คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: ชิงทรัพย์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 112/2482

ความผิดชิงทรัพย์ด้วยความรุนแรง: เหตุฉกรรจ์ตาม ม.299 พิจารณาจากเหตุใดเหตุหนึ่งใน ม.293 หรือ 294 ก็เพียงพอ

ความผิดตาม ม.299 นั้นไม่จำเป็นต้องประกอบด้วยเหตุฉกรรจืตาม ม.293 และ 294 ทั้งสองอย่าง แต่เพียงอย่างหนึ่งอย่างใดที่ระบุไว้ ใน ม.293และ299 แต่อย่างเดียวก็ลงโทษได้อ้างฎีกาที่ 790/2477 จำเลยมีมีดกระทำการชิงทรัพย์ต้องมีความผิดตาม ม.299

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 10/2482

การชิงทรัพย์ทำให้ผู้อื่นบาดเจ็บ ศาลอุทธรณ์ต้องยึดข้อเท็จจริงเดิม

จำเลยทำการชิงทรัพย์เจ้าทรัพย์เอามือไปถูกมีดของจำเลยที่ถืออยู่มี่บาดเจ็บโดยเผอิญ จำเลยก็ต้องมีความผิดฐานขิงทรัพย์มีผู้ต้องได้รับบาดเจ็บตาม ม. 300 ตอนต้น ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.194ในคดีที่มีอุทธรณ์แต่เฉพาะข้อกฎหมาย ศาลอุทธรณ์ต้องฟังข้อเท็จจริงตามศาลชั้นต้น ศาลอุทธรณ์ไม่มีอำนาจวินิจฉัยข้อเท็จจริงไหม่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 943/2481

ความผิดฐานปล้นทรัพย์จากการสมคบกันชิงทรัพย์โดยใช้กำลังข่มขู่

จำเลยกับพวกอีก 2 คนพายเรือเข้าเทียบเรือเจ้าทรัพย์ส่งจำเลยขึ้นเอาปืนขู่ทำการชิงทรัพย์ในเรือเจ้าทรัพย์ ส่วนพวกอีก 2 คนก็เข้าแย่งชิงทรัพย์เรือลำอื่นที่อยู่ใกล้ พอจำเลยได้ทรัพย์แล้วก็เรียกพรรคพวกทั้ง 2 เอาเรือมารับพากันหนีไปดังนี้ศาลตัดสินว่าจำเลยมีผิดฐานปล้นทรัพย์

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 435/2481

ความผิดฐานชิงทรัพย์: การทำร้ายเพื่อเอาทรัพย์และหลีกเลี่ยงอาญา

จำเลยลักกางเกงพาเดิรไปเจ้าทรัพย์ทราบก็ติดตาม+ที ครั้นทันกันเจ้าทรัพย์เข้าดึงกางเกงเอามาได้จำเลยกลับแย่งเอาไปอีกและออกเดิรหนี เจ้าทรัพย์เข้าไปจะจับกุม จำเลยก็ทำร้ายเจ้าทรัพย์ดังนี้ ฟ้องมีผิดฐานชิงทรัพย์ อ้างฎีกาที่ 833/2459 และ 705/2470

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 280/2481

สมคบปล้นทรัพย์และการเป็นตัวการร่วม: การกระทำที่เข้าข่ายทำร้ายร่างกายควบคู่กับการชิงทรัพย์

พฤตติการณ์ที่ถือว่า สมคบกันกระทำผิดฐานปล้นทรัพย์เข้ากอดคอเจ้าทรัพย์แล้วแย่งสร้อยคอนั้นนับว่าเป็นกิริยาทำร้ายร่างกายด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1337/2481

การเปลี่ยนแปลงข้อกล่าวหาจากชิงทรัพย์เป็นลักทรัพย์ และการพิพากษาตามข้อเท็จจริงที่ศาลเชื่อ

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์จำคุก 3 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์จำคุก 1 ปีดังนี้เปนแก้มากฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 65/2480

สมคบร่วมกันลักทรัพย์ ชิงทรัพย์ และปล้นทรัพย์: ความผิดฐานและขอบเขตการลงโทษ

สามคนสมคบกันไปลักทรัพย์ คน 1 ใช้อาวุธขู่เจ้าทรัพย์เพื่อปล่อยตัวพวกของตัวที่ถูกเจ้าทรัพย์จับมือไว้ เป็นผิดฐานปล้นทรัพย์ทุกคน อ้างฎีกาที่ 305/2470 ที่ 385/2475 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218 อุทธรณ์ฎีกา คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม.295 จำคุก 4 ปี 6 เดือน โจทก์ฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 641/2480

การลงโทษจำเลยในคดีชิงทรัพย์ทำร้ายร่างกายสาหัส: เกณฑ์การพิจารณาบาดเจ็บสาหัสตามกฎหมาย และการเพิ่มโทษซ้ำ

ในชันสูตร์บาดแผลคำรับสารภาพโจทก์ฟ้องว่าจำเลยพยายามชิงทรัพย์แลทำร้ายเจ้าเทรัพย์มีบาดเจ็บสาหัส จำเลย จะให้การรับสารภาพ ในใบชันสูตร์ว่าสาหัสแต่ไม่ปรากฏอาการที่เป็นลักษรสาหัสตามกฎหมายดังนี้ ศาลไม่ลงโทษตาม ม. 300 ตอน 2 โทษครั้งก่อนต้องเกินกว่า 6 เดือนจึงจะเพิ่มโทษตาม ม. 73 ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1296/2480

การโต้แย้งฐานความผิดจากป้องกันทรัพย์สินเกินกว่าเหตุเป็นชิงทรัพย์ และการลดโทษ

ศาลชั้นต้นลงโทษ จำเลย ตาม ม. 256 53 จำคุก 1 ปี ศาลอุทธรณ์แก้ว่า จำเลยมีผิดตาม ม. 300 จำคุก 3 ปี 6 เดือนดังนี้ เป็นแก้มาก ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1210/2480

การพิพากษาลงโทษฐานลักทรัพย์แทนชิงทรัพย์ เมื่อฟ้องไม่บรรยายการเอาทรัพย์ไปต่อหน้า

ฟ้องว่าจำเลยกระทำการชิงทรัพย์ ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยลักทรัพย์ก็ลงโทษจำเลยได้ แต่จะลงโทษฐานวิ่งราวทรัพย์ไม่ได้ เมื่อในฟ้องโจทก์มิได้กล่าวว่าจำเลยเอาทรัพย์พาหนีไปต่อหน้า

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags ชิงทรัพย์

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ชิงทรัพย์