คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ประมาทเลินเล่อ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกระทำให้ผู้ต้องหาหลบหนีโดยประมาทโดยไม่ได้ใส่กุญแจมือ และเครื่องจำจองพันธนาการ เมื่อจำเลยปฏิเสธ โจทก์มีหน้าที่ต้องนำสืบให้สมฟ้องว่า เหตุที่ผู้ต้องหาหลบหนีไปนั้น เพราะจำเลยไม่ได้ใส่กุญแจมือและเครื่องจำจองพันธนาการ เมื่อโจทก์นำพยานมาสืบไม่สมฟ้อง ลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกระทำให้ผู้ต้องหาหลบหนีโดยประมาทโดยไม่ได้ใส่กุญแจมือและเครื่องจำจองพันธนาการ เมื่อจำเลยปฏิเสธ โจทก์มีหน้าที่ต้องนำสืบให้สมฟ้องว่าเหตุที่ผู้ต้องหาหลบหนีไปนั้น เพราะจำเลยไม่ได้ใส่กุญแจมือและเครื่องจำจองพันธนาการ เมื่อโจทก์นำพยานมาสืบไม่สมฟ้องลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเผาฟืนในเตาเพื่อเคี่ยวนมมีลักษณะน่ากลัวอันตรายแก่คนและห้องแถวและเกิดไหม้หลังคาห้องแถวคิดเป็นเงิน 20 บาท ขอให้ลงโทษตาม ม.186,187 ก.ม.อาญา ศาลพิจารณาเห็นว่า จำเลยควรมีผิดเพียงฐานประมาทตาม ม.201 และโจทก์ไม่ได้กล่าวถึงการประมาท และไม่ได้อ้างกฎหมายเรื่องการประมาทลงโทษจำเลยไม่ได้ (ฎีกาที่ 574/2483)

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเผาฟืนในเตาเพื่อเคี่ยวนมมีลักษณะน่ากลัวอันตรายแก่คนและห้องแถวและเกิดไฟไหม้หลังคาห้องแถวคิดเป็นเงิน 20 บาทขอให้ลงโทษตามมาตรา 186,187 กฎหมายลักษณะอาญา ศาลพิจารณาเห็นว่า จำเลยควรมีผิดเพียงฐานประมาทตาม มาตรา 201 และโจทก์ไม่ได้กล่าวถึงการประมาท และไม่ได้อ้างกฎหมายเรื่องการประมาทลงโทษจำเลยไม่ได้(ฎีกาที่ 574/2483)

ฟ้องเรียกค่าเสียหายฐานละเมิดเนื่องจากการยึดทรัพย์ก่อนคำพิพากษาต้องบรรยายฟ้องให้เข้าลักษณะที่บัญญัติไว้ใน ป.ว.พ.มาตรา 263 (1) มิฉะนั้นเป็นฟ้องที่ไม่สมบูรณ์ อันควรรับไว้พิจารณา
(อ้างฎีกาที่ 488/2488)

พรึคติการน์ที่ถือว่าจำเลยไม่คาดจะแลเห็นผลแห่งการกะทำของตน

จำเลยกับผู้เสียหายและผู้อื่นอีกหลายคนต่างขึ้นเขาไปหามูลค้างคาวในถ้ำ จำเลยขึ้นไปก่อนเมื่อถึงปากถ้ำจึงหยิบก้อนหินก้อนหนึ่งโตเท่าผลมะพร้าวขนาดย่อมทุ่มลงมาถูกผู้เสียหายบาดเจ็บ เมื่อปรากฏว่าจำเลยกับผู้เสียหายอยู่ห่างไกลกันทางที่ปืนเขาขึ้นมาก็คดเคี้ยวและมีต้นไม้บังไม่ได้เป็นร่องซึ่งหินจะต้องกลิ้งลงไปตามร่องเท่านั้นถือไม่ได้ว่าจำเลยอาจจะแลเห็นผลว่าหินนั้นจะทำให้บุคคลอื่นบาดเจ็บ เป็นเพียงจำเลยคนองมือปราศจากความระมัดระวังจำเลยไม่มีเจตนาทำร้ายไม่เป็นความผิด

การประกาศจดทะเบียนหุ้นส่วนในราชกิจจานุเบกษานั้น แม้กฎหมายจะถือว่าบุคคลทั้งปวงรู้แล้วก็ดี แต่เป็รกรณีที่จะต้องพิจารณาในเมื่อวินิจฉัยถึงความรับผิดในทางนิติกรรมสัญญาไม่ใช่ในเรื่องละเมิด ที่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยจงใจหรือประมาทเลินเล่อทำให้โจทก์เสียหาย

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเจตนาจงใจแกล้งโจทก์เป็นเหตุให้เสียหาย โจทก์จะฏีกาว่าจำเลยกระทำโดยประมาทเลินเล่อมิได้เพราะเป็นการนอกประเด็น

เรือยนตร์ที่โจทก์โดยสานกับเรือยนตร์ของจำเลยเกิดโดนกันขึ้น โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายจากจำเลยดังนี้ จะยกมาตรา 437 บังคับให้จำเลยนำสืบมิได้
อ้างฎีกาที่ 1199/2473