คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ขอบเขต

ฟ้องโจทก์ข้อ 1 ว่า จำเลยสมคบกันมีธนบัตรปลอมไว้เพื่อจำหน่าย 40 ฉะบับราคา 400 บาท และได้จำหน่ายธนบัตรจำนวนนั้นให้แก่นายดีไปทั้งหมด ข้อ 2 กล่าวว่าเจ้าพนักงานจับจำเลยได้และได้ธนบัตรของกลาง 35 ฉะบับเท่าที่ค้นได้ และเหลือจำหน่ายในหีบในห้องนอนของจำเลย ขอให้ลงโทษจำเลย ดังนี้ คำบรรยายฟ้องในข้อ 1 ไม่กินถึงธนบัตรของกลาง 35 ฉะบับในข้อ 2 และเมื่อโจทก์ไม่ได้บรรยายถึงองค์ความผิดประกอบประการใดในฟ้องข้อ 2 จึงลงโทษจำเลยสำหรับความผิดเกี่ยวกับธนบัตรของกลาง 35 ฉะบับนี้ไม่ได้

โจทก์ฟ้องกล่าวว่า โจทก์กับจำเลยปกครองที่ดินร่วมกันมา บัดนี้จำเลยจะเอาที่ดินเสียผู้เดียว จึงขอให้จำเลยส่งโฉนดมาทำการแบ่งแยกตามส่วนครึ่งหนึ่ง หากแบ่งแยกไม่ตกลง ก็ขอให้ประมูลราคาหรือขายทอดตลาดแบ่งเงินกัน ชั้นพิจารณาโจทก์นำสืบว่า โจทก์จำเลยต่างปกครองเป็นส่วนสัดกัน ดังนี้ ไม่เป็นการนำสืบนอกฟ้องนอกประเด็น
โจทก์ฟ้องขอแบ่งที่พิพาทแต่เพียงครึ่งหนึ่ง ถ้าทางพิจารณาได้ความว่า โจทก์มีกรรมสิทธิ์อยู่ในที่พิพาทจริง ศาลก็พิพากษาให้ที่ดินพิพาทไม่เกินครึ่งหนึ่งเป็นของโจทก์ได้ ไม่ผิดจากฟ้อง หรือเกินคำขอ
ศาลชั้นต้นพิพากษาชี้ขาดเลยจากคำขอท้ายฟ้องของโจทก์หรืออย่างไรนั้น ศาลอุทธรณ์มีอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงแก้ไขเสียให้ถูกต้องได้

คำว่าข้าวใน พ.ร.บ. สำรวจและห้ามกักกันข้าว ไม่ได้หมายถึงข้าวเหนียวด้วย.

คำว่าข้าวใน พระราชบัญญัติสำรวจและห้ามกักกันข้าวไม่ได้หมายถึงข้าวเหนียวด้วย

"เครื่องมืออย่างอื่นอันทำไว้เพื่อสูบฝิ่น" ตาม พ.ร.บ.ฝิ่น พ.ศ.2472 มาตรา 3 นั้นจะต้องมีลักษณะและทำนองเดียวกับหัวกล้อง หรือด้ามกล้องทั้งสองอย่างรวมกัน ซึ่งโดยสภาพทำไว้เพื่อใช้สูบฝิ่น
โป๊ะตะเกียงสูบฝิ่น ตะเกียงน้ำมันมะพร้าว ถ้วยใส่มูลฝิ่น เปลือกหลอดฝิ่นเปล่า หาใช่ "เครื่องมืออย่างอื่นอันทำไว้เพื่อสูบฝิ่น" ไม่

คำว่า "สิ่งของ" ตาม พ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควร มิได้มุ่งหมายฉะเพาะ "วัตถุ" ตามปทานุกรมเท่านั้นแต่หมายถึงวัตถุหรือสัตว์ ซึ่งอาจซื้อขายได้
โคของกลางที่จำเลยกระทำผิดฝ่าฝืนประกาศผิด พ.ร.บ.ป้องกันการค้ากำไรเกินควรนั้น หากเป็นของผู้อื่น ซึ่งมิได้กระทำผิดด้วยจะริบเสียไม่ได้ ต้องคืนให้เจ้าของ.

พ.ร.บ.การค้าข้าว 2489 (ฉะบับที่ 1) มาตรา 9 ที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉะบับที่ 2) มาตรา 5 เป็นเรื่องบัญญัติถึงผู้ประกอบการค้า หาได้บัญญัติถึงบุคคลทั่วไปที่ทำการค้าเป็นครั้งคราว โดยมิได้ขออนุญาตเป็นผู้ประกอบการค้าข้าวไม่ จึงมีผลเท่ากับว่า ข้อความที่บัญญัติในมาตรา 11 เป็นข้อยกเว้นสำหรับผู้ประกอบการค้าข้าว ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 9.
เรือที่ใช้เป็นพาหนะขนข้าวเปลือกไปแลกกับบุคคลอื่น ไม่ใช่สิ่งที่บรรจุ ไม่ริบ.

กระทรวงพาณิชย์ไม่มีอำนาจที่จะร้องขอรับชำระหนี้ที่ผู้ล้มละลายเป็นหนี้ค่าซื้อสินค้าและอื่น ๆ จากสำนักงานกลางบริษัทจังหวัด.
(อ้างฎีกาที่ 950/2491)

คำพยานร่วมที่คู่ความท้ากันว่าหากเบิกความสมข้างฝ่ายใดชนะคดีนั้น เมื่อพยานที่ท้ากันเบิกความไม่สมข้างฝ่ายใดก็ต้องดำเนินการพิจารณาต่อไป
คู่ความท้ากันว่า หากพยานที่มาเบิกความนั้นเบิกความว่าจำนำกันก่อนผู้มีชื่อตาย โจทก์ยอมแพ้ หากจำนำภายหลังจำเลยยอมแพ้ หมายความว่าจำนำกันก่อนหรือหลังส่วนใครเป็นผู้จำนำไม่อยู่ในคำท้า

การมีแป้งเชื้อสุราเป็นผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน 2486 ซึ่งมีโทษปรับไม่เกินสองร้อยบาท ไม่ใช่เป็นผิดตามมาตรา 38 ฉะนั้นเมื่อจำเลยเสียค่าปรับตามคำเปรียบเทียบแล้ว จะมาฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยไม่ได้ (อ้างฎีกาที่ 844/2486)