คำพิพากษาที่อยู่ใน Tags
ชิงทรัพย์

ใช้ให้ไปลักทรัพย์ผู้รับใช้ไปกระทำการชิงทรัพย์ ผู้ใช้มีผิดฐานชิงทรัพย์

วิ่งราว

ตัดสินไม่เกินคำขอใช้กำลังกอดปล้ำแย่งเอาทรัพย์

ฟ้องไม่กล่าวว่า จำเลยขู่เข็ญแต่ขอให้ลงโทษฐานชิง อาญา ม. 68 ลักษณคดี ศาลฎีกามีอำนาจแก้ไขโทษในคดีที่จำเลยไม่ได้ฎีกาขึ้นมา

วิ่งราวทรัพย์

ฟ้องไม่ได้อ้างบทฟ้องว่าชิงได้ความว่าเสื่อมเสียอิศรภาพศาลตัดสินยกฟ้อง

ปล้นทรัพย์สองคนทำการชิงทรัพย์อีกคนหนึ่งยืนดูเพื่อป้องกัน

ฟ้องผิดวันตัดสิน

พฤติการณ์ของจำเลยที่เพียงแต่แสดงตัวว่าเป็นเจ้าพนักงานตำรวจและสอบถามว่า เสพยาเสพติดหรือไม่แล้วขอตรวจค้นตัวผู้เสียหายทั้งสองก่อนที่จะล้วงเอากระเป๋าสตางค์ของผู้เสียหายที่ 1 เอาบุหรี่ของผู้เสียหายที่ 2 ไปและบอกว่าจะพาไปตรวจปัสสาวะ หากไม่พบสารเสพติดก็จะปล่อยตัวไปนั้น ไม่ปรากฏว่ามีการใช้กำลังประทุษร้ายหรือขู่เข็ญว่าในทันใดนั้นจะใช้กำลังประทุษร้ายแต่อย่างใด จึงไม่เป็นความผิดฐานร่วมกันชิงทรัพย์ตาม ป.อ. มาตรา 339 คดีคงฟังได้เพียงว่า จำเลยร่วมกับพวกที่ยังหลบหนีกระทำความผิดฐานลักทรัพย์ตาม ป.อ. มาตรา 335 (1) (6) (7) วรรคสอง ซึ่งความผิดฐานนี้เป็นองค์ประกอบอย่างหนึ่งของความผิดฐานชิงทรัพย์ที่ศาลฎีกามีอำนาจลงโทษให้ถูกต้องได้เพราะความผิดฐานนี้มีโทษเบากว่าความผิดฐานชิงทรัพย์ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 192 วรรคท้าย และมาตรา 215 ประกอบมาตรา 225

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์ตาม ป.อ. มาตรา 339 โดยมิได้บรรยายฟ้องและขอให้ลงโทษจำเลยตาม ป.อ. มาตรา 392 แม้การที่จำเลยใช้มีดขู่เข็ญให้ผู้เสียหายเกิดความกลัวหรือตกใจเป็นความผิดตาม มาตรา 392 ก็ตาม แต่ความผิดฐานนี้ไม่ใช่การกระทำอันรวมอยู่ในความผิดฐานชิงทรัพย์ จึงไม่อาจลงโทษจำเลยตามมาตรา 392 ได้