คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ฟ้องขับไล่

ในเรื่องฟ้องขับไล่และจำเลยต่อสู้ว่าเป็นของตนนั้น แม้โจทก์จะนำสืบถึงเวลาที่ที่ดินตกมาเป็นของตนต่างกับเวลาที่ระบุในฟ้องก็ไม่เป็นข้อสำคัญให้ยกฟ้อง

เช่าบ้านอยู่แล้ว แบ่งตอน 1 ให้คนอื่นเช่าช่วงนั้นย่อมไม่ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน ถ้าการเช่าช่วงนั้นทำโดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้เช่า ผู้ให้เช่าย่อมฟ้องขับไล่ได้

เช่าบ้านอยู่แล้ว แบ่งตอนหนึ่งให้คนอื่นเช่าช่วงนั้นย่อมไม่ได้รับความคุ้มครองตาม พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน ถ้าการเช่าช่วงนั้นทำโดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้เช่า ผู้ให้เช่าย่อมฟ้องขับไล่ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำสัญญาเช่าสวนของโจทก์โดยทำสัญญาปากเปล่า จำเลยทำผิดข้อตกลง โจทก์ให้จำเลยออกจากสวนแล้ว จำเลยไม่ยอมออก ขอให้ขับไล่จำเลยต่อสู้ว่าไม่ได้ผิดสัญญาและชำระค่าเช่าไปครึ่งปีดังนี้ ถือว่าไม่ใช่กรณีฟ้องขอบังคับตามสัญญาเช่าไม่ต้องห้ามตาม ม.538 และถือว่าจำเลยไม่มีข้อกล่าวอ้างถึงสิทธิใด ๆ ที่จะอยู่ในที่ของโจทก์ ศาลบังคับขับไล่จำเลยได้

ฟ้องที่ได้แสดงโดยแจ้งขัด ซึ่งสภาพแห่งข้อหาพร้อมด้วยคำบังคับ ทั้งได้อ้างอิงอาศัยสิทธิเป็นหลักแห่งข้อหา แม้ไม่ปรากฎวัน เดือน ปี ก็ไม่เป็นฟ้องที่เคลือบคลุม
ในคดีแพ่ง ศาลหาจำต้องคำนึงในเวลาสั่งฟ้อง ว่าคดีจะขาดอายุความหรือไม่ ฟ้องมีใจความเพียงว่า บ.เป็นเจ้าของสวนยางซึ่งซื้อมาจาก ก.จำเลยเช่าสวนนี้กรีดยาง โจทก์ต้องการทำเอง ให้จำเลยไปอยู่ที่อื่น จำเลยไม่ยอมออก จึงขอให้ขับไล่ แม้ไม่ปรากฎ วัน เดือน ปี ก็ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

โจทก์ได้มีหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่ากับจำเลยล่วงหน้า 1 เดือนแล้วจำเลยยังไม่ออกจากห้องเช่า และได้ให้ค่าเช่าแก่โจทก์สำหรับเดือนต่อมาโดยโจทก์ไม่ออกใบรับเงินให้และฟ้องขับไล่ ดังนี้ สัญญาเช่านั้นย่อมระงับจำเลยไม่มีสิทธิอยู่ในห้องเช่าต่อไป

ในกรณีย์เรื่องแย่งสิทธิในที่ดินศาลพิพากษาว่าที่ดินเป็นของจำเลยแล้ว ผู้ที่อ้างว่าได้รับโอนที่ดินจากโจทก์ ภายหลังคดีนั้นถึงที่สุดแล้ว ย่อมไม่มีอำนาจจะมาฟ้องขับไล่จำเลยได้

โจทฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่วัด จำเลยต่อสู้ว่าที่พิพาทไม่ไช่ของวัดหรือของพระครูโสร์ แต่เปนของจำเลยเช่นนี้ ไม่ถือว่าจำเลยหลงข้อต่อสู้.
โจทฟ้องขับไล่จำเลย ๆ อ้างกัมสิทธิ การที่โจทสืบพยานว่าที่เปนของวัดและวัดได้มาหย่างไรนั้นเปนหารสืบไม่นอกฟ้องนอกประเด็นแต่หย่างได.

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่วัด จำเลยต่อสู้ว่าที่พิพาทไม่ใช่ของวัดหรือของพระครูโสร์ แต่เป็นของจำเลยเช่นนี้ ไม่ถือว่าจำเลยหลงข้อต่อสู้
โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลย จำเลยอ้างกรรมสิทธิ์ การที่โจทก์สืบพยานว่าที่เป็นของวัดและวัดได้มาอย่างไรนั้นเป็นการสืบไม่นอกฟ้องนอกประเด็นแต่อย่างใด

พระภิกษุได้รับมรดกที่ดินมาแล้วให้ผู้อื่นอาศัย ย่อมฟ้องขับไล่ผู้อาศัยในระหว่างเป็นภิกษุได้ กรณีไม่เข้า ม.1622, โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากที่ดินซึ่งอ้างว่าเป็นของโจทก์ได้รับมรดกมา แต่การนำสืบของโจทก์ปรากฏว่า บิดายกให้ดังนี้ไม่เป็นการนอกประเด็น