คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
จำหน่ายคดี

ในคดีที่โจทก์ฎีกา แต่ส่งสำเนาฎีกาให้จำเลยมิได้ศาลฎีกาจำหน่ายคดีจากสารบบและส่งสำนวนคืนศาลชั้นต้น

ยกฟ้อง

คำสั่งจำหน่ายคดี เมื่อโจทก์ขาดนัดศาลสั่งจำหน่ายคดีได้ ไม่จำต้องตัดสินยกฟ้องโจทก์เสียทีเดียว คำสั่งระหว่างพิจารณาศาลสั่งจำหน่ายคดี แล้วสั่งยกขึ้นพิจารณาใหม่ คำสั่งนี้อุทธรณ์ไม่ได้ เพราะเข้าลักษณเป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา

+จำหน่ายคดี (ลงสำเนาฎีกาไม่ได้)

จำหน่ายคดีตัดสินจำเลยยังไม่ได้ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์และส่งหมายให้จำเลยแก้ฎีกาไม่ได้ ศาลฎีกาสั่งจำหน่ายคดีเสียชั่วคราว ต่อเมื่อได้ตัวจำเลยมาฟังคำพิพากษาและสั่งสำเนาฎีกาให้จำเลยแก้แล้วจึงจะพิจารณาได้ต่อไป

ส่งหมายและสำเนาฎีกาให้จำเลยไม่ได้ต้องจำหน่ายคดีจากสารบน

ส่งสำเนาฎีกาให้จำเลยไม่ได้ ให้จำหน่ายคดีชั่วคราว

การพิจารณาคดีต้องมีตัวจำเลยอยู่ในอำนาจศาล

ระหว่างการพิจารณาคดีนี้ ศาลล้มละลายกลางมีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์จำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 เด็ดขาด และเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เข้าดำเนินคดีแทนจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 โดยขอให้จำหน่ายคดีสำหรับจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 เพื่อให้โจทก์ไปดำเนินการยื่นคำขอรับชำระหนี้ การที่ศาลชั้นต้นสั่งจำหน่ายคดีสำหรับจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 จึงเป็นการสั่งจำหน่ายคดีตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย พ.ศ.2483 มาตรา 25 ตอนท้าย มิได้ประสงค์ให้คดีเสร็จเด็ดขาดไปจากศาลเสียทีเดียว คำสั่งจำหน่ายคดีเช่นนี้มิใช่คำสั่งตาม ป.วิ.พ. มาตรา 132 เมื่อต่อมาศาลฎีกาพิพากษายกฟ้องจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 ในคดีล้มละลาย โจทก์ก็กลับมาดำเนินคดีนี้ต่อไปได้
แม้ศาลชั้นต้นจะมีคำสั่งให้ยกคดีขึ้นพิจารณาต่อไปโดยไม่ได้ไต่สวน แต่ในวันนัดพร้อม จำเลยที่ 2 และที่ 3 ก็ได้ยื่นคำร้องขอให้ศาลชั้นต้นเพิกถอนคำสั่งที่ให้ยกคดีขึ้นพิจารณาต่อไป และศาลชั้นต้นได้พิจารณาคำร้องดังกล่าวแล้ว ถือว่าศาลชั้นต้นได้ให้โอกาสจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 คัดค้านคำสั่งของศาลชั้นต้นแล้ว จำเลยที่ 2 และที่ 3 ยื่นคำร้องอ้างว่าศาลชั้นต้นมีคำสั่งจำหน่ายคดีจำเลยที่ 1 ถึงที่ 3 เด็ดขาดแล้วเท่านั้น ไม่ปรากฏเหตุผลอื่นอีก ศาลชั้นต้นสามารถวินิจฉัยปัญหาดังกล่าวได้เองตามข้อกฎหมายข้างต้น คดีจึงไม่จำต้องไต่สวน

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้โจทก์ฟ้องจำเลยที่ 2 เข้ามาใหม่ โดยให้จำหน่ายคดีชั่วคราวเฉพาะจำเลยที่ 2 และจำหน่ายคดีเด็ดขาดเมื่อโจทก์ฟ้องหรือไม่ฟ้องภายในเวลาที่ศาลกำหนด จึงไม่มีคดีของจำเลยที่ 2 ในระหว่างพิจารณาที่จำเลยที่ 2 จะอุทธรณ์คำสั่งขอให้รวมการพิจารณาคดี คำสั่งขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ หรือคำพิพากษาของศาลชั้นต้นได้ จำเลยที่ 2 จึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งและคำพิพากษาดังกล่าว การที่ศาลชั้นต้นสั่งรับอุทธรณ์ของจำเลยที่ 2 และศาลอุทธรณ์ภาค 6 วินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยที่ 2 จึงเป็นการไม่ชอบ และไม่ก่อสิทธิให้แก่จำเลยที่ 2 ที่จะฎีกา