คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ยักยอกทรัพย์

ฟ้องว่า "จำเลยรับมอบหมายสร้อยของ ส.ไปในวันที่ 3 ต.ค.86 เวลากลางแล้วบังอาจมีเจตนาทุจริตเบียดบังเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย" ดังเป็นฟ้องสมบูรณ์ตามกฎหมายในความผิดฐานยักยอกแล้ว.
ความผิดฐานยักยอกนั้นเกิดขึ้นแต่วันที่รับมอบหมายจนถึงวันที่ไม่ยอมส่งคืน ดังนี้เมื่อฟ้องว่าจำเลยยักยอกแต่วันที่ 3 ต.ค.86 ซึ่งเป็นวันได้รับมอบหมาย แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยไม่ยอมคืนทรัพย์ให้ในเดือน พ.ย. 2486 จึงไม่ถือว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง.

ฟ้องว่า 'จำเลยรับมอบหมายสร้อยของ ส. ไปในวันที่ 3 ต.ค.86 เวลากลางวันแล้วบังอาจมีเจตนาทุจริตเบียดบังเป็นประโยชน์ส่วนตัวเสีย'ดังนี้ เป็นฟ้องสมบูรณ์ตามกฎหมายในความผิดฐานยักยอกแล้ว
ความผิดฐานยักยอกนั้นเกิดขึ้นแต่วันที่รับมอบหมายจนถึงวันที่ไม่ยอมส่งคืน ดังนี้ เมื่อฟ้องว่าจำเลยยักยอกแต่วันที่ 3 ต.ค.86 ซึ่งเป็นวันได้รับมอบหมาย แต่ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยไม่ยอมคืนทรัพย์ให้ในเดือน พ.ย.2486 จึงไม่ถือว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง

ฟ้องว่าจำเลยได้รับมอบตะปูไปขายแทน แล้วจำเลยยักยอกเงินค่าขายตะปู ดังนี้ถือว่าเป็นฟ้องที่ลงโทษฐานยักยอกตะปูได้ เพราะการมอบหมายให้รับเงินนั้นอาจมีได้ทั้งโดยตรงและโดยปริยายอ้างฎีกาที่ 203/2487
บรรยายฟ้องว่าจำเลยรับมอบตะปูเพื่อจัดการขาย จำเลยขายแล้ว และรับเงินแล้วยักยอกเงินนั้นเสีย ดังนี้ถือว่าตามฟ้องยังไม่ชัดเป็นความผิดฐานยักยอก เพราะไม่แน่ว่าเป็นการมอบให้เด็ดขาด หรือมอบให้จัดการขายแทนผู้มอบ

ฟ้องระบุว่าของหายโดยถูกคนร้ายลัก ต่อมาของนั้นตกหยู่ที่จำเลยโดยจำเลยรับไว้จากคนร้ายโดยรู้ว่าเปนของร้ายหรือมิฉะนั้นก็เก็บตกได้แล้วยักยอก ขอไห้ลงโทสตามมาตรา 318, 321. ดังนี้ไม่เปนฟ้องเคลือบคลุม.

ความผิดถานยักยอกทรัพย์เกิดเมื่อจำเลยได้รับมอบทรัพย์แล้วเจตนาทุจริตยักยอก ไม่ไช้เกิดขึ้นตั้งแต่ผู้เสียหายซาบเจตนาทุจริตของจำเลย
ไนคดียักยอกโจทระบุสถานที่เกิดเหตุที่ความผิดถานยักยอกเกิดขึ้นแล้ว แม้ได้ความว่าผู้เสียหายซาบเจตนาทุจริตของจำเลยที่ตำบนอื่น ก็ไม่ทำไห้ถือข้อเท็ดจิงต่างกับฟ้อง

ความผิดฐานยักยอกทรัพย์เกิดเมื่อจำเลยได้รับมอบทรัพย์แล้วเจตนาทุจริตยักยอก ไม่ใช่เกิดขึ้นตั้งแต่ผู้เสียหายทราบเจตนาทุจริตของจำเลย ในคดียักยอกโจทก์ระบุสถานที่เกิดเหตุที่ความผิดฐานยักยอกเกิดขึ้นแล้วแม้ได้ความว่าผู้เสียหายทราบเจตนาทุจริตของจำเลยที่ตำบลอื่น ก็ไม่ทำให้ถือข้อเท็จจริงต่างกับฟ้อง

โจทก์จำเลยอยู่กินกันฉันสามีภรรยาโดยมิได้จดทะเบียนสมรสภายหลังได้ทำสัญญาแบ่งทรัพย์กัน จักรเย็บผ้าเป็นส่วนของโจทก์แต่ยังคงอยู่กินด้วยกันเช่นเดิม จำเลยได้เอาจักรคันนั้นซึ่ง ได้ให้ผู้อื่นเช่าไว้แต่เมื่อก่อนแบ่งทรัพย์กัน ไปขายแล้วเอาเงินค่าขายจักรได้ไปใช้ส่วนตัวเสียโดยไม่ส่งให้โจทก์ ดังนี้ จำเลยยังไม่มีผิดฐานยักยอกทรัพย์โดยถือไม่ได้ว่าโจทก์ได้มอบการครอบครองจักรเย็บผ้าคันนั้นให้จำเลย

โจทฟ้องว่ามีคนร้ายลักทรัพย์ของผู้เสียหายไป จำเลยนำความมาบอกเจ้าทรัพย์ถึงเรื่องของที่หายหยู่เปนที่ถ้าต้องการเอาคืนจำเลยจะนำมาไห้ แต่ต้องเอาเงินก่อนเจ้าทรัพย์มอบไห้ไป แล้วจำเลบไม่เอาของมาคืนไห้เจ้าทรัพย์ ดั่งนี้ไม่เปนมูลความผิดถานยักยอกอันต้องอาญา

โจทก์ฟ้องว่ามีคนร้ายลักทรัพย์ของผู้เสียหายไป จำเลยนำความมาบอกเจ้าทรัพย์ถึงเรื่องของที่หายอยู่เป็นที่ถ้าต้องการเอาคืนจำเลยจะนำมาให้ แต่ต้องเอาเงินก่อนเจ้าทรัพย์มอบให้ไป แล้วจำเลยไม่เอาของมาคืนให้เจ้าทรัพย์ ดั่งนี้ไม่เป็นมูลความผิดฐานยักยอกอันต้องอาญา

ผูเสียหายได้มอบไบธนานัติไห้จำเลยไปรับเงินจากที่ทำการไปรสนีย์แล้วไห้นำเงินที่รับได้ ส่งผู้เสียหายโดยธนานัตินั้นได้ส่งมาชำระค่าชายข้าวของผู้เสียหาย แต่ส่งถึงชื่อจำเลย เมื่อจำเลยรับเงินแล้วไม่นำส่งผู้เสียหายดังนี้ ถือว่าจำเลยได้รับมอบหมายไห้เปนผู้ดูแลรักสาทรัพย์หรือจัดการหย่างหนึ่งหย่างไดแก่ทรัพย์นั้น