คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
นอกฟ้อง

การที่ฟ้องของโจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยตาม มาตรา 104 และศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ก็พิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตราที่ฟ้อง แต่ที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์อ้างพระราชบัญญัติที่แก้ไขมาตราที่กล่าวมานั้นต่างกันเช่นนี้หาใช่เป็นการตัดสินนอกฟ้องไม่ เพราะบทบัญญัติของการแก้ไขแต่ละคราวก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของมาตราเดิมนั่นเอง

โจทก์ฟ้องว่าซื้อที่จากจำเลย 7 ไร่เศษ (ในหนังสือสัญญาซื้อขายที่ดิน 7 ไร่ 1 งาน 25 วา) จำเลยฉ้อโกงเอาที่ของโจทก์ 3 ไร่ เศษไปขายผู้อื่น ขอให้ศาลแสดงว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์เมื่อทำแผนที่วิวาทโจทก์นำชี้รวมเนื้อที่ 11 ไร่เศษจำเลยนำชี้ว่าขายโจทก์ 8 ไร่เศษตรงตามรูปแผนที่หลังหนังสือสัญญาซื้อขายที่ดิน ซึ่งไม่คลุมถึงที่รายพิพาทดังนี้เมื่อโจทก์จะขอสืบต่อไปถึงเรื่องครอบครองที่รายพิพาทซึ่งมิได้กล่าวอ้างไว้ในฟ้องจึงเป็นเรื่องนอกฟ้อง นอกประเด็นสืบไม่ได้

รับเป็นผู้เปิดเครดิตจ่ายเงินทางธนาคารรับเป็นผู้หาตัวแทนตรวจของให้โดยจำเลยได้รับค่าบำเหน็จตัวแทนดังนี้หาทำให้กลายเป็นผู้ขายหรือผู้สั่งของขายไม่
ฟ้องไม่ได้กล่าวว่าจำเลยจ่ายเงินไปก่อนที่โจทก์ได้รับของครบถ้วนเป็นการผิดหน้าที่จำเลยไว้ในฟ้องศาลไม่รับวินิจฉัย เพราะเป็นเรื่องนอกฟ้อง

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาทางพิจารณาโจทก์ได้ความแต่เพียงว่า จำเลยกระทำผิดฐานทำร้ายร่างกายไม่บาดเจ็บแต่ไม่ใช่แผลซึ่งโจทก์ระบุในฟ้องดังนี้ ลงโทษจำเลยไม่ได้

บรรยายฟ้องว่าจำเลยกับพวกสมคบกันตั้งสมาคมอั้งยี่โดยปิดบังวิธีการเพื่อการทุจจริตต่าง ๆ เอาอำนาจไปเที่ยวกดขี่แก่บุคคลที่ไม่ใช่พรรคพวกสมาชิกด้วยกันเป็นการมิชอบด้วยกฎหมาย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา 177,179,180 แต่โจทก์สืบไป+ทางว่า คณะอั้งยี่นี้มีกติกา+ ถ้าพวกเดียวกันข่มเหงกันแล้วครั้งที่ 1 ให้สั่งสอนครั้งที่ 2 ให้เฆี่ยน ครั้งที่ 3 ให้ฆ่า เป็นการนำสืบ+ฟ้อง+ รับฟังลงโทษจำเลยไม่ได้

วิธีพิจารณาอาชญาตัดสินนอกประเด็นฟ้องว่าขับรถประมาท โดยให้คนนั่งหน้ารถ 2 คนและขับเร็วเกินขนาด ศาลจะยกข้อขับรถกินทางเป็นข้อประมาทมาลงโทษจำเลยไม่ได้

ฟ้องว่าจำเลยกล่าวคำลามกอนาจารอย่างหนึ่ง ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยกล่าวคำลามกอนาจารอีกอย่างหนึ่ง ศาลไม่ลงโทษให้เพราะเป็นการนอกฟ้องนอกประเด็น

เพียงแต่ถือปืนโดยมิได้รับอนุญาตยังไม่มีผิด อ้างฎีกาที่ 48/2461 ที่876/2463 ที่ 996/2474 วิธีพิจารณาอาชญา บรรยายฟ้อง ฟ้องว่าจำเลยถือปืนโดยมิได้รับอนุญาต แล้วจะนำสืบว่าจำเลยใช้ปืนไม่ได้เป็นการนอกฟ้อง

เมื่อคดีนี้โจทก์ฟ้องระบุการกระทำความผิดว่าจำเลยทั้งสามหลอกลวงให้ลงทุนในบริษัท อ. ทำให้ผู้เสียหายที่ 1 เสียหายเป็นเงิน 90,000 บาท แต่ข้อเท็จจริงตามทางนำสืบไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 2 และที่ 3 มีส่วนเกี่ยวข้องในการติดต่อรับเงินจากผู้เสียหายที่ 1 จึงยังฟังไม่ได้ว่าจำเลยที่ 2 และที่ 3 กระทำความผิด ส่วนการติดต่อชักชวนผู้เสียหายที่ 1 ให้จ่ายเงินจำนวน 1,462,500 บาท เป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์มิได้บรรยายในฟ้อง เพราะเป็นข้อเท็จจริงไม่เกี่ยวกับคดีนี้ จึงเป็นเรื่องนอกฟ้อง และโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษตาม ป.วิ.อ. มาตรา 192

ฎีกาของโจทก์ทั้งสองที่โต้แย้งเหตุผลแห่งคำวินิจฉัยของศาลอุทธรณ์ภาค 8 มาไม่อาจเปลี่ยนแปลงผลของคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 8 ได้ จึงเป็นฎีกาในข้อที่เป็นสาระแก่คดีอันไม่ควรได้รับการวินิจฉัยจากศาลฎีกาตามป.วิ.พ. มาตรา 249 วรรคหนึ่ง ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
คำฟ้องของโจทก์ขอให้บังคับจำเลยที่ 2 รับผิดในฐานะเป็นนายจ้างของจำเลยที่ 1 และเป็นผู้ครอบครองใช้ประโยชน์รถยนต์บรรทุกน้ำมันคันเกิดเหตุที่จำเลยที่ 1 ขับในกิจการของจำเลยที่ 2 มิได้ฟ้องขอให้รับผิดในฐานะเป็นหุ้นส่วนในห้างหุ้นส่วนจำกัด ท. ประเภทหุ้นส่วนจำกัดความรับผิดที่สอดเข้าไปจัดการงานของห้างดังกล่าว ฎีกาของโจทก์ทั้งสองในข้อนี้ จึงเป็นฎีกานอกฟ้องนอกประเด็นและเป็นข้อที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค 8 ไม่ชอบด้วยป.วิ.พ. มาตรา 249 วรรคหนึ่ง ทั้งมิใช่เป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย