คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
วิธีพิจารณา

เมื่อการสอบสวนครั้งแรก เจ้าพนักงานสอบสวนได้แจ้งให้จำเลยทราบแล้วว่าคำให้การอาจใช้ยันเขาได้ และจำเลยปฏิเสธ
เมื่อมีการสอบสวนเพิ่มเติมอีกเจ้าพนักงานไม่จำต้องปฏิบัติการนั้นซ้ำอีกหากจำเลยให้การรับสารภาพในการสอบสวนเพิ่มเติมก็ฟังประกอบการลงโทษจำเลยได้ เพราะมาตรา 134 มิได้บังคับให้ปฏิบัติทุกครั้ง

ศาลฟังข้อเท็จจริงโดยอาศัยพะยานโจทก์เพียงปากเดียว แล้วพิพากษายกฟ้องโจทก์โดยอ้างว่าข้อเท็จจริงต่างกับฟ้องนั้น เป็นการไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณา

ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 230 มิได้บัญญัติเฉพาะการส่งประเด็นไปสืบแต่อย่างเดียว หากบัญญัติรวมถึงการเดินเผชิญสืบด้วย
ในการเผชิญสืบจำเลยจะไปฟังการพิจารณาหรือไม่ก็ได้หากจำเลยไม่ไป เมื่อศาลสืบกลับมาแล้วอ่านให้จำเลยฟังจำเลยไม่คัดค้านอย่างใดดังนี้ไม่ขัดต่อวิธีพิจารณา
การพิจารณาและสืบพยานซึ่งกฎหมายบังคับให้ทำต่อหน้าจำเลยนั้น เฉพาะการพิจารณาและสืบพยานในศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 172 เท่านั้น

คำพยานโจทไนคดีก่อนจะนำมาไช้ยันจำเลยชุดเดียวกันไนอีกคดีหนึ่งหาได้ไม่แม้จำเลยจะได้ยินยอมไห้ถือเอกคำพยานไนคดีก่อนก็ตาม.
ไนคดีที่สาลชั้นต้นได้ไช้คำพยานไนคดีก่อนวินิฉัยสำหรับจำเลยทั้งหมด ซึ่งเปนการผิดกดหมายวิธีพิจารนา แม้จะมีจำเลยอุธรน์ดีกาขึ้นมาคนเดียวสาลก็ต้องไห้พิจารนาพิพากสาไหม่สำหรับจำเลยทุกคน.

สำเนาเอกสารทางราชการได้รับรองแล้วและได้อ้างระบุไว้ก่อนวันสืบพยานหลายเดือนแต่+ขอไห้สาลเรียกมาเพื่อสืบพยานโจทแล้วเช่นนี้ ย่อมกะทำได้ไม่ผิดวิธีพิจารนา
สำเนาเอกสารมหาชนที่พนักงานเจ้าหน้าที่ได้รับรองว่าเปนการถูกต้องแล้ว กดหมายไห้สันนิถานไว้ก่อนว่าเปนของแท้จิงและถูกต้อง

สำเนาเอกสารทางราชการได้รับรองแล้วและได้อ้างระบุไว้ก่อนวันสืบพยานหลายเดือน แต่เพิ่งขอให้ศาลเรียกมาเมื่อสืบพยานโจทก์แล้วเช่นนี้ ย่อมกระทำได้ไม่ผิดวิธีพิจารณา สำเนาเอกสารมหาชนที่พนักงานเจ้าหน้าที่ได้รับรองว่าเป็นการถูกต้องแล้วกฎหมายให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าเป็นของแท้จริงและถูกต้อง

ประเด็นฎีกาอุทธรณ์ชั้นศาลล่างคู่ความเถียงกันว่าที่รายพิพาทเป็นของโจทก์หรือของวัด ศาลล่างทั้ง 2 ฟังว่าที่ป็นของวัด โจทก์ฎีกาว่าไม่ใช่หรือไม่มีฐานะเป็นวัด ดังนี้ ชื่อว่านอกประเด็น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย ฎีกาขึ้นมาลอย ๆ ว่าศาลล่างฟังคำเบิกความของจำเลยไม่ชอบด้วยวิธีพิจารณามิได้อ้างกฎหมายหรือหลักวิชากฎหมายขึ้นสนับสนุนศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

จำเลยนำเอาหนังสือที่จำเลยรุ้แล้วว่าปลอมไปแสดงต่อศาล ศาลจึงลงโทษจำเลยตาม ม.227 แต่บทเดียวดังนี้ไม่เรียกว่าศาลกระทำการผิดประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.186 วรรค 7

ในคดีอาญาที่โจทก์ขอแก้ฟ้องศาลชั้นต้นไม่อนุญาตและพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์แต่ศาลอุทธรณ์กลับให้โจทก์แก้ได้และย้อนสำนวนให้ ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาต่อไป จำเลยกลับให้การรับสารภาพจนศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยมาแล้วเช่นนี้ จำเลยจะฎีกในข้อที่ศาลไม่ควรอนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้องเมื่อพ้นกำหนด 1 เดือนนับแต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาในครั้งแรกมิได้

ข้อกฎหมายทั้งปวงที่คู่ความร้องอ้างอิงขึ้นมาในฎีกาต้องเป็นข้อที่ได้โต้เถียงกันมาแล้วแต่ศาลชั้นต้นมิฉะนั้นศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยแม้ข้อกฎหมายนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับประกาศให้ใช้กฎหมายก็ตาม