คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฎีกาต้องห้าม

เมื่อปรากฎว่าข้อกฎหมายที่จำเลยฎีกา ไม่มีข้อเท็ดจริงในสำนวนฎีกาของจำเลยก็ต้องห้ามตาม ป.วิ.อ. มาตรา 195, 225

คดีมีทุนทรัพย์ไม่เกิน 2000 บาท โจทก์แพ้คดีจำเลยมนข้อเท็จจริงมาแล้ว 2 ศาล จึงเป็นคดีต้องห้ามมิให้ฎีกาในข้เท็จจริงตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 248 โจทก์จะมายื่นคำร้องเพิ่มราคาทรัพย์สินที่พิพาทในชั้นฎีกา เพื่อจะให้ฎีกาได้นั้น ไม่ต้องด้วยความประสงค์ศาลฎีกาย่อมให้ยกฎีกาโจทก์เสีย
(อ้างฎีกาที่ 1274/2493)

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249 ฐานฆ่าคนตายโดยเจตนา ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา จำคุก 9 ปี ศาลอุทธรณ์คงพิพากษาว่าจำเลยผิดตามมาตรา 251 แต่แก้โทษจำคุกเป็นจำคุก 5 ปี ดังนี้ ถือว่าแก้น้อย ฎีกาข้อเท็จจริงได้ไม่

ปืนของกลางในคดีที่หาว่าจำเลยยืมปืนของผู้อื่นซึ่งมีไว้โดยถูกต้องตามกฎหมายไปโดยไม่ได้รับอนุญาตนั้น เมื่อศาลล่างลงโทษปรับเพียง 100 บาท และศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลล่างในข้อไม่ริบปืน โดยเห็นว่ายังไม่ควรริบดังนี้ ถือว่าเป็นปัญหาข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาไม่ได้ โดยต้องห้าม

จำเลยยื่นคำร้องว่าโจทก์ฟ้องผิดศาล ขอให้ศาลไต่สวนเรื่องทรัพย์ที่โจทก์ฟ้องว่าจะอยู่ในเขตต์ศาลหรือไม่ เมื่อศาลไต่สวนแล้วเห็นว่าทรัพย์ที่ฟ้องอยู่ในเขตต์ศาลนั้น และให้ดำเนินการพิจารณาต่อไปดังนี้ คำสั่งของศาลเช่นว่านี้ เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาและไม่ใช่กรณีที่ศาลวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายเบื้องต้นตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 24 จำเลยจะฎีกาคำสั่งเช่นว่านี้ไม่ได้ เป็นการต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา 226 (1).

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดิน 2 แปลงอันมีราคา 1,500 บาทศาลชั้นต้นพิพากษาว่าที่ดินแปลงหนึ่งเป็นของจำเลย ให้ขับไล่จำเลยออกจากที่อีกแปลงหนึ่ง ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าที่ดินทั้งหมดเป็นของโจทก์ ให้ขับไล่จำเลย จำเลยฎีกาและตั้งทุนทรัพย์ที่ดินที่ศาลชั้นต้นฟังว่าเป็นของจำเลยราคา 700 บาท ดังนี้ ศาลอุทธรณ์แก้ไขเล็กน้อย จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นให้ลงโทษจำคุกจำเลยมีกำหนด 1 ปี 4 เดือนแล้วให้กักกันมีกำหนด 3 ปีนั้นฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้
การขอให้ยกหรือลดโทษกักกันอันเป็นดุลพินิจนั้น เป็นปัญหาข้อเท็จจริง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ฟังว่า กรณีเป็นเรื่องที่จำเลยได้รับมอบหมายทรัพย์นั้นไว้จากผู้เสียหาย แม้จำเลยจะเบียดบังเอาไปก็เป็นเรื่องยักยอก,ไม่ใช่ลักทรัพย์พิพากษายกฟ้องโจทก์ดังนี้ เรื่องจำเลยได้รับมอบหมายทรัพย์ไว้เมื่อใดหรือไม่เป็นข้อเท็จจริง ฉะนั้นศาลเดิมและศาลอุทธรณ์ได้พิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอาศัยข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาไม่ได้ ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญา ม.219

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีผิดหลายบทหลายกะทงให้รวมกะทงลงโทษจำเลยแต่ละฐานไม่เกิน + ปีและให้คืนทรัพย์ด้วยศาลอุทธรณ์พิพากษายืน+เรื่องโทษแต่พิพากษา+ในเรื่องจำนวนทรัพย์+จะคืนดังนี้ คู่ความฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้

จำเลยฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นต้น มิได้คัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์นั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 10 ปี ศาลอุทธรณ์ได้ให้จำคุกจำเลย 5 ปี ดังนี้เป็นแก้น้อย ฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้