คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ความรับผิด

เกณฑ์แห่งตัวการต่างคนต่างทำไปในปัจจุบันยังไม่เปนตัวการ เคยมีหลักเกณฑ์ว่าตัวการไม่จำเป็นต้องสมคบกันมาก่อน เรื่องนี้เห็นว่าจำเลยต่างช่วยกันทำร้าย ควรมีผิดดังศาลเดิมตัดสิน

ความรับผิดชอบในเรื่องค่าเสียหาย

สัญญากู้เงิน ลักษณพะยาน น่าที่นำสืบ

ละเมิดทำให้เสียหายประมวลแพ่งและพาณิชย์ ม. 8 เหตุสุดวิสัย

ตัวการต้องมีการสมคบกันแก้บทแก้โทษปัญหากฎหมายแยกการกระทำผิด ( เทียบฎีกาที่ 1083/131, 176 - 177/2498 )

รับซื้อโดยสุจริตกรรมสิทธิ์

เรือฉะลอมที่เปนพาหนะขนสุราเถื่อนนั้นถ้าไม่ใช่เรือของจำเลยแลเจ้าของเรือไม่ทราบว่าจะเอาไปกระทำผิดไม่ควรริบ

เมื่อของร้ายตกอยู่แก่จำเลย ๆ ต้องนำสืบให้สม ถ้าไม่สมต้องมีโทษ คดีนี้ปรากฎตามพิพากษาศาลเดิมว่ามูลฝิ่น โจทก์สืบไม่ได้ว่าเปนมูลฝิ่นเถื่อนหรือมูลฝิ่น รัฐบาล ศาลจึงฟังว่า เปนมูลฝิ่นรัฐบาล จึงให้คืนไป โจทก์ไม่ได้ฎีกาเรื่องมูลฝิ่นขึ้นมา

พยานหลงข้อต่อสู้

อนุญาโตตุลาการสืบพยานของคู่พิพาทเสร็จแล้ว รับฟังข้อเท็จจริงว่าผู้ตายเป็นลูกจ้างของ ช. มีหน้าที่ขนไก่ขึ้นลงจากรถ วันเกิดเหตุหลังจากส่งไก่เสร็จแล้ว ช. จะไปซื้อหญ้าที่อำเภอองครักษ์มาปลูกที่บ้าน ผู้ตายขอไปด้วยเพราะรู้จักสถานที่ จึงโดยสารมาในรถ ระหว่างที่ ช. ขับรถยนต์พาผู้ตายกลับบ้าน เกิดอุบัติเหตุเป็นเหตุให้ผู้ตายถึงแก่ความตาย ถือว่าอุบัติเหตุเกิดขึ้นในระหว่างทางการที่จ้าง ผู้คัดค้านไม่ต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทน ผู้ร้องอุทธรณ์ว่า ผู้ตายเดินทางไปกับ ช. หลังจากเสร็จสิ้นการส่งไก่ ไม่ใช่ทางการที่จ้าง เป็นการโต้แย้งดุลพินิจของอนุญาโตตุลาการในการวินิจฉัยข้อเท็จจริง ไม่ใช่กรณีที่ศาลจะเพิกถอนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการได้ตาม พ.ร.บ.อนุญาโตตุลาการ พ.ศ.2545 มาตรา 40 (1) (2) วรรคสาม ศาลชั้นต้นวินิจฉัยชอบแล้ว ส่วนอุทธรณ์ของผู้ร้องอีกข้อหนึ่งว่า ตามเงื่อนไขท้ายกรมธรรม์ หมวดการคุ้มครองความรับผิดต่อบุคคลภายนอก ข้อ 8 วรรคหนึ่ง ผู้คัดค้านไม่อาจยกความไม่สมบูรณ์ของกรมธรรม์หรือความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของผู้เอาประกันภัยเป็นข้อต่อสู้บุคคลภายนอก เพื่อปฏิเสธความรับผิดนั้น แต่เงื่อนไขท้ายกรมธรรม์หมวดการคุ้มครองความรับผิดต่อบุคคลภายนอก ข้อ 1.1 วรรคท้าย ระบุว่า บุคคลภายนอกไม่รวมถึงผู้ขับขี่ที่เป็นฝ่ายต้องรับผิดตามกฎหมายตลอดจนลูกจ้างในทางการที่จ้างของผู้ขับขี่ ผู้ตายจึงไม่ใช่บุคคลภายนอกตามความหมายในเงื่อนไขกรมธรรม์ข้อนี้ ผู้คัดค้านย่อมไม่ถูกห้ามปฏิเสธความรับผิดตามเงื่อนไขข้อ 8 ที่อนุญาโตตุลาการชี้ขาดว่าผู้คัดค้านไม่ต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนจึงไม่ขัดต่อข้อสัญญา การยอมรับหรือการบังคับตามคำชี้ขาดไม่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน และคำสั่งของศาลชั้นต้นก็ไม่ได้ฝ่าฝืนต่อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน ต้องห้ามอุทธรณ์ตาม พ.ร.บ.อนุญาโตตุลาการ พ.ศ.2545 มาตรา 45 (1) (2) วรรคหนึ่ง ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย