คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: รับของโจร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1782/2493 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การฟ้องรับของโจร: โจทก์ฎีกาข้อเท็จจริงไม่ได้ เมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโดยฟังว่าจำเลยไม่รู้ว่าเป็นของผิดกฎหมาย

ในคดีฟ้องหาว่าจำเลยรับของโจร ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโดยถือว่าทางพิจารณาได้ความต่างกับฟ้องศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยรับไว้โดยไม่รู้ว่า เป็นของที่ได้มาจากการกระทำผิดกฎหมาย, จึงพิพากษายืน ดังนี้โจทก์จะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา 219
(อ้างฎีกาที่ 1344/2492)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1782/2493

การฎีกาข้อเท็จจริงในคดีรับของโจร: เมื่อศาลชั้นต้น/อุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโดยอาศัยข้อเท็จจริง โจทก์ฎีกาไม่ได้

ในคดีฟ้องหาว่าจำเลยรับของโจร ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโดยถือว่าทางพิจารณาได้ความต่างกับฟ้อง ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยรับไว้โดยไม่รู้ว่าเป็นของที่ได้มาจากการกระทำผิดกฎหมายจึงพิพากษายืน ดังนี้ โจทก์จะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 219 (อ้างฎีกาที่ 1344/2492)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 73/2492 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การกระทำที่ไม่เป็นความผิดฐานลักทรัพย์/รับของโจร เมื่อช่วยเหลือขนย้ายทรัพย์สินจากเหตุอัคคีภัยตามคำขอ

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานลักทรัพย์ หรือรับของโจร ข้อเท็จจริงได้ความว่า ของกลางที่จับได้จากบ้านจำเลย เป็นของที่จำเลยช่วยขนหนีอัคคีภัยมาเก็บรักษาไว้ตามคำขอร้องของเจ้าทรัพย์ การกระทำของจำเลยไม่เป็นผิด ฐานลักทรัพย์ หรือรับของโจร.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 73/2492

การกระทำช่วยขนย้ายทรัพย์สินหนีไฟ ไม่เป็นความผิดฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย ฐานลักทรัพย์ หรือรับของโจรข้อเท็จจริงได้ความว่า ของกลางที่จับได้จากบ้านจำเลย เป็นของที่จำเลยช่วยขนหนีอัคคีภัยมาเก็บรักษาไว้ตามคำขอร้องของเจ้าทรัพย์การกระทำของจำเลยไม่เป็นผิดฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 248/2492 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

รับของโจร: ข้อเท็จจริงตามฟ้องคลาดเคลื่อนแต่ไม่ทำให้จำเลยเสียเปรียบ จึงไม่เป็นเหตุให้ยกฟ้อง

ในความผิดฐานรับของโจร โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้รับไม้ขอนสักของบริษัทบอมเบเบอร์ม่าที่ถูกคนร้ายลักไป โดยรู้ว่าเป็นของได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมาย แต่คำพะยานโจทก์ว่าไม้นี้ได้หลุดลอยไปจากบริษัทแล้วมีผู้เก็บเบียดบังเอาไว้ แล้วจำเลยได้รับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย ดังนี้ ข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาคลาดเคลื่อนจากฟ้องในรายละเอียด ยังถือไม่ได้ว่าแตกต่างกับฟ้องอันจะเป็นเหตุให้ยกฟ้อง.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 248/2492

รับของโจร: ความคลาดเคลื่อนในการบรรยายฟ้องไม่ทำให้จำเลยเสียเปรียบ หากยังคงความผิดฐานรับของโจร

ในความผิดฐานรับของโจร โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้รับไม้ขอนสักของบริษัทบอมเบเบอร์ม่าที่ถูกคนร้ายลักไป โดยรู้ว่าเป็นของได้มาโดยการกระทำผิด กฎหมาย แต่คำพยานโจทก์ว่าไม้นี้ได้หลุดลอยไปจากบริษัทแล้วมีผู้เก็บเบียดบังเอาไว้ แล้วจำเลยได้รับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้ายดังนี้ ข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาคลาดเคลื่อนจากฟ้องในรายละเอียด ยังถือไม่ได้ว่าแตกต่างกับฟ้องอันจะเป็นเหตุให้ยกฟ้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1587/2492 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

การแก้ไขคำพิพากษาข้อหาปลอมเช็คและรับของโจร ศาลฎีกาพิจารณาว่าเป็นการแก้ไขเล็กน้อย

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 321 และ 225 ที่แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2477 (ฉบับที่ 5) มาตรา 3 ให้รวมโทษจำคุกจำเลย 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ยกฟ้องข้อหาฐานรับของโจร ส่วนกำหนดโทษคงยืนตาม ดังนี้ ย่อมเป็นการแก้ไขเล็กน้อย และลงโทษจำคุกจำเลยอย่างเดียวไม่เกิน 5 ปี โจทก์ฎีกา ในข้อเท็จจริงไม่ได้ตามป.ม.วิ.อาญามาตรา 218

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1555/2492

ความต่างของข้อเท็จจริงในฟ้องกับทางพิจารณา: การลักกระบือ และการรับของโจร

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยเป็นคนร้ายลักกระบือ 3 ตัวของซ. หรือรับกระบือนั้นไว้ โดยรู้ว่าเป็นของร้าย แต่ทางพิจารณาได้ความว่า กระบือที่ถูกคนร้ายลักไปเป็นกระบือของ ซ.1ตัวอีก2ตัวเป็นของผู้อื่นฝากซ.เลี้ยงไว้ และกระบือ 2 ตัวที่จับได้จากจำเลยเป็นกระบือของผู้อื่นที่ฝาก ซ. ไว้ ดังนี้ จะว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้องหาได้ไม่ (อ้างฎีกาที่ 62/2486)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1000/2492

การรับของโจร: เพียงรับทรัพย์ที่รู้ว่าได้มาจากการกระทำผิด ก็มีความผิดตามกฎหมาย

โจทก์ฟ้องที่เกิดเหตุรวม 2 ตำบล ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยได้กระทำผิดในตำบลหนึ่งนั้น ไม่เรียกว่า ข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ลงโทษจำเลยได้
การรับของโจร ไม่จำต้องรับไว้จากคนร้ายที่ลักมาโดยตรง เพียงแต่รับไว้โดยรู้ว่าทรัพย์นั้นได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมาย ก็มีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา 321 ได้.

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 943/2491 เวอร์ชัน 2 คำพิพากษาฎีกานี้ มีเนื้อหาจากเว็บทางการหลายรูปแบบ

ฟ้องขัดแย้งในตัวเอง: ลักทรัพย์ vs รับของโจร โจทก์ฟ้องทั้งสองฐานไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า ระหว่างวันที่ 15 สิงหาคม ถึง 19 กันยายน 2490 จำเลยสมคบกันลักไม้สักหรือมิฉะนั้นตามวันเวลาดังกล่าว จำเลยรับไม้สักนั้นไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย ต่อมาตำรวจค้นพบไม้สักที่จำเลยลักไปที่ข้างรั้วบ้านของจำเลย ขอให้ลงโทษ ดังนี้เป็นฟ้องที่ขัดกันอยู่ในตัว ใช้ไม่ได้ตามกฎหมาย
(อ้างฎีกา 975/2480)

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags รับของโจร