำเลยได้

ในกรณีเรื่องแย่งสิทธิในที่ดิน ศาลพิพากษาว่าที่ดินเป็นของจำเลยแล้วผู้ที่อ้างว่าได้รับโอนที่ดินจากโจทก์ภายหลังคดีนั้นถึงที่สุดแล้วย่อมไม่มีอำนาจจะมาฟ้องขับไล่จำเลยได้

โจทฟ้องขอไห้สาลสแดงว่าที่พิพาทเปนสิทธิแก่โจทแต่ชั้นพิจารนาได้ความว่า ที่รายพิพาทนั้น เปนของโจทและน้องสาวคนละครึ่งโดยน้องสาวโจทไม่ได้มอบอำนาดไห้โจทฟ้องเช่นี้ แม้จะได้ความต่อมาว่า ที่เปนของโจทครึ่งหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ปรากตไนแผนที่ว่ามีเขตเพียงใด สาลย่อมพิพากสาลแดงสิทธิไห้โจทไม่ได้

โจทเปนผู้ซื้อที่ดินรายพิพาทโดยโอนทเบียนซื้อขายกันที่หอทเบียน ได้เสียค่าตอบแทนและโดยสุจริต แม้จำเลยจะอ้างว่าาได้ครอบครองมากว่า 10 ปี ก็หาไช้ยันต่อโจทได้ไม่.

เจ้าของที่ดินที่มีไบเหยีบบย่ำและได้ทำประโยชน์ไนที่ดินนั้นด้วย ย่อมมีสิทธิ์ดีกว่าผู้มีหนังสือซื้อขายที่รายพิพาทนั้น ที่ทำต่อกรมการอำเพอแต่ไม่ได้เข้าทำประโยชน์หรือได้ครอบครองแต่ประการได ฟ้องโจทที่มิได้ระบุว่าจำเลยเข้าแย่งที่ดินของโจทวันเดือนได ตรงไหนและมากน้อยเท่าได ถ้าหากจำเลยเข้าไจฟ้องของโจทดีจนถึงต่อสู้คดีได้เปนกิจจะลักสนะเช่นนี้ ย่อมไม่เปนฟ้องที่เคลือบคลุม

เจ้าของที่ดินที่มีใบเหยียบย่ำและได้ทำประโยชน์ในที่ดินนั้นด้วย. ย่อมมีสิทธิดีกว่าผู้มีหนังสือซื้อขายที่รายพิพาทนั้น ที่ทำต่อกรมการอำเภอแต่ไม่ได้เข้าทำประโยชน์หรือได้ครอบครองแต่ประการใด. ฟ้องโจทก์ที่มิได้ระบุว่าจำเลยเข้าแย่งที่ดินของโจทก์วันเดือนใด ตรงไหนและมากน้อยเท่าใด. ถ้าหากจำเลยเข้าใจฟ้องของโจทก์ดีจนถึงต่อสู้คดีได้เป็นกิจจลักษณะเช่นนี้.ย่อมไม่เป็นฟ้องที่เคลือบคลุม.

โจทก์ฟ้องอ้างสิทธิตามเขตโฉนดมิได้อ้างว่าตนมีสิทธิถึงที่วิวาทซึ่งเป็นที่นอกโฉนด. โจทก์ไม่มีทางชนะคดี.เพราะเป็นการเกินคำขอ. ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 19/2485.

จำเลยถือสิทธิเข้าครอบครองไนที่รายพิพาทพายหลังที่ฝ่ายโจทได้ร้องขอไห้ทางอำเพอออกไบเหยียบย่ำแล้วเช่นนี้ ย่อมถือได้ว่าจำเลยได้ไช้สิทธิโดยไม่สุจริต

โจทก์ยื่นเรื่องราวขอประทานบัตร์กองที่ดินเพื่อทำเหมืองแร่ จำเลยยื่นคำร้องคัดค้านเป็นเหตุให้กองที่ดิน ฯ ขัดข้องต่อการออกประทานบัตร์โจทก์ฟ้องจำเลยได้

บัญญัติให้สิทธิ์แก่ผู้อยู่ในฐานะอันจะให้จดทะเบียนสิทธิ์ของตนได้อยู่ก่อนที่อาจจะเรียกร้องให้เพิกถอนการจดทะเบียนนั้นได้เท่านั้นหากผู้นั้นไม่ฟ้องร้องขอให้เพิกถอนการจดทะเบียนสิทธิ์ สิทธิ์ของผู้นั้นก็ยังคงมีอยู่ตามเดิม มาตรานี้หามีผลทำให้เสื่อมเสียสิทธิ์ของผู้นั้นอย่างใดไม่.
ประมวลแพ่งฯ มาตรา 240 ซึ่งบัญญัติให้ฟ้องร้องใน 1 ปี หรือ 10 ปีนั้นเป็นเรื่องนิติกรรมซึ่งเกิดจากการฉ้อฉลที่ลูกหนี้กระทำโดยรู้อยู่ว่าจะเป็นทางให้เจ้าหนี้เสียเปรียบหาใช่บังคับในเรื่องที่ผู้มีสิทธิ์ในที่ดินไม่เรียกร้องขอให้เพิกถอนการจดทะเบียนของคนอื่นในที่ดินนั้นไม่.