คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags: บทมาตรา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 145/2485

ความชัดเจนของฟ้องอาญาและการลงโทษตามบทมาตราที่บรรยายฟ้อง

ฟ้องบรรยายว่าจำเลยทำร้ายเขาโดยเจตนาฆ่า อ้างมาตรา 249และ 251 ทั้ง 2 มาตราเป็นบทขอให้ลงโทษ เมื่อพิจารณาได้ความสมคำบรรยายฟ้องก็ลงโทษตามมาตรา 249 ได้ ไม่ใช่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 672/2483

การลงโทษจำเลยในฐานะผู้สมรู้สนับสนุนการกระทำผิด แม้โจทก์มิได้อ้างบทมาตราโดยตรง

+ฟ้อง โจทก์ได้กล่าว+การกระทำของจำเลย+ได้ช่วยอุปการะแก่การกระทำผิดอันหมายถึงความ+ผู้สมรู้ ทั้งได้อ้างบทกฎหมายเรื่องตัวการผู้กระทำผิดไว้ในฟ้องแล้ว แม้โจทก์จะมิได้อ้างมาตรา 65 + ศาลก็ลงโทษจำเลย+ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 574/2483

การฟ้องอาญาฐานวางเพลิงโดยประมาท: โจทก์ต้องอ้างบทมาตราประมาทด้วย

โจทก์ฟ้องขอให้ ลงโทษจำเลยในฐานจุดไฟเผาทรัพย์อันน่ากลัวอันตรายแก่ทรัพย์ของผู้อื่น แต่ทางพิจารณาปรากฏว่าจำเลยจุดไฟทำให้เสียหายแก่ผู้อื่นโดยประมาทดังนี้ ลงโทษจำเลยไม่ได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 427/2482

อำนาจศาลในการลงโทษตามความผิดที่ถูกต้อง แม้มิได้อ้างบทมาตรานั้น โดยไม่เกินคำขอ

ศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตามฐานความผิดที่ถูกต้องนอกไปจากบทมาตราที่อ้างได้ ในเมื่อไม่เป็นการเกินคำขอ
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีสาตราวุธเข้าไปลักทรัพย์เขาถึงในเคหะสถานในเวลาค่ำคืน แต่ขอให้ลงโทษ ตาม ม.293,294 แม้ โจทก์จะสืบสมตามคำบรรยายฟ้องอันเป็นความผิด ตาม ม.295 แล้วก็ตามก็จะลงโทษตามมาตรานั้นไม่ได้ เพราะเป็นการเกินคำขอ
อ้างฎีกาที่ 368/2480 907/2480 และ 1725/2480

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1313/2481

การเปลี่ยนแปลงโทษจากปรับเป็นจำคุก: ข้อพิพาทเกี่ยวกับบทมาตราที่ใช้ลงโทษ

ศาลชั้นต้นปรับ 50 บาทตาม ม.338 (2) แห่งกฎหมายอาญา ศาลอุทธรณ์แก้ให้ลงโทษตาม ม.252 จำคุก 2 ปีดังนี้ เป็นแก้มากฎีกาในข้อเท็จจริงได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1233/2481

การลงโทษฐานปลอมแปลงเอกสารและยักยอก ศาลพิจารณาจากพฤติการณ์และบทมาตราที่ถูกต้องได้ แม้ฟ้องอ้างผิด

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำผิด+กรรมต่างวาระกันเมื่อทางพิจารณาได้ความเช่นนั้นศาลก็ลงโทษจำเลยเรียงกระทงความผิดได้ เจ้าพนักงานปลอมหนังสือซึ่งมิได้อยู่ในหน้าที่ของตนจะต้องทำตามตำแหน่งไม่ผิดตาม ม.229 เอาหนังสือปลอมที่ตนเป็นผู้ทำขึ้นเองไปใช้ไม่มีผิดตาม ม.227 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.192 วรรค 4 ข้อเท็จจริงที่ได้พรรณามาในฟ้องและโจทก์สืบสมแม้จะอ้างบทมาตราผิดศาลก็ลงโทษตามบทมาตราที่ถูกต้องได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1325/2480

การลงโทษเกินคำขอในความผิดลักทรัพย์: ศาลต้องใช้บทที่มีโทษต่ำกว่า แม้ความผิดเข้าทั้งสองบท

บรรยายฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์ในเคหะสถานในเวลาค่ำคืนขอให้ลงโทษตาม ม. 293 ดังนี้ ศาลจะลงโทษจำเลยตาม ม. 294 ตอน 2 มิได้เพราะเป็นการเกินคำขอ

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 885/2479

การกระทำความผิดต่อเจ้าพนักงาน: ศาลลงโทษตามฐานทำร้ายร่างกาย แม้ไม่ได้อ้างบทมาตราในฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกระทำร้ายเจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ ขอให้ลงโทษตาม ม.120 ทางพิจารณาได้ความว่าการจับกุมไม่ใช่การกระทำตามหน้าที่ ๆ ระบุไว้ตามกฎหมายดังนี้ ศาลลงโทษจำเลยตาม ม.254 แม้โจทก์จะมิได้อ้างบทมาด้วยก็ตาม

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 216/2479

อายุความฟ้องคดีอาญา ต้องพิจารณาจากบทมาตราที่ศาลลงโทษจริง แม้ฟ้องอ้างมาตราอื่น

กำหนดอายุความฟ้องร้องจำเลยในคดีอาญานั้นต้องถือตามบทมาตราที่ศาลจะพึงนำมาลงโทษจำเลย หาได้ถือตามบทมาตราที่โจทก์ฟ้องอ้างขอให้ลงโทษไม่
จำเลยมิได้ยกอายุความขึ้นต่อสู้เมื่อได้ความว่าคดีขาดอายุความศาลก็ต้องยกฟ้อง
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษฐานทำร้ายร่างกายตาม ม.254 ถ้าทางพิจารณาได้ความจำเลยทำร้ายร่างกายไม่ถึงบาดเจ็บตาม ม.338(3)
ศาลลงโทษตามมาตรานี้ได้เพราะเป็นความผิดประเภทเดียวกัน

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1251/2479

การลงโทษฐานแจ้งความเท็จและเบิกความเท็จ: ศาลต้องลงโทษตามบทที่โจทก์ฟ้องเท่านั้น

โจทก์ฟ้องอ้างกฎหมายอาญา ม.159 มาขอให้ลงโทษจำเลย ศาลจะลงโทษจำเลยตามมาตรา 158 ซึ่งเป็นบทที่หนักกว่ามิได้และกรณีเช่นนี้ไม่เข้าใน ม.192 วรรค 4 แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา รอการลงอาญา

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags บทมาตรา

คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
บทมาตรา