คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ชั้นพิจารณา

ใบอนุญาตให้นำกระบือเข้ามาตรวจ(เข้ามาในราชอาณาจักร) นั้นหาเกี่ยวข้องกับเรื่องภาษีศุลกากรไม่เมื่อจำเลยนำเข้ามาโดยไม่เสียภาษีก็ต้องมีความผิด
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยนำกระบือเข้ามาโดยมิได้ผ่านด่านและเสียภาษีศุลกากร ในการพิจารณาจำเลยรับว่าได้พากระบือเข้ามาในราชอาณาจักรทางด่านคลองใหญ่โดยมิได้ผ่านด่านและเสียภาษีที่ด่านคลองใหญ่ ดังนี้ก็เป็นอันชัดแจ้งว่าข้อเท็จจริงตามที่ได้ความในการพิจารณาตรงกับข้อเท็จจริงดังที่กล่าวในฟ้อง ความข้อนี้จึงเป็นอันยุติ ไม่ต้องพิจารณาถึงข้อที่ว่าจำเลยพากระบือเข้ามาโดยทางใดตำบลใดอีกเลยฉะนั้นจะยกเอาเหตุที่ว่าทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยพากระบือเข้ามาทางด่านคลองใหญ่ไม่ใช่ทางบ้านท่าเลื่อน (ดังที่โจทก์กล่าวในฟ้อง) ข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาจึงต่างกับฟ้องไม่ได้

บรรยายฟ้องว่าจำเลยทั้งสองกับพวก 2 คนทำผิดฐานปล้นทรัพย์ ทางพิจารณาได้ความว่ามีผู้ร้าย 3 คน ดังนี้ ยังถือไม่ได้ว่าข้อเท็จจริงตามที่ปรากฎในทางพิจารณาต่างกับข้อเท็จจริงดังที่กล่าวในฟ้อง ที่จะเป็นเหตุให้ศาลยกฟ้องได้
ข้อเท็จจริงตาม ป.วิ.อาญา ม.192 วรรค 2 นั้นต้องเป็นข้อเท็จจริงอันเป็นสาระสำคัญขององค์แห่งความผิด

ชั้นไต่สวนมูลฟ้องโจทก์ได้ยื่นบัญชีระบุพยานไว้แล้วชั้นพิจารณาไม่จำเป็นต้องยื่นบัญชีระบุพยานซ้ำอีกก็ได้ (อ้างฎีกาที่ 586/2484)

คดีอาญาที่ราษฎรเป็นโจทก์ฟ้องคดีเองโจทก์ได้ยื่นบัญชีระบุพยานแล้ว และศาลทำการไต่สวนมูลฟ้องจนสังคดีมีมูลแล้ว นัดพิจารณาต่อไป ในชั้นพิจารณาศาลก็ออกหมายเรียกพยานตามบัญชีระบุพยาน +มอบให้โจทก์รับไป แม้จะไม่ได้ยื่นบัญชีระบุพยานอีกในชั้นพิจารณาก็ย่อมถือว่าโจทก์ได้ยื่นบัญชีระบุพยานต่อศาลตาม ก.ม.แล้ว
โจทก์รับหมายพยานไปแล้ว จะส่งให้พยานได้หรือไม่ไม่ปรากฎพยานไม่มาศาล โดยไม่ปรากฎว่าโจทก์พยายามเสือกใสหน่วงเหนี่ยวจะว่าโจทก์ประวิงความและไม่ให้โจทก์เลื่อนคดีไม่ได้

โจทก์จำเลยถูกอัยการฟ้องหาว่า ต่อสู้ทำร้ายร่างกายซึ่งกันและกันบนถนนหลวง ศาลฟังว่าเป็นการทำร้ายฝ่ายเดียวได้ชื่อว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ดังนี้ โจทก์จะมาฟ้องจำเลยในการกระทำคราวนั้นอีกว่าจำเลยทำร้ายโจทก์ฝ่ายเดียวถึงบาดเจ็บไม่ได้ เป็นฟ้องซ้ำ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(4)
(อ้างฎีกาที่2019/2492 ประชุมใหญ่)

คดีที่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายผู้เสียหายบาดเจ็บฝ่ายเดียว แม้ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยทำร้ายบาดเจ็บเนื่องจากวิวาทกัน ก็ไม่ถือว่าข้อเท็จจริงตามทางพิจารณาต่างกับที่กล่าวในฟ้อง ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายตามมาตรา 254 ได้

พยานโจทก์ปากหนึ่งแม้ไม่ได้ให้การในชั้นสอบสวนไว้ ก็รับฟังเป็นพยานชั้นพิจารณาได้
แม้เจ้าพนักงานจะปฏิบัติเกี่ยวกับพยานวัตถุของกลางไม่ถูกต้องตามที่กฎหมายบังคับ แต่เมื่อศาลได้ฟังข้อเท็จจริงถึงปริมาณของกลางตามคำพยานบุคคลเสียแล้ว ย่อมไม่เป็นเหตุให้ศาลชี้ขาดข้อเท็จจริงในเรื่องจำนวนของกลางที่ฟังมาเป็นอย่างอื่นไปได้

เมื่อโจทก์ได้ยื่นระบุพะยานไว้ในชั้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วในชั้นพิจารณาไม่ต้องยื่นบัญชีระบุพะยานซ้ำอีก

กล่าวในฟ้องว่าจำเลยปลอมหนังสือและใช้หนังสือปลอม แต่ทาง พิจารณาปรากฎว่าเพียงแต่ว่ามีการแก้ตัวเลขและวันเดือน ปีในหนังสือ เช่นนี้ไม่เรียกว่าทางพิจารณาได้ ความแตกต่างกับ โจทก์ฟ้อง การที่ศาลล่างทั้ง 2 วินิจฉัยข้อเท็จจริงแตกต่างกันนั้นไม่เป็นปัญหาข้อ กฎหมาย+จะฎีกาได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปลอมจดหมายของผู้มีชื่อและจัดพิมพ์โฆษณาจดหมายปลอมนั้น ทางพิจารณาโจทก์แถลงรับว่า ไม่มีการปลอมในต้นฉะบับจดหมายนั้น มีแต่ในใบโฆษณาดังนี้ ถือว่าทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ต้องยกฟ้อง