คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ลำดับ

คำพิพากษาศาลชั้นต้นซึ่งถึงที่สุดไปแล้วบังคับว่า ให้จำเลยส่งมอบห้องพิพาทให้โจทก์ ถ้าไม่สามารถส่งมอบห้องได้ ก็ให้จำเลยคืนเงินแก่โจทก์ 12,500 บาท ดังนี้เป็นการกำหนดให้จำเลยกระทำการชำระหนี้ทีละอย่างก่อนหลังตามลำดับ กล่าวคือ ไม่สามารถจะกระทำอย่างแรกแล้วจึงให้กระทำอย่างหลัง ไม่ใช่เป็นการกระทำหลายอย่างอันลูกหนี้จะพึงเลือกได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 198 การที่จำเลยอ้างว่าจำเลยต้องใช้ห้องพิพาทเพื่อประกอบอาชีพนั้น เหตุเพียงเท่านี้ยังไม่เป็นอันพ้นวิสัยอันจะเป็นมูลให้จำเลยยกขึ้นอ้างว่าไม่สามารถส่งมอบห้องพิพาทได้ ฉะนั้น โอกาสที่จำเลยจะขอคืนเงินให้โจทก์ จึงยังไม่อาจเกิดขึ้น

เมื่อศาลพิพากษาให้จำเลยโอนทรัพย์พิพาทให้แก่โจทก์หรือมิฉะนั้นให้จำเลยใช้เงินพร้อมด้วยดอกเบี้ย(คือราคาทรัพย์พิพาท)แก่โจทก์ เช่นนี้ จำเลยจะเลือกปฏิบัติตามคำพิพากษาลำดับหลังในเมื่อจำเลยยังสามารถปฏิบัติตามลำดับแรก โดยโจทก์ไม่ยินยอมด้วยนั้น ไม่ได้ (อ้างฎีกาที่1486/2493 และ 1346/2494)

เมื่อปรากฎมีทายาทอันดับแรกตามมาตรา 1629 แล้วทายาทที่อยู่ในลำดับถัดลงไป ก็ไม่มีสิทธิในทรัพย์มรดกของผู้ตายตามมาตรา 1630 วรรคแรก

มาตรา 58 ทวิ เป็นเรื่องวางกำหนดโทษ ไม่ใช่เรื่องลดโทษจะหักกลบลบกับโทษที่เพิ่มตาม มาตรา 39 ไม่ได้ ต้องลดมาตราส่วนโทษลงก่อนแล้วจึงเพิ่ม

สัญญาประนีประนอมยอมความมีข้อความว่าจำเลยที่ 1 ในฐานะผู้กู้จำเลยที่ 2-3-4 ในฐานะผู้ค้ำประกันยอมใช้เงินให้โจทก์เป็นเงินจำนวนหนึ่งและดอกเบี้ย และศาลได้พิพากษาให้คดีเสร็จเด็ดขาดไปตามสัญญาประนีประนอมยอมความนั้น มีผลเท่ากับว่าให้จำเลยที่ 1 ใช้เงินให้แก่โจทก์ก่อน ถ้าจำเลยที่ 1 ไม่สามารถจะใช้ได้ ก็ให้จำเลยที่ 2-3-4 ใช้แทนจนครบ ฉะนั้นโจทก์จึงต้องดำเนินการบังคับชำระหนี้เอากับทรัพย์สินของจำเลยที่ 1 ก่อนโจทก์จะเกี่ยงว่าจำเลยที่ 1 มีทรัพย์สินอยู่น้อยแก่การบังคับ จึงจะบังคับเอาแก่จำเลยที่ 2-3-4 นั้น ย่อมฟังไม่ขึ้น เพราะตราบใดที่ลูกหนี้ชั้นต้นยังมีทรัพย์สินที่จะบังคับชำระหนี้ได้อยู่ โจทก์จะต้องบังคับชำระหนี้เอาจากทรัพย์สินของลูกหนี้ชั้นต้นนั้นก่อน เมื่อไม่พอจึงจะบังคับชำระหนี้เอาจากผู้ค้ำประกัน (อ้างฎีกาที่ 827/2483)

คดีเดิมศาลพิพากษาว่าให้จำเลยที่ 1 ใช้เงินค่าเช่าตามฟ้อง ถ้าไม่สามารถจะใช้ก็ให้จำเลยที่ 2 ใช้แทน แต่โจทก์ยังมิได้บังคับจำเลยที่ 1 จึงให้งดการบังคับจำเลยที่ 2 ดังนี้เป็นการชั่วคราวเมื่อปรากฏว่าโจทก์ได้บังคับผู้รับมรดกจำเลยที่ 1 แล้วแต่กองมรดกไม่มีทรัพย์จะชำระหนี้ได้ ก็บังคับจำเลยที่ 2 ได้ เพราะชั้นนี้เป็นความรับผิดฐานเป็นลูกหนี้ตามคำพิพากษา ไม่ใช่ฐานเป็นผู้ค้ำประกัน

เมื่อโทษที่จะเพิ่มและจะลดมีอัตราไม่เท่ากัน ให้ศาลเพิ่มโทษเสียก่อน แล้วจึงคิดลดจากอัตราโทษที่เพิ่มไว้แล้วนั้น.
อ้างฎีกาที่ 714/2457,890/2470

ลำดับแห่งบุริมสิทธิพิเศษมูลหนี้ในค่าเช่าอสังหาริมทรัพย์เป็นบุริมสิทธิพิเศษแลอยู่ในลำดับที่จะได้ชำระหนี้ก่อน มูลหนี้ในค่าแรงงานอุตสาหกรรม วิธีพิจารณาความแพ่ง ร้องขัดทรัพย์ ลูกหนี้ยินยอมให้เจ้าหนี้เอาทรัพย์ของตนออกขายเป็นตัวเงินชำระหนี้ ไปแล้วเป็นอันขาดจากกองทรัพย์สินของลูกหนี้ เจ้าหนี้คนอื่นจะขอเฉลี่ยเพื่อเอาชำระหนี้ด้วยไม่ได้

บุริมสิทธิในมูลผู้รับจ้างทำของบนอสังหาริมทรัพย์ เมื่อไม่ทำรายการประมาณราคาชั่วคราวไปบอกลงทะเบียนไว้ก่อนลงมือทำการ ย่อมได้รับชำระหนี้ภายหลังผู้รับจำนอง วิธีพิจารณาแพ่ง สิทธิที่จะได้รับชำระหนี้ก่อนและหลัง

แม้ผู้คัดค้านที่ 3 ไม่อาจเข้ารับมรดกแทนที่ อ. เพราะ อ. ถึงแก่ความตายภายหลังเจ้ามรดกก็ตาม แต่ผู้คัดค้านที่ 3 เป็นบุตรของ อ. ซึ่งเป็นทายาทผู้มีสิทธิรับมรดกของผู้ตายเพราะเป็นพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกันกับผู้ตาย ซึ่งไม่มีสามีและบุตร และบิดามารดาตายไปก่อนแล้ว เมื่อ อ. ถึงแก่ความตายภายหลังผู้ตาย ทรัพย์มรดกในส่วนของ อ. จึงตกแก่ผู้คัดค้านที่ 3 ตาม ป.พ.พ. มาตรา 1599 ดังนั้น ผู้คัดค้านที่ 3 ย่อมเป็นทายาทผู้สืบสิทธิของ อ. ในการรับมรดกของผู้ตาย จึงเป็นผู้มีส่วนได้เสีย มีสิทธิขอให้ศาลมีคำสั่งตั้งผู้คัดค้านที่ 3 เป็นผู้จัดการมรดกของผู้ตายได้