คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
รับของโจร

รับซื้อของจากผู้ที่ยักยอกทรัพย์นี้นมาโดยการยักยอกสำเร็จเด็ดขาดแล้วดังนี้ต้องมีความผิดฐานรับของโจร

กรณีที่ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

ฟ้องว่าจำเลยรับของโจรตามกฎหมายอาญามาตรา 321 โจทก์มีหน้าที่ต้องนำสืบว่าจำเลยได้รับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย
โจทก์บรรยายฟ้องว่ากระบือที่ถูกคนร้ายลักไปนั้นมาจับได้จากจำเลยโดยจำเลยรับไว้โดยรู้ว่าเป็นของร้าย มิได้บรรยายว่ากระบือนั้นไม่มีตั๋วพิมพ์รูปพรรณและจำเลยแสดงความบริสุทธิไม่ได้ ด้วยดังนี้ แม้โจทก์จะอ้าง พ.ร.บ.สัตว์พาหนะมาตรา 20 มาในคำขอท้ายฟ้องด้วย ก็ยกมาตรา 20 ใน พ.ร.บ.นี้มาปรับแก่คดีไม่ได้(คือจำเลย++สืบก่อน) เจ้าพนักงานสอบสวนถามคำให้การจำเลยโดยไม่ได้เตือนจำเลยตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา 134 คำให้การชั้นสอบสวนนั้นฟังเป็นพะยานหลักฐานใช้ยันจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่ามีคนร้ายลักทรัพย์ไป แล้วจับได้จากจำเลยโดยจำเลยลักหรือรับไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 93,321 จำเลยรับสารภาพ โจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน ศาลต้องตัดสินยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักโคไป ต่อมาจำเลยรับไถ่ถอนโครายนี้ไว้ จำเลยจึงได้ลักหรือรับของของโจรโครายนี้ ต้องถือว่าฟ้องโจทก์บรรยายความผิดฉะเพาะฐานลักทรัพย์เท่านั้น ฐานรับของโจร+จะนับว่าเป็นข้อหาด้วยหาได้ไม่ฎีกาอุทธรณ์

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์แล้วนำเอาทรัพย์ไปขายให้แก่ผู้มีชื่อ โดยจำเลยรู้อยู่แล้วว่าเป็นของร้ายได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมายดังนี้จะลงโทษจำเลยฐานรับของโจรมิได้

จำเลยมีกระบือตัวหนึ่งขวัญที่ตัวกระบือและที่ปรากฎในตั๋วพิมพ์รูปพรรณไม่ตรงกันดังนี้ตกเป็นหน้าที่ของจำเลยจะต้องนำสืบให้เห็นว่า++ได้กระบือนั้นมาโดยสุจริตมิฉะนั้นต้องมีผิดฐานรับของโจร

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันลักทรัพย์ รุ่งขึ้นสมคบกันเรียกค่าไถ่ทรัพย์ที่ลักมาหรือรับไว้โดยรู้อยู่ว่าเป็นของร้าย ขอให้ลงโทษตาม ม.295,321 ดังนี้ ศาลจะลงโทษจำเลยตาม ม.321 ไม่ได้ เพราะข้อความที่บรรยายไม่เป็นไปในทางความผิดฐานรับของโจร

คน 1 ลักทรัพย์ที่เขาวางลืมไว้แล้วส่งให้แก่อีกคน 1 ซึ่งอยู่ใกล้กัน และรู้เห็นในการนั้นคนนั้นรับมาซ่อนไว้ เจ้าทรัพย์มาตามก็ไม่ได้คืนดังนี้ มีผิดฐานลักทรัพย์ทั้ง 2 คน อ้างฎีกาที่ 728/2458 ที่ 107/2461

โจทก์ฟ้องว่าเมื่อ 3 ปี+มีผู้ร้ายลักโคของเจ้าทรัพย์ไป แล้วต่อมา+โคของกลางได้โดยจำเลยลักมาหรือรับไว้โดย+ว่าเป็นของร้ายดังนี้+เป็นฟ้องเคลือบคลุม