คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ค้า

การเช่าเคหะเพื่อประกอบกิจการค้า มิใช่เพื่ออยู่อาศัยไม่อยู่ในบังคับแห่ง พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ
สัญญาเช่าที่มีลายมือชื่อผู้เช่าแต่ฝ่ายเดียว ไม่มีลายมือชื่อฝ่ายผู้ให้เช่านั้นผู้เช่าจะฟ้องร้องผู้ให้เช่าเพื่อให้ปฏิบัติตามสัญญาเช่านั้นไม่ได้และจะฟ้องเรียกค่าเสียหายในการไม่ได้ใช้ทรัพย์ที่เช่าไม่ได้

ผู้เช่าเคหะสถานใช้ประกอบการค้าขายเป็นส่วนใหญ่นั้น ไม่อยู่ในความคุ้มครองของ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน พ.ศ. 2489
(อ้างฎีกาที่ 521/2489)

เช่าเคหะทำการค้าเป็นส่วนใหญ่ไม่อยู่ในความควบคุมตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า 2486
ผู้ให้เช่าบอกเลิกสัญญาเช่าโดยชอบแล้ว จึงมีพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า 2489 ดังนี้ จะใช้ พระราชบัญญัติฉบับนี้มาบังคับไม่ได้เพราะการอยู่ในเคหะที่เช่านั้น เป็นการอยู่โดยละเมิด

โรงเรือนที่ให้บุตร์อาศัยนั้นไม่มีข้อยกเว้น ไม่ต้องเสียภาษีโรงเรือนและที่ดิน
โรงเรือนอยู่เองแต่ทำการค้านั้น ต้องเสียภาษีโรงเรือนแลที่ดิน
การประเมินภาษีโรงร้านนั้นไม่จำเป็นถือตามค่ารายปีปีก่อน ๆ เสมอไป เจ้าพนักงานอาจประเมินสูงขึ้นได้
พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขันเกี่ยวกับห้ามผู้ให้เช่า มิให้ขึ้นค่าเช่าตามลำพังไม่เกี่ยวกับการประเมินภาษีโรงร้าน

จำเลยตั้งร้านค้าขายมีสินค้าราคาประมาณ 2,000 บาท และเป็นผู้ออกอาชญาบัตรค่าสุกรมีเหรียญกษาปณ์ไว้ในครอบครองเป็นเงิน 162 บาทดังนี้ ไม่เป็นการเกินสมควร ฯลฯ อันจะถือว่าเป็นการค้า
จำเลยมีสตางค์แต่ไม่ทอนให้ลูกค้ายังถือไม่ได้ว่าจำเลยมีเจตนาค้าเหรียญกษาปณ์
เหตุเกิดก่อนวันใช้พระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติเงินตราในภาวะฉุกเฉินลงวันที่30 เมษายน 2486 จะนำพระราชกำหนดนั้นมาบังคับไม่ได้

จำเลยทำการค้า มีการรับซื้อข้าวเปลือกจากราษฎรเป็นรายย่อยค้าไม้ต่างๆ และค้าของเบ็ดเตล็ดมีสตางค์ไว้ในครอบครอง 80 บาท 70 สตางค์ ถือไม่ได้ว่าจำเลยค้าสตางค์และมีไว้เกินสมควรสำหรับปกติธุระ ไม่มีความผิด

จำเลยเป็นแม่ค้าทำขนมเร่ขาย เจ้าพนักงานจับสตางค์ได้ที่บ้านจำเลย 34 บาท 20 สตางค์ ซึ่งตามกฎหมายกำหนดให้มีไว้ได้ตามปกติ 30 บาท เป็นพฤติการณ์ที่ถือว่าไม่เกินปกติการค้าของจำเลย จำเลยไม่มีความผิด

จำเลยเปนผู้ประกอบการค้าขายเหรียนกสาปน์เปนเงิน 80 บาท 90 สตางค์ แต่เปนชนิดราคา 20 สตางค์จะต่ำกว่าเพียง 26 บาท 90 สตางค์ ไม่มีความผิด และไม่ถือว่าค้าเหรียนกสาปน์
อ้างดีกาที่ 782/2486.

การค้าเหรียนกสาปน์ไม่ว่าเหรียนกสาปน์ชนิดไดไห้เปนความผิด.
เหรียนกสาปน์ชนิด 20 สตางค์หรือต่ำกว่ามีกดหมายสันนิถานว่าบุคคลที่มีไว้เกินจำนวนที่กดหมายกำหนดเปนผู้มีไว้เกินสมควน ส่วนเหรียนกสาปน์ชนิดอื่นไม่มีข้อสันนิถานเช่นนั้น ดังนี้ความต่างกับหยู่ที่หน้าที่นำสืบ ผู้รับเหรียนกสาปน์เปนจำนวนมากมาจากผู้ชำระหนี้ ไม่ถือว่าเปนผู้ทำการค้าเหรียนกสาปน์ตามกดหมาย.

แม้ประกาศคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ เรื่องเครื่องวิทยุคมนาคมและสถานีวิทยุคมนาคมที่ได้รับยกเว้นไม่ต้องได้รับใบอนุญาตตามกฎหมายตาม พ.ร.บ.วิทยุคมนาคม พ.ศ. 2498 จะออกโดยอาศัยอำนาจตามกฎหมาย และประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้วก็ตาม แต่ก็มิใช่กฎหมายที่ศาลจะรู้เองได้ ถือได้แต่เพียงเป็นประกาศที่ออกโดยชอบด้วยกฎหมายเท่านั้น เป็นข้อเท็จจริงที่คู่ความต้องนำสืบ เมื่อจำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้องโดยไม่ได้ต่อสู้เป็นประการอื่น จึงต้องรับฟังตามที่ปรากฏในฟ้องและคำรับสารภาพ การที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้องจึงชอบแล้ว